19 ตุลาคม 2545 19:12 น.
ทะเลดาว
....เธอคนนี้...ยังเหมือนเดิม...อยู่หรือเปล่า
ใจเธอเล่า...อาจจะเหงา...หรืออ่อนล้า
ฉันคนนี้...ยังยืนยัน...เจตนา
ในเงาตา...ยังศรัทธา...ความจริงใจ
....ฉันยังอยู่...ณ.ตรงนี้...ที่ ที่เดิม
มีเพิ่มเติม...คืออาทร...ไม่คลอนไหว
มั่นคงกับ...ความคิดถึง...ซึ่งมากมาย
ฉันเก็บไว้...รอมอบให้...ยามเธอมา
19 ตุลาคม 2545 19:04 น.
ทะเลดาว
....ฉันจะสร้าง...สายทางรัก...จากใจฉัน
เชื่อมสายใย...ความผูกพัน...ที่ฝันใฝ่
สู่เส้นทาง...แห่งความรัก...**สองดวงใจ**
ให้รวมกัน...เป็นหนึ่งสาย...ทางแห่งรัก
....ฉันจะสร้าง...ทางแห่งฝัน...วันข้างหน้า
จะสร้างให้...มีคุณค่า...น่าตระหนัก
จะแคร์เธอ...ห่วงใยเธอ...มอบใจภักดิ์
จะมอบรัก...ด้วยหทัย...ไม่เว้นวัน
....ฉันจะร้อย...เส้นทางรัก...ของสองกาย
เธอกับฉัน...ให้ก้าวไกล...สู่ปลายฝัน
สองเราจะ...จับมือไว้...เคียงข้างกัน
มีดวงใจ...สองเรานั้น...นำทางไป
....ถึงแม้นมี...อุปสรรค์...สิ่งกีดขวาง
แต่ฉันคง...ไม่อ้างว้าง...ไม่หวั่นไหว
ขอเพียงเธอ...อยู่เคียงข้าง...สร้างแรงใจ
ร่วมสร้างทาง...แห่งรักให้...ถึงปลายทาง
13 ตุลาคม 2545 18:59 น.
ทะเลดาว
....ลงมือเลย...ดีกว่าเรา...เจ้าแฮ็คเกอร์
หากมัวรอ...เขาเผลอ...คงหมดหวัง
เขามีguard...ที่สร้างไว้...คอยระวัง
ภัยที่มา...จากทุกทาง...ให้พ้นตน
....เจาะเจาะเจาะ...หวังเจาะใจ...ใครคนนี้
เจาะเท่าไหร่...ก็ไม่มี...จะเห็นผล
แข็งจริงจริง...ใจหนอใจ...ใครบางคน
แฮ็คเท่าไหร่...ยังทานทน...นะหัวใจ
....แฮงค์!!! ซิเรา...จะแก้ไข...ยังไงหนอ
รีสตาร์ท...แล้วต้องขอ...เช็คดูใหม่
เซิร์ทเข้าไป...ค้นหาดู...หมดทุกไฟล์
โค๊ดนัมเบอร์...อยู่ที่ไหน...ไม่เห็นมี
....นั่งสแกน...ทุกเวลา...อ่ะ!!!ชักเหนื่อย
คลิ๊กคลิ๊กคลิ๊ก...จนนิ้วเมื่อย...แล้วนะนี่
ลึกลับจริง...นะหัวใจ...ใครคนนี้
ทั้งข้อมูล...หาไม่มี...เลยแย่จัง
....แฮ็ค!!! จนแฮ้งค์...เลยซิเรา...เจ้าแฮ็คเกอร์
อยากจะแฮ็ค...หัวใจเธอ...ไม่หยุดยั้ง
แต่ตอนนี้...คงไม่ไหว...แฮ็ค!!! จนพัง
ขอไปสร้าง...ไวรัสก่อน...จะย้อนมา.........
2 ตุลาคม 2545 08:17 น.
ทะเลดาว
....ทุกวินาที...ที่ผ่านผัน
....จิตใจฉันเฝ้า...แต่คิดถึง
....ไม่มีวินาทีใด...ไม่คำนึง
....ด้วยรักและคิดถึง...ตลอดมา
....รักฉันบ้างไหม...ล่ะคนดี
....ประโยคนี้ที่เฝ้า...ค้นหา
....คำตอบมีในใจ...ตลอดมา
....แต่ว่ามันจริง...หรือไม่จริง
1 ตุลาคม 2545 20:46 น.
ทะเลดาว
....หลับตานะ...หลับตานะ...กระซิบแผ่ว
ยินเสียงแว่ว...ห้วงหทัย...คล้ายดั่งฝัน
พริ้วบางเบา...ทำให้เจ้า...เคลิบเคลิ้มพลัน
หลับตาฝัน...สู่นิทรา...ยามราตรี
....พี่ยาจูง...มือน้องน้อย...คอยชี้ชวน
ให้ดูมวล...หมู่เทวา...คราดีดสี
เสียงเพลงพิณ...แสนเสนาะ...โสตเปรมปรีดิ์
เหล่านารี...ชาวสวรรค์...พลันเยื้องกราย
....นาฏอนงค์...องค์นางฟ้า...ครารำฟ้อน
ร่ายส่ายกร...งดงามยิ่ง...กว่าสิ่งไหน
ยามยลพักตร์...ดั่งต้องมนต์...ละลานใจ
ตรึงหทัย...แม้ยามตื่น...คงชื่นทรวง
....ปุยเมฆขาว...คราวเคลื่อนคล้อย...ล่องลอยผ่าน
งามตระการ...ชี้ชมจันทร์...ในแดนสรวง
กระซิบบอก...ดุจหยอกเย้า...เจ้าแดดวง
จะเก็บปวง...หมู่ดวงดาว...ให้เจ้าครอง
....น้องเฝ้ามอง...พี่เอื้อมคว้า...ดาราฉาย
ส่องประกาย...ระวิบไหว...ไม่หม่นหมอง
สองเราเก็บ...ดาวดวงน้อย...ค่อยประคอง
ด้วยมือสอง...แห่งน้องพี่...มีสุขใจ
....ใกล้สางแล้ว...แก้วตาพี่...คนดีจ๋า
ใจอยากพา...น้องชี้ชวน...มวลดอกไม้
แต่ราตรี...นี้สิ้นสุด...แล้วดวงใจ
ขวัญหทัย...รอได้ไหม...อีกราตรี
....เสียงแผ่วเบา...เคล้าสายลม...พรมพริ้วฝาก
ว่าแม้จาก...ดวงฤทัย...ใช่หลีกหนี
พี่ยาเก็บ...ดาวดวงน้อย...ฝากคนดี
วางเรียงที่...หมอนหนุนนอน...ตอนนิทรา
....กระซิบย้ำ...คำก่อนพราก...จากน้องพี่
หลับตานะ...น้องคนดี...ของพี่จ๋า
ดาวไสว...วางแทนใจ...ในพี่ยา
ตื่นเช้ามา...มีดาวเรียง...เคียงคู่นวล
หน้าส่วนตัว
717
