26 กันยายน 2545 09:15 น.
ทะเลดาว
....จากวันนั้น...วันที่ฉัน...รู้ความจริง
รู้บางสิ่ง...ความผิดพลาด...เพราะขลาดเขลา
สนใจคน...มีเจ้าของ...ตั้งนานเนาว์
ต้องปิดฉาก...ความรักเรา...ก้าวจากมา
....คงเหลือเพียง...ความทรงจำ...ย้ำรู้สึก
เป็นบันทึก...เป็นบทเรียน...อันล้ำค่า
เก็บบางอย่าง...ซุกซ่อนไว้...ในแววตา
เก็บกลับมา...พร้อมดูแล...รอยแผลใจ
....ถ้าหากวัน...กาลเวลา...คราเปลี่ยนผัน
จนถึงวัน...ฉันต้องการ...เริ่มต้นใหม่
ได้พบเจอ...ใครที่เป็น...คนของใจ
คิดเริ่มใหม่...อีกสักครั้ง...ยังกังวล
....ไม่รู้ว่า...เขาจะยอม...รับหรือเปล่า
กับเรื่องราว...ในอดีต...ที่สับสน
กลัวเขาจะ...รับไม่ไหว...เกินใจทน
เพราะฉันคน...มีอดีต...ติดตัวมา
....ก็รู้ว่า...ไม่ง่ายเลย...จะยอมรับ
ไม่ง่ายกับ...วันพรุ่งนี้...วันข้างหน้า
ฉันสูญเสีย...ความมั่นใจ...ตลอดมา
ชีวิตข้างหน้า...คนมีอดีต...จะเป็นเช่นไร
20 กันยายน 2545 11:56 น.
ทะเลดาว
.... แม้.......ดวงใจ...ดวงเล็กเล็ก...เพียงเท่านี้
....ไม่........เคยเลย...ที่หลีกหนี...ความรักได้
....จริง.......ดั่งคำ...เคยได้ยิน...ทั่วทั่วไป
....จัง.........หวะการ...เต้นของใจ...เปลี่ยนทันที
....อย่า.......บอกนะ...ว่าจะรัก...ถึงชาติหน้า
....หวัง.......เพียงเธอ...ให้ใจมา...ในตอนนี้
....ได้........ไหมจ๊ะ...ตอบให้ฉัน...มั่นใจที
ดวงใจ.......ที่มี...ดวงเดียวนี้...จะมอบให้เธอ
( ^___^ ) อะรัยกานน๊าาาาา ทะเลดาว วุ๊ยๆๆ
8 กันยายน 2545 17:44 น.
ทะเลดาว
....ฟังซิจ๊ะ...ได้ยินไหม...เสียงใจฉัน
กระซิบว่า...ทุกคืนวัน...อยากเคียงใกล้
อยากซุกตัว...อยู่เงียบเงียบ...ใต้อุ่นไอ
อ้อมกอดเธอ...**คนในใจ**...ใต้แสงจันทร์
....แม้นไม่มี...คำพูดจา...ภาษารัก
อบอุ่นนัก...อุ่นอายกาย...ชายในฝัน
กอดบางเบา...สานใยใจ...สายสัมพันธ์
คำจำนรรจ์...พริ้วแผ่วหวาน...ดั่งม่านดาว
....จะซบหน้า...ซุกกายใจ...ใต้อกอุ่น
อ้อมกอดเธอ...แสนละมุน...คลายเหน็บหนาว
จะโอบกอด...ตอบเธอไว้...ไม่อายดาว
จะบอกเจ้า...แห่งราตรี...ฉันมีใคร
....กอดฉันนะ...กอดให้นาน...นานกว่านี้
ขอซึมซับ...ไออุ่นที่...เธอมอบให้
กอดก่อนนะ...อ้อมแขนเธอ...อย่าเพิ่งคลาย
ฉันอยากฟัง...เสียงหัวใจ...ในกายเธอ
....แล้วจะแอบ...กระซิบบอก...เพียงเบาเบา
ฉันรักเจ้า-...ของดวงใจ...นี้เสมอ
ขอหลับใหล...อยู่ภายใต้...อกอุ่นเธอ
อยากให้เป็น...เช่นนี้เสมอ...นานแสนนาน
6 กันยายน 2545 21:13 น.
ทะเลดาว
ต้องขอโทษที่บทกลอน จบบริบูรณ์ สูญหาย......
จะเขียนใหม่ให้เหมือนเดิมก็จำม่ะได้ทั้งหมด.....
ขอโทษทุกคนที่เก็บบทกลอนนี้ไว้นะคะ......
เสียใจนะ...แต่ม่ะรู้จะทำงัย.....
23 สิงหาคม 2545 21:15 น.
ทะเลดาว
....จับปากกา...ด้ามเดิมเดิม...มาเติมรัก
กลั่นกรองจาก...ดวงหทัย...ที่ไหวหวาม
ถ่ายทอดสู่...ปลายปากกา...สีฟ้าคราม
สื่อสารตาม...เสียงดวงใจ...ไปบอกเธอ
....ยามสายลม...พัดทิวไม้...ไกวยอดหญ้า
ฝากกระซิบ...ถึงเธอว่า...รักเสมอ
ฝากดวงดาว...กอดเธอไว้...หากพบเจอ
อย่าปล่อยเธอ...เพียงเดียวดาย...ให้ร้าวรอน
....ฝากภูเขา...สูงเสียดฟ้า...มาปกปักษ์
บอกว่ารัก...ฉันแน่นหนัก...ดั่งสิงขร
ฝากเรียวรุ้ง...ตรงโค้งฟ้า...ว่าอาทร
จะหนาวร้อน...ห่วงใยเธอ...เสมอมา
....ดวงตะวัน...ทอแสงอ่อน...ตอนใกล้ค่ำ
ฝากถ้อยคำ...แสนคิดถึง...คนึงหา
แสงรำไร...พราวระยับ...จับนภา
ฝากวาจา...ว่าฝันถึง...**คนในใจ**
....สายนที...มีเกลียวคลื่น...กระทบฝั่ง
ฉันเพียงหวัง...ว่าใจเธอ...จะยอมให้
ฉันคนนี้...ยังรักเธอ...ได้ต่อไป
ฝากวจี...จากดวงใจ...รักไม่ลืม
หน้าส่วนตัว
2379
