14 สิงหาคม 2549 06:12 น.
ทรายกะทะเล
แม่ค้าส้มตำ อย่าไปดูถูก
เจ้าก้มีลูกเต้าต้องเลี้ยง
วันหนึ่งวันหนึ่งเขาหาได้ไม่เพียง
จึ่งย้ายที่มาขอพักพิง
คนเราต้องมีที่ทำมาต้าขาย
ถึงจะกลำบากกายแต่เขาก็สุขสันต์
เป็นผลให้ได้กำไรมหันคืกว่าขายเสื้อผ้าพลัน
เผลอพลันแป้ยเดียวสร้างบ้านใหญ่โต
ต้นทุนอันเล้กอันน้อย
มะละกอปลูกได้เองก็เด้ดมาไว้ขาย
ส่วนมะนาวพริกจี้หนูปูเต็มปลาร้า มากมาย
เป็นน้ำตาลปี้บ มะขามเปียกอีกที
อร่อยเสด็จเป็นสลัดของผรั่ง
อย่าดูถูกเขาจังไปว่าเขาเสียหาย
สงสารก็ไม่ใช่ต้องพูดว่าเห้นใจ
อย่าดุถูกอันใด เราให้เค้าพักพิง
หน้าบ้านอาจไม่ดูดีเพราะมีสัมตำมาบัง
แต่ก้มีหวังหากเราไม่ให้ มีโอกาสขาย
มีไก่ย่างทุกอย่างสุจริตจริงไม่น่าเสียดาย
เหนื่อย ไหมก้ไม่ตาย เราว่าสนุกดี
คนที่มีแล้วไม่อดไม่อยาก
เขาอยากทานส้มตำจะตายอยู่แล้ว
อร่อยแซบ น้ำลายหก หมกไก่ ก้ ทานได้ไป
เราให้เขามาค้าขายเป็นทีทำกิน
กระแสบุญอันนี้ขอมอบให้แม่พ่อ
ช่วยหล่อหลอมให้เขาได้มีสึขี
หน้าตาเขาแจ่มใสเมื่อเขามี
บุญที่ทำไม่หนีไปไหนต้องย้อนกลับมา
14 สิงหาคม 2549 05:37 น.
ทรายกะทะเล
เกิดออกมาจากท้องแม่พ่อสร้างมา
ไม่มีปัยญา จะรู้ว่าเกิมาไฉน
ไม่มีความคิดว่าเกิดมาทำไม
รู้ว่าสุขทุกข์ประปนมานาน
บางทีก็ทนทุกข์ไม่ได้
อยากฆ่าตัวตายก้มีหลายอย่างที่ต้องสาน
แต่วมคิดรึเริ่ม ต้องเห็นผู้นำให้ลูกสำราญ
อยู่กับอาจารญืที่ดี สั่งสอนให้เจริญ
เราก้แค่ตุดๆหนึ่งบนพื่อนห้วงอวกาศ
แต่อยู่ในดลกที่สามารถมีชวิตอยู่ได้
หากวาดไปก้เมือนจุดเล้ๆ ในกาแลคซีไป
ไม่อยากทำไปด้วยความผบองของเวร
ขอมีความสุดขกับเจาดูบ้า
คิดถึงแม่พ่อสุดที่รักจุดจิจตหนอ
แม่อ่ดเป็นพราะใจใข ก้พอ
สามี เห้นพอเพียง เป็นแค่ตนอื่นไกล
แล้วเราไฉนต้องมาแบกท้องให้เค้าด้วยนะ
ต้งผ่าต้อตัดเอาลูกออกได้
ปากมดลูกไม่เปิดมานานเกินไป
ก้ใช้ยาเหน็ยไม่ได้ผลดัน
ออกลุกมาคนเราก็.........เทบใจขาด
มีแม่ข้างกาย พี่น้องมาเยี่ยม
เดี๋ยวนี้ต่างกระจายไปไหนไม่เจียม
จอบเสียมทิ่มแทงหัวใจกต่รไป
เราก้เป็นจุกๆหนึ่งบนโลกเท่านั้นเอง ไปคิดอะไรกัน วันนึง ช่วิตเราก้ดับลูญ
12 สิงหาคม 2549 09:35 น.
ทรายกะทะเล
แม่จ๋า.............................
นานแล้แม่จ๋า.............................
นานแล้วที่ลูกยังไม่เจอหน้าแม่
ไม่ว่าอะไรก็แล้วแต่
ก่อนนอนลูกกราบพระให้คุ้มครองแม่พ่อใสนใจ
แม่จ๋า....................
ขอให้แม่มีความสุขอย่าได้ทุกข์
ลูกจะพยายามทำให้แม่ไม่เป็นทุกข์
แล้วจะนำความภูมใจมาให้แม่
เอามะลิมาร้อยคล้องพร้อมดอกรัก
เป็นประจักษ์ว่ารักแม่ แต่ชาติไหน
ไม่ว่าชาตินี้ชาติไหนชาติใดใด
ลูกจะรักแม่คลอดไป กราบแทบเท้าแม่ของเรา
แม่รักลูกผุกใจไม่ให้ห่าง
ไม่อำพลางหลอกลูกสอนให้ถูกเป็นไฉน
ลูกรักมแพ่อมากที่สุดเป็นพระในใจ
ลูกขอดทษหากทำผิด คิดได้เอง
อะไรที่ทำให้แม่พ่อ เสียใจนั้น
ลูกจะพลันคิว่าไม่เคย เลยไปไหน
จะอยู่กับแม่พ่อตลอดไป
ไม่ไปไหน อยู่กับแม่พ่อ ตลอดกาล......................
วที่ลูกยังไม่เจอหน้าแม่
ไม่ว่าอะไรก็แล้วแต่
ก่อนนอนลูกกราบพระให้คุ้มครองแม่พ่อใสนใจ
แม่จ๋า....................
ขอให้แม่มีความสุขอย่าได้ทุกข์
ลูกจะพยายามทำให้แม่ไม่เป็นทุกข์
แล้วจะนำความภูมใจมาให้แม่
เอามะลิมาร้อยคล้องพร้อมดอกรัก
เป็นประจักษ์ว่ารักแม่ แต่ชาติไหน
ไม่ว่าชาตินี้ชาติไหนชาติใดใด
ลูกจะรักแม่คลอดไป กราบแทบเท้าแม่ของเรา
แม่รักลูกผุกใจไม่ให้ห่าง
ไม่อำพลางหลอกลูกสอนให้ถูกเป็นไฉน
ลูกรักมแพ่อมากที่สุดเป็นพระในใจ
ลูกขอดทษหากทำผิด คิดได้เอง
อะไรที่ทำให้แม่พ่อ เสียใจนั้น
ลูกจะพลันคิว่าไม่เคย เลยไปไหน
จะอยู่กับแม่พ่อตลอดไป
ไม่ไปไหน อยู่กับแม่พ่อ ตลอดกาล......................
6 สิงหาคม 2549 23:40 น.
ทรายกะทะเล
สับสนในใจ
จนไม่อยากต้ดสิน
เธอทำฉันจมดิน
ขบสิ้นกันทั้งครอบครัว
พี่น้องห่างเหิน
ทำเกินไปแล้วผัว
เธอทำให้ฉันกลัว
ว่าวันหนึ่งต้องไป
ขอเทวาได้โปรด
อย่าโทษที่ฉันหวั่นไหว
เพราะถูกเขาแกว่งไกว
ไม่ให้ทำไรเลย
กีดกันฉันทุกด้าน
จะให้ไปอยู่ตรงไหน
นรกหรือสวรรค์โลกอันใด
เธอเป็นอะไรช่วยบอกที
พระพุทธพระธรรมทรงโปรด
พระสงฆ์ กราบไหว้ หทัยศรี
ได้โปรดช่วยปรานี
ให้เวลานี้ ต่อ มีดอกาส พลิกร้ายกลายเป็นดี...............
6 สิงหาคม 2549 22:10 น.
ทรายกะทะเล
I , I who hv no one
I , I who hv notijng
I, I who hv something
I, I who hv the way
Believe Me, If All Those Endearing Young Charms
Believe me, if all those endearing young charms,
Which I gaze on so fondly today,
Were to change by tomorrow, and fleet in my arms,
Like fairy-gifts fading away,
Thou wouldst still be adored, as this moment thou art,
Let thy loveliness fade as it will,
And around the dear ruin each wish of my heart
Would entwine itself verdantly still.
It is not while beauty and youth are thine own,
And thy cheeks unprofaned by a tear
That the fervor and faith of a soul can be known,
To which time will but make thee more dear;
No, the heart that has truly loved never forgets,
But as truly loves on to the close,
As the sunflower turns on her god, when he sets,
The same look which she turned when he rose.