นั่ง นั่ง อยู่อย่างนั้น ตาปิดลงไม่เห็นสิ่งใด เสียงลอยละล่องพริ้วผ่านลมปะทะกรรณ กลิ่นหลากหลายเดินทางแตะจมูก ตูข้าดมและฟังจากนั้นลืมมันสิ้น ร่างกายอยู่นิ่งไร้เคลื่อนไหวไร้รู้สึกต่อสิ่งใด จิตไม่คิดอะไรกลวงโบ๋ลึกสุดหยั่ง ไม่เหลือสิ่งใด เหลือแต่ ว่าง ว่าง ว่าง
หน้าส่วนตัว
566
