31 มกราคม 2554 11:34 น.
ทรายกะทะเล
โอกาส...ครั้งนั้น มีความสุขที่สุดแล้ว
ไม่มีใครแคล้วให้..ดั่งท่านทั้งสอง
ด้วยความมีเมตตาจิต พี่ชายทั้งสองมาประครอง
ให้ได้อ้าปาก..ลมหายใจมีข้าวกิน
แต่ด้วยความที่หนึ่งในนั้นคนนึงเราทั้งรัก
ไม่อยากปักใจไปให้หม่นหมอง
ขอแค่เขามีความสุข กับครอบครัวดีแล้วใจไตร่ตรอง
เราทั้งสองเคยเป็นหุ้นส่วนกัน
เขาคนนั้นดุจพ่อพี่ชาย และคนรัก
อบอุ่นนักแต่ไม่กล้าแตะต้องให้เดียจฉันท์
ด้วยท่านมีภรรยาลูกน่ารักครบสุขทุกอย่างครัน
ให้เราดันไปแทรกกลางบาปไปทำไมกัน
ใจเคารพี่ชายอีกคนให้โอกาส
ด้วยเมตตาไม่เคยพลาดให้เราได้สุขสันต์
ดวงได้รับจับฉลากทีไรได้ของทานดันทุกครั้ง
สิ่งสำคัญชาติปางก่อนทำบุญมาร่วมกัน
ขอโอกาสอีกสักครั้งจะได้ไหม
ไม่มีใครจริงใจแม้นญาติที่สุขสันต์
ปากก็ดีต่อหน้าญาติแท้พี่น้องท้องเดียวกัน
กลับโกงพ่อของฉันห้าสิบล้าน อยากเอาคืน
จะรักษาคำมั่นจะทำบุญ กุศลส่งให้ท่านทั้งสอง
ได้ปกครองลูกน้องและครอบครัวให้สุขสันต์
มีพลานามัยแข็งแรงนึกสิ่งใดได้ครบครัน
ขอกราบขอบคุณด้วยน้ำตานองตกใน...ขอทำงาน...
ครั้งสุดท้ายของชีวิตจนหมดลม
จะขอข่มใจให้สู้อีกสักครั้ง
แม้นก่อนตายได้ทำให้ความกตัญญูด้วยใจดั่ง
ที่สุดแล้วอยากให้พ่อแม่..เหนื่อยมากแล้ว...ได้สบายใจ....
31 มกราคม 2554 05:42 น.
ทรายกะทะเล
หากฉันเลือกเธอคนที่สัญญากันเอาไว้
คนที่ไมม่ทิ้งฉันไปด้วยใจหวัง
ฉันไม่มีทางทิ้งเธอไปได้อย่างไรกัน
เพราะเธอนั้น คอยเช็ดน้ำตาคราเศร้าใจ
ที่ฉันยอมเธอทุกอย่างมาบ้างแล้ว
คงไม่แคล้วยอมใครอีกก็หลีกหาย
มีแต่เธอคนเดียว คนเดียวไม่เหลียวใคร
ไม่ให้ใกล้ตัวฉันพลันเป็นเธอ
แม้นหากว่าในหัวฉันรักแม่พ่อ
ที่เคยต่ออายุให้ฉันยามเด็กจนโตใหญ่
พระคุณท่านต้องมีให้ทดแทนนั้นไซร้
สิ่งที่ใครไม่เข้าใจ มีให้ท่านทั้งสองคน
แล้วหากอดีตสามีบ้านของเค้าไกลห่างขอตีจาก
คงต้องยากจะพูดทั้งใจหาย
บ้านของเขาเอาสมองลูกฉันไปอีกทาง
ทำทุกอย่างแม้นเงินพี่น้องไม่ก็ต้องให้
ไม่มีใครแลเห็นมาเช่นฉัน
รักคนที่เค้ารักเราสัจจะวาจาจริง
มีทุกสิ่งอยากให้ได้เหมือนฝันที่เป็นจริง
ฉันผิดตรงไหนที่เลือกที่จะรักเธอ...แล้วหากเรามีชีวิตร่วมกัน....เพราะฉันเข้าใจและเป็นใจเธอเสมอ
29 มกราคม 2554 20:22 น.
ทรายกะทะเล
พี่สาวฉันไปแล้วไปลับไม่กลับถิ่น
แถมได้ยินว่าไม่ต้องตามแม้นทุกขา
แม่พ่อเป็นไรก็อย่าได้โทรเข้ามา
พี่สาวขาใจร้ายนัก ไม่กลับคืน
พ่อลงทุนให้สามล้าน กลับหักหลัง
เอาตึกยังติดเงินพ่อขายไปได้ทั้งผืน
หนึ่งล้านเข้ากระเป๋าไม่ยอมคืนพ่อรอคืน
ไม่หยิบยื่นให้พ่อกลับทิ้งทวนสามล้านจร
โอ้ละหนอพี่น้องพึ่งเราได้ให้ไปหมด
ยามเราจดจำไปไม่ดีลืมย้อนศร
ยามไม่มีหาที่พึ่งไม่ได้ พวกเขาจร
ปล่อยให้พ่อแม่นอนร้องไห้เรากล้ำกลืน
อันเมื่อก่อนน้องส่วพ่อของลูกมาพึ่งพัก
ไม่มีงานเป็นหนักมาทั้งเราต้องฝืน
ขอพ่อเราให้เขาทำงานกับเราด้วยได้ยั่งยืน
กลับโกงเงินให้จับได้แค่สามพัน
อีกคนหนึ่งให้เฝ้าร้านซักอบรีด
ได้ทั้งมีดอาวุธทุกอย่างฝัน
เป็นหัวหน้าควบคุมคนงานพลัน
อยู่บ้านฉัน ที่ผ่านมานั้น ได้ไง
ถึงวันนี้ ...ที่พึ่งไม่มี ก็ไม่ว่า
แต่จะมาเอาลูกของฉันไปไฉน
ล้างสมองลูกรัก จักให้ผยองต้องบันไล
สุดจะไขเอ่ยว่า ...รังแกฉันทำไมกัน
เอาน้องหมาไปบ้านเขาให้ลูกเขาได้เล่น
น้องหมาเป็นที่ซื่อสัตย์ไม่กัดให้เดียจฉันท์
น้องหมาโดนรังแกอีกแล้วเป็นไปได้อย่างไรกัน
หาว่าน้องหมาแตะถังน้ำใหญ่หกใส่ตัว
รรมชาติของน้องหมาเล็กเท่ามือแขน
ใยไปแหงานแรงเยอะเปรอะเตะถัง
ที่ผ่านมาตัวเองไม่เคยผิดสักกี่ครั้ง
ดยนความผิดแม้นน้องหมาพูดไม่ได้ ใจบาปกรรม
อันลูกเล็กของฉันนั้นก็สาหัส
ทำน้ำร้อนโดนกัดเป็นแผลใหญ่
โกหกว่าตัวนั้นไม่อยู่เหตุการณ์ไซร้
คิดอะไรอยู่ในหัว....ตัวเป็นไร
อันตัวเราเคว้งคว้างไร้ที่พึ่งถึงคราวแล้ว
คงมีแวววันหนึ่งไม่ตื่น แม้นลมไหว
ผ่านพัดหน้าให้ตื่นถึงคราวไซร้
ไม่มีกระใจทำอะไร.....อีกแล้วเอย....
25 มกราคม 2554 20:18 น.
ทรายกะทะเล
ฉันเคยเป็นสะพานเชื่อมให้เธอผ่าน
ไปยังการงานที่ดี มีศักดิ์ศรี
ได้ทุกอย่างแม้นเงินตรา เพื่อนอิสตรี
ทำการงานสำเร็จนี่ เธอตัดเชือก ไม่รีรอ
ทิ้งฉันให้เศร้าใจและเปล่าเปลี่ยว
เธอไม่เหลียวมองดูฉันไร้ร้องขอ
ทำงานหาเงินเองเลี้ยงตัวและแม่พ่อ
แม้นลูกเธอก็อทำให้เขาเกลียดฉัน
ฉันอุ้มท้องสองคนทนทุกข์นัก
แต่เธอไม่รักฉัน เพียงเงินตรามาวาดฝัน
จบกันทีสิ่งสุดท้ายที่ให้กัน
ใบหย่านั้นรอเธอ.....ฉันขอลา
ที่แย่สุด ลูกที่เลี้ยงเยี่ยงไข่ในหิน
อดนอนกินเลี้ยงดูให้การศึกษา
พอลูกโตเข้าหน่อยเอาลูกไปใจกายา
ทิ้งให้ฉันเฝ้ามาไม่ทำงาน
อยากจะออกจากกรงนี้ที่สุดแล้ว
คงไม่แคล้วเร็ววันให้เธอประหาร
ทั้งใจกายเธอทำฉัน ด่าพ่อแม่ฉันทุกประการ
ใครไปทำให้เธอต้องมีสันดานอย่างนี้มา
สิ่งสุดท้ายน้ำตาที่หยุดไหล
ไม่มีใครเห็นใจ....กลับสงสาร
น่าสมเพชตัวเองบื้อนัก...รักต้องการ
เพราะเธอนั้นไม่มีหัวใจ ความเป็นคน แม้นนิดเดียว.....
ลาก่อน ....พ่อของลูกที่ไร้หัวใจ ไหร้ความรับผิดชอบ และ ไร้ความเมตตา
25 มกราคม 2554 01:09 น.
ทรายกะทะเล
ในจำนวนพี่น้องทั้งห้านี้
คงไม่มีใครจะเหลียวแลท่าน
สองพ่อแม่เลี้ยงดูมาด้วยกัน
ลำบากนั้นขอตอบว่าเป็นจริง
พ่อทำงานไม่ได้พักจนเหนื่อยนัก
เหงื่อหยดจักใครมาเช็ดเมื่อเสียงกริ่ง
บอกว่าพักได้แล้วต่องานให้พักพิง
โอ้งานหนักมากนักคิดใช้สมองมา
ขอตั้งจิตอธิษฐานให้แม่และพ่อ
จุดธูปต่อชีวิตเบิกบุญทุนกุศล
ที่ลูกได้ทำมาหลายชาติภพนั้นบัดดล
ต่อชีวิตให้พ่อแม่ให้แข็งแรงทั้งกายใจ
แม้นลูกจักเป็นไร นั้นก็ช่าง
ขออุทิศตนนั้น พลันทั้งหลาย
ได้เกิดมาไม่อยากได้อะไรแล้วทั้งใจกาย
หยุดแค่นี้....ขอตายแทน...ตอบพระคุณ...
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟทรายกะทะเล
หน้าส่วนตัว
1337
