30 มกราคม 2548 10:30 น.
ทะเลจรดฟ้า
ช่างสับสนวุ่นวายในใจแท้ๆ
เกิดอะไรกันแน่กับตัวฉัน
คิดวกวนเวียนไปอะไรกัน
ยิ่งนับวัน ยิ่งฟุ้งซ่าน....มันคืออะไร?
ตั้งสติเริ่มคิดใหม่
ว่าเกิดอะไรขึ้นกับเรา
ทำไมใจร้อนรุ่มดังไฟสุมมาแผดเผา
อ่อนไหวไม่บรรเทา หลงมัวเมาในคารม
ใยเล่าจิตจึงคิด
วิปริตได้เพียงนี้
ห่างไกลกันเถอะคนดี
ด้วยเรานี้คงไม่สมปอง
คงเคยทำบุญร่วมชาติ
คงเคยตักบาตรร่วมวัดกันมา
จึงได้เข้ามาคบหา
มาพูดจาด้วยกันดีๆ
ถึงแม้ในโลกแห่งความฝัน
เธอและฉันคบกันแบบนี้
แต่ในโลกความจริงนี่สิ
จะทำแบบนี้ได้อย่างไร
ถึงไม่พูดถึงไม่บอก
แต่สิ่งที่ออกมาจากใจ
สื่อภาษามาพอรู้ได้
ว่าคิดอย่างไรในใจเธอ
อยากจะบอกเธอให้รู้
อยากจะมาให้เธอมาดูมาเห็น
นี่แหละฉันตัวเป็นๆ
หากเธอได้เห็นจะว่าอย่างไร
จะรักฉันที่ใบหน้า
รูปร่างหน้าตา หรือจิตใจ
รักจริงที่เธอมอบให้
เป็นคำพูดจากใจ หรือเพียงลมๆ
หากฉันไม่ใช่นางฟ้า
ไม่ใช่ดาราที่เธอใฝ่ฝัน
จะยังคบหาและมารักกัน
หรือตัดสัมพันธ์กันไปเลย..........
30 มกราคม 2548 01:59 น.
ทะเลจรดฟ้า
เธอจะรู้ไหมนะ...ว่าคนไกลเขาคิดถึง
ห่างไกลไปวันหนึ่ง...ก็คิดถึงแทบขาดใจ
อยากจะเข้ามาคุยมาทัก แต่...ต้องหักใจไว้
เมื่อรู้ว่าเราไม่ใช่ เพื่อนที่เขาหมายมาพูดจา........
นับวันยิ่งห่างไกล
นานเท่าไหร่นะ ที่ไม่ได้เจอ
แต่ใจฉัน ยังคิดถึงเธอเสมอ
ไม่เคยลืมเธอ เลยนะคนดี
*** ใครคนนั้นเขาอยู่ไหน จะรู้ไหมว่ามีคนคอยหา.............
ี
หน้าส่วนตัว
5946
