9 ธันวาคม 2545 21:21 น.
ทะเลดาว
....เอ่ยคำลา...บทกวี...ที่แสนรัก
ต่อนี้จัก...หันหลังให้...ไม่ใฝ่หา
สุดเจ็บช้ำ...การกระทำ...ไร้เมตตา
ตัดใจลา...แล้วล่ะหนา...บทกวี
....รักแสนรัก...อยากใฝ่รู้...สู้บากบั่น
เข้าเก็บเกี่ยว...ความใฝ่ฝัน...ในทุกที่
อยากเจริญ...การประพันธ์...ด้านกวี
ตามรอยทาง...สุนทรฯที่...มีก่อนมา
....เฝ้าเรียงร้อย...อักษรา...ภาษาศิลป์
แต่งแต้มจิน-...ตนาการ...ด้านภาษา
แม้ผิดบ้าง...หรือถูกบ้าง...ยังเฝ้ามา
เพื่อพรากเพียร...จากพี่ป้า...น้าเพื่อนเราฯ
....เขียนกลอนมา...ด้วยใจรัก...อยากแต้มแต่ง
กลอนคือแสง...ส่องสว่าง...ครั้งเงียบเหงา
ได้บรรยาย...ถ่ายทอดสุข...เป็นครั้งคราว
แม้ยามเหงา...ยังคลายเศร้า...ด้วยบทกลอน
....ขอขอบคุณ...ในน้ำใจ...แห่งไมตรี
ทุกคนมี...ความเมตตา...มาสั่งสอน
ช่วยแนะนำ...ช่วยแก้ไข...ทุกบทตอน
เอื้ออาทร...และห่วงใย...จากใจจริง
....ขอจดจำ...คุณความดี...ที่มอบให้
แม้จากไกล...จะจำไว้...ในทุกสิ่ง
ความอบอุ่น...จากอ้อมใจ...สดใสจริง
คือพลัง...ถ่ายทอดสิ่ง...สื่อกวี
....สองมือกราบ...ลงตรงกลาง...หว่างอกท่าน
ที่รู้จัก...มักคุ้นกัน...ณ.บ้านนี้
ใจดวงน้อย...อวยพรท่าน...จงเปรมปรีดิ์
ทะเลดาว...เอ่ยวจี...ขอขอบคุณ.......
ด้วยรักจากดวงใจมอบแด่ทุกๆท่าน ณ.บ้านไทยโพเอ็ม..........
7 ธันวาคม 2545 16:49 น.
ทะเลดาว
....กุมมือฉัน...ให้นานหน่อย...นะคนดี
เอ่ยปลอบขวัญ...ใจดวงนี้...ทีเถิดหนา
ตื่นตระหนก...ยามเธอหาย...ไปไกลตา
เพราะกลัวว่า...จะหลงทาง...ห่างจากเธอ
....ไม่อยากเดิน...เพียงเดียวดาย...ใต้ฟ้ากว้าง
อยากมีเธอ...เดินเคียงข้าง...อยู่เสมอ
ยิ่งมั่นใจ...เมื่อหันไป...สบตาเธอ
เหมือนจะบอก...ฉันเสมอ...ว่าห่วงใย
....ฟังเธอเล่า...ถึงเรื่องราว...ดาวกวี
สองดวงมี...ความผูกพัน...กันใช่ไหม
ดวงหนึ่งรัก...ดวงหนึ่งอ้อน...ตอนจากไกล
เพราะสายใจ...ไม่เคยห่าง...แรมร้างกัน
....มีภาพซ้อน...ตอนเผลอไผล...ดาวไกลห่าง
บอกว่าดาว...หนึ่งเลือนลาง...ดังภาพฝัน
มองไม่เห็น...จับไม่ได้...คล้ายสายควัน
แสนไหวหวั่น...แทนดาวลอย...จะน้อยใจ
....เห็นเมฆหมอก...เริ่มบดบัง...ยังคิดหวล
ใจยิ่งครวญ...ดาวกวี...อยู่ที่ไหน
ดาวหนึ่งดวง...ยังทวงถาม...เนื้อความนัย
ยังเคียงใกล้...หรือไกลแล้ว...หนอดวงดาว
....อันเรื่องเล่า...ดาวกวี...มีจริงไหม
ต้องถามใจ...ดาวอีกดวง...ในห้วงหาว
หวังเพียงใจ...ยังห่วงหวง...ในดวงดาว
แทนสองเรา...รวมกันเข้า...เป็นทวิดาวกวี
7 ธันวาคม 2545 08:29 น.
ทะเลดาว
....ภาพเอย ภาพฝัน
แสนไหวหวั่น...ยามภาพฝัน...เริ่มเลือนหาย
ไม่อยากตื่น...ลืมตาเห็น...สิ่งเป็นไป
อยากหลับไหล...ในภวังค์...ดังก่อนมา
....ด้วยใจคิด...จิตคงมั่น...อยู่เสมอ
ว่าคือเธอ...คนของใจ...ที่ใฝ่หา
และไม่คิด...ว่าเธอเป็น...ภาพลวงตา
จึงเอื้อมคว้า...ปรารถนา...มาเคียงใจ
....กุหลาบงาม...ยามมอบมา...ท่า เขินเก้อ
รอยยิ้มเธอ...ที่ยิ้มมา...พาสดใส
ความอบอุ่น...จากมือสอง...ของคนไกล
จึงมั่นใจ...ว่าดวงดาว...ไม่ร้าวราน
....แต่!!! ยามนี้...เดือนแสนงาม...อร่ามฟ้า
แสงนวลส่อง...ของจันทรา...งามเฉิดฉันท์
ภาพสดใส...ในใจหรือ...คือดวงจันทร์
ภาพดาวพลัน...ลับเลือนหาย...จากสายตา
....ถึงแสงดาว...พราวกระพริบ...ก็ริบหรี่
ดาวกวี...ดวงน้อยนี้...ไม่มีค่า
เมื่อเธอมอง...จึงหมองหม่น...จนเลือนลา
เหมือนภาพฝัน...อันสิ้นค่า...ไม่น่าชม
....จะมีบ้าง...สักครั้งไหม...ใจอยากขอ
อยากฝันต่อ...มีเธอใกล้...ไม่ขื่นขม
อยู่เคียงข้าง...ดังก่อนเคย...เชยชื่นชม
ใต้ดาวห่ม...ภาพเหมือนฝัน...พลันงดงาม
4 ธันวาคม 2545 16:24 น.
ทะเลดาว
....ใจหนอใจ...ใจของเรา...เฝ้าคิดถึง
ใครคนหนึ่ง...ซึ่งพบเขา...ยามเราฝัน
ใจหนอใจ...ใฝ่คะนึง...ถึงคืนวัน
ฟากฟ้าฝัน...เคยเคียงกัน...เก็บดวงดาว
....มาพบกัน...เพราะอะไร...นะใจเอ๋ย
หรือก่อนเคย...สัมผัสสรวง...ในห้วงหาว
ร่วมตั้งจิต...อธิษฐาน...แห่งสองเรา
ขอดวงดาว...สื่อบุพเพ...ให้พบพาน
....ยามมาใกล้...ใจก็หวาม...เพราะความชื่น
ยามไกลกัน...ใจก็ขื่น...เขาเหหัน
เมื่อพบแล้ว...ใยต้องพราก...ต้องจากกัน
เปลี่ยนคืนวัน...ไม่เปลี่ยนใจ...ได้ไหม ตรา
....เมื่อลมหนาว...พัดบางเบา...เราอ้างว้าง
ดุจน้ำค้าง...กลางแสงแดด...ที่แผดจ้า
อยากจะขอ...รอชมดาว...อีกสักครา
แต่ ดูเหมือน...ดาวหนีหน้า...ไม่มาเจอ
....แหงนมองฟ้า...พาให้หวล...ครวญคิดถึง
ภาพอบอุ่น...ละมุนซึ้ง...มั่นเสมอ
ฝากลมเย้า...สั่งดวงดาว...บอกข่าวเธอ
สุดท้ายเรา...เฝ้าฝันเพ้อ...เพียงเดียวดาย
....เราหนอเรา...เขายิ่งหนี...ยิ่งรี่ชิด
เขาเบือนบิด...สิ้นไมตรี...จึ่งลี้หาย
แล้วมาพบ...มาหนุนเกื้อ...เพื่อสิ่งใด
หรือเพียงใจ...อยากหยอกเย้า...ดาวบางดวง
30 ตุลาคม 2545 21:08 น.
ทะเลดาว
....ณ.ขอบฟ้า...ยามราตรี...พี่รู้ไหม
ว่ามีใคร...มองดารา...คราคิดถึง
สัมผัสฝัน...อันอบอวล...หวลคะนึง
ยังซาบซึ้ง...อุ่นไอรัก...จากคนดี
....ดาวร้อยพัน...ประชันเรียง...ยังเคียงคู่
ทอแสงสู่...ห้วงนภา...สง่าศรี
ใจเราสอง...ครองร่วมฝัน...มั่นวจี
แม้ห่างหาย...ฤทัยนี้...มิเลือนลาง
....เฝ้าส่งรัก...จากฟ้าไกล...ข้ามไปหา
รับเถิดหนา...อย่าน้อยใจ...ใช่ ไกลห่าง
ส่งมาพร้อม...ถนอมขวัญ...วันแรมร้าง
ด้วยสัญญา...ในวันว่าง...ช่างผูกพัน
....จะกอดกล่อม...ถนอมรัก...ใต้ฟากฟ้า
จงหลับตา...ในอ้อมกอด...แห่งความฝัน
จะเห็นภาพ...ของสองเรา...เคล้าเคียงกัน
โอ้ จอมขวัญ...ดวงมาลย์รัก...ยังถักทอ
....ฝากดวงดาว...เฝ้าย้ำเตือน...เยือนยามไกล
กระซิบใจ...อยู่ใกล้ใกล้...รู้ไหมหนอ
ยามหนาวลม...พรมผิวกาย...ได้เคลียคลอ
โอบพนอ...ใต้ฟ้างาม...ยามราตรี
....เสียงหรีดหริ่ง...กล่อมพฤกไพร...ในคืนค่ำ
ออดอ้อนคำ...ภาษาใจ...ห่วงใยพี่
แอบกระซิบ...ฝาก ลมเย้า...ดาวกวี
หนึ่งคำนี้...มอบให้พี่...คือ..ที่รัก
หน้าส่วนตัว
2543
