28 พฤศจิกายน 2547 11:08 น.
ทะเลจรดฟ้า
ระหว่างเราใจผูกด้วยใยอะไรหนอ
จึงจะก่อเกี่ยวใจเธอให้...ไม่ถ่ายถอน
แม้คืนวันจะผันเวียนเปลี่ยนบทตอน
เรายังคงความแน่นอนและเนิ่นนาน
ไม่แรมร้างห่างหายให้คอยหา
ทุกเวลาแน่วแน่ไม่แปรผัน
ไม่ติดตามหวงหึง..ซึ่งกันและกัน
ไม่ไหวหวั่นหมุนเวียนไม่เปลี่ยนแปลง
คำถาม?..มีคำตอบอยู่ รู้ไหม
ความจริงใจถึงใส่กล่องก็ส่องแสง
หัวใจของคนดีมี...สีแดง
ใจคนแล้งความดีนั้น...สีดำ
26 พฤศจิกายน 2547 07:41 น.
ทะเลจรดฟ้า
ระหว่างใจผูกด้วยใยอะไรหนอ
จึงเกิดก่อความสัมพันธ์อันแน่นเหนียว
ไม่ได้พูดไม่ได้คุยกัน...แค่วันเดียว
ใจห่อเหี่ยวเดียวดาย...ใจหายเลย
ได้แต่ส่งสายตาฝ่าความเหงา
แอบอิงเอาความว่างเปล่าที่รู้จัก
โอบกอดความคิดถึงไว้พึ่งพัก
นี่ใช่ไหม...ความรักและผูกพันธ์
อยาก...มอบสิ่งที่ดีแก่ชีวิต
อยาก...ถือสิทธิ์ครอบครองสี่ห้องฝัน
อยาก...ช่วยเหลือเกื้อกูลเพิ่มพูนวัน
อยาก ร้อยใจ...เธอและฉัน...นิรันดร
23 พฤศจิกายน 2547 08:08 น.
ทะเลจรดฟ้า
ความอกหัก ไม่เคยลอง ต้องไม่รู้
สิ่งเคยสู้ หมดแรง จะแข็งขืน
เจ็บหลายเท่า เจ็บยิ่งกว่า ยิงด้วยปืน
ชีพเคยชื่นต้องหมองหม่น.....โดนรักลวง
นรกในต่ำใต้เราไม่รู้
จะมีอยู่จริงแท้สักแค่ไหน
แต่อกหักรักร้าวแสนเศร้าใจ
ราวอยู่ในนรก...อเวจี
ยามอกหักใครจักษ์ช่วยรักษา
ถึงเยียวยาอย่างไรก็ไม่หาย
อยู่อย่างคนยิ้มระรื่นฝืนใจกาย
ฝันมลายด้วยความรักหักอกเรา...
23 พฤศจิกายน 2547 07:59 น.
ทะเลจรดฟ้า
เมื่อเติบโตเริ่มรุ่นวุ่นวายนัก
รู้ประจักษ์รักชอบประกอบเห็น
ไม่สมหวังสุดเศร้าเฝ้าลำเค็ญ
ล้วนแต่เป็นธรรมดา...อนิจจัง
ไม่สมหวังจากรักมักมัวเมา
นั่นของเราหลุดลอยเฝ้าคอยหา
ไม่กินนอน ตาโหล โอ้อนิจจา
เป็นความบ้าของคนฉงนใจ..???
22 พฤศจิกายน 2547 07:45 น.
ทะเลจรดฟ้า
จะเก็บไรไว้ผมให้สมพักตร์ บำรุงศักดิ์ตามศรีมิให้เข่น
เป็นสุภาพราบเรียบแลเจริญ คงมีผู้สรรเสริญอนงทรง
ครั้นได้ชมสมจิตพิศวาส ก็นิราศแรมจรัลผันผยอง
ไม่อยู่เคล้ารสดเที่ยวจดลอง ดูทำนองใจชายก็คล้ายกัน
แม้ชายใดใจประสงค์มาหลงรัก
ให้รู้จักเชิงชายที่หมายมั่น
อันความรักของชายนั้นหลายชั้น
เขาว่า รัก รัก นั้นประการใด
จงพินิจพิศดูให้รู้แน่
อย่าทำแต่ใจเร็วจะเหลวไหล
เปรียบเหมือนคิดปริศนาอย่าไว้ใจ
มันมักไพล่แพลงขุม เป็นหลุมพลาง
หน้าส่วนตัว
948
