รักแม่...เวลามองขึ้นไปบนท้องฟ้า...........

ทรายกะทะเล

แม่ผู้ซึ่งให้กำเนิดเรา แม่ผู้เป็นคนดูแลเราตั้งแต่เล็ก 

แม่ผู้ซึ่งเปรียบเสมือนนางพยาบาลผู้ดูแลเรายามป่วยไข้ 

แม่ซึ้งเป็นเหมือนคุณครูคนแรกของเรา 

มืออันแข็งแรงและอ่อนโยนที่เปี่ยมไปด้วยความรักและความห่วงใยซึ่งคอยพยุงเราที่ล้มลงให้ลุกขึ้นอย่างสง่างาม 

สามารถดำรงชีวิตในวันต่อไปอย่างมั้นคง 

แม่ยอมอดทนอุ้มท้องเรามากกว่า9เดือน เลี้ยงดูมากกว่าสิบปีด้วยความรักที่แม่มีให้ต่อลูกความหวังที่จะได้เห็นลูกเติบโตอย่างงดงามในวันข้างหน้า 

ความผูกพันพันที่เกิดขึ้นมาต่อลูกที่เลี้ยงดูมากว่าสิบปี 

แม่เป็นคนรักเรามากที่สุดแม้ว่าบางครั้งเราจะไม่รู้ว่าแม่รักเราแค่ไหนก็ตาม 

ถึงแม้ว่าเวลาจะผ่านไปมานานนับสิบปี แต่แม่ก็ยังห่วงใยเรามาตลอดไม่มีวันเปลี่ยนแปลง 

แม้ว่าเราจะเลือกทางผิด แม้ว่าเราจะเปลี่นแปลงแลปลงไปแค่ไหนก็ตาม 

แม้ว่าเราจะเป็นคนไม่ดีทำตัวก้าวร้าวต่อแม่แม่ก็ยังเป็นห่วงเราเพราะไม่ว่าอย่างไรเราก็ยังเป็นลูกของแม่ 

และแม่ก็ยังคงเป็นแต่ที่ห่วงใยเราเหมือนเดิมตลอดไป 

                     ยามแก่เฒ่า    หวังเจ้า     เฝ้ารับใช้ 

                     ยามป่วยไข้    หวังเจ้า     เฝ้ารักษา 

                     ยามถึงยาม    ต้องตาย     วายชีวา                                                                   

                     หวังลูกช่วย  ปิดตา        เมื่อสิ้นใจ 

`แม่จ๋า....ถึงลูกจะไปไม่ทัน ตอนที่หัวใจแม่หยุดเต้นแล้ว  แต่เท่าที่จำความได้ ลูกขอให้หมอเค้า ป้ำหัวใจแม่เป็ฯครั้งที่3 หลังจากร่างกายของแม่ที่เย็นลงทุกที ลูกก็ผวาอดพ่อ และ บอกพ่อว่า พ่อต้องแข็งแรงนะจ้ะ อย่าเป็นไรไปอีกคน ยังทำใจแม่ได่ได้ค่ะ หากไม่มีพ่ออีกคน ลูกคงไม่อยากอยู่ในโลกนี้อีกต่อไป............


อย่าน้อย ตอนที่แม่อยู่ ลูกก็ใช้เวลาส่วนที่เหลือจากการทำงาน ไปหาแม่ ทุดตฃครั้ง ยามแม่ป่วย ลูกก็เอางานไปทำเมื่อตอนเฝ้าแม่  หลับให้สบาย สงบ คุ้มครองพวกเราพ่อลูกด้วยนะคะ แม่จ๋า.......