16 มกราคม 2549 08:52 น.
ทรายกะทะเล
เป็นกำลังใจ ใคนทั้งหมู่เหล่า
แย่ไปเอาไพ่ใบเก่ามายึดถือ
ให้คนมีเรง ให้บันลือ
มีสิ่งดีในมือ มาเป้นกำลังใจ
นับแต่นี้ให้คนทุกคน สดใส ใจปริ่มเปรม
มาพวกเรา มาแข่งกับจีนได้ชนะพวกจีนกัน
15 มกราคม 2549 01:57 น.
ทรายกะทะเล
ทำไม
ตอนที่ฉันนึกถึงเธอทีไร
ฉันอยากเจอเธอทุวัน
เพราะว่า รักเธอ แต่เธอไม่รู้
13 มกราคม 2549 06:41 น.
ทรายกะทะเล
ยามเช้าตื่นขึ้นมาเวลา สาง
หมอกยังจาง ท้องฟ้า พร่า สว่างไสว
ทำไมอะไรมันติตาและค้างอยู่ในใจ
ยังพอไหว ว่า คิดถึง เธอ อยู่ทุกวัน
สวรรค์ไม่เมตตา พาเราคิด
ให้เราติดอยู่ห่าว คนฟากฟ้าฝัน
คิดถึงมาก ก็ฝันมากในกลางวัน
เธอไม่หันมามอง สองตาเธอ
ไม่มีทางแล้วหรือที่เธอ เผลอ
ให้ฉันเจอเธอบ้าง ที่เธอเสนอ
ทุกความคิดฉันก็รู้ฉันอยากเจอ
แต่คนเซ่ออย่างฉัน เคนมองมา
ทำไมต้องเป้นตัวเราที่เศร้า
ทั้งที่เราทุ่มความภักดีมา
รักที่ต้องชอกช้ำอุรา
รักทีมอบพากับต้องชอกช้ำฤดี
รอยยิ้มของเธอ อ่อนละมุน
ทำให้โลกหมุนต้องหยุดตาฉันดูเธอดี
ไม่มีอีกแล้วหรือ ยามเราต้องพบกันอีกที
ฉันหนีความจริงไม่ได้หรอกนะคนดี
เธอเคยถามใช่ไหมว่าทำไมไม่สังเกต
เป็นต้นเหตุให้เราสองห่าง
ตัวฉันรู้ดีว่าใจฉันยังไม่จืดจาง
ยังคงมีรักเธอเสมอมา
ทุกครั้งที่ลืมตา...................ตอนเช้า
หน้าเธออยู่ที่ตาฉันเสมอ
ฉันไม่เคยลือมเธอแม้สักครั้งเออ
จะให้ฉันเสนอตัวไปให้เธอได้อย่างไร
12 มกราคม 2549 12:46 น.
ทรายกะทะเล
*******************************************
ขอ อำนาจคุณพระศรีรัตนตรัยให้โปรดช่วย
งานที่ป่วยพลิดฟื้นคืนสมัย
ยามรุ่งเรือง ก็ ความสุข ไม่เคยเบียดเบียนใคร
ขอพระให้สิ่งศักดิ์สิทธิ์คุ้มครองทัน
อันคนเรา เกิกมา ทำดีนั้น
ไม่เห็นอันชาดติไหนกระไรหนอ
เห็นชาตินี้ ลูกหนี้อย่ารีรอ
ขอให้ผ่อน ให้เราพออยู่ได้ ให้น้ำใจ
เพราะการเจดเสร็จ เป็นเหตุ ให้โล่งใจ
ทั้งกายใจอยู่เย็นเป็นสุขได้
ขอพระคุ้มครองพ่อแม่ให้ปลอดภัย
โดยเฉพาะ เรื่องงาน ไซร้ จบด้วยดี...........................
11 มกราคม 2549 03:49 น.
ทรายกะทะเล
ฉันเกิดมา ก็มี บุญช่วยค้ำ
อาจเคยทำกรรมบ้าง พลางชาติไหน
ทุกข์สุขนี้เกิดขึ้นก่อนแต่ไร
ไม่ให้ใคร มา เหยียบย่ำ ก็พอเกิน
เห็นบิดาหาเงิน ตัวแทบขาด
เห็นเหงื่อหยาดหยดพ่อน้ำตาเผิน
เห็นแม่นั้น เลี้ยงลูก มากจนเกิน
เห็น ใครเมิน แม่บ้าง รู้เหตุการณ์
แต่เป็นเพราะ ความอ่อนไหวใครไม่เห็น
พ่อก็เช่น อยากให้ลูกสุขสบายมีวิชาการ
แต่น่าอนาถ จนฉันเห็น มีดั่งมาร
มาบง การ ชีวิตลิขิต ตน
คนเรานั้น เกิดมา มีครอบครัว
มีคู่ผัวเมียได้ลูก อยู่สุขสม
อยากให้มีความสุขด้านอารมณ์
ไม่โสมม ชมชั่ว มั่ว เหตุการณ์
ความคิดเห็นของคนนั้นแตกต่าง
ในยามว่างก็คิด น่าสงสาร
แม่สุนัข ยังรักลูก คุมเหตุการณ์
ไม่รำคาญแม้นลูกขอน้ำนม
เราเป็นแม่ ปล่อยละเลย ได้หรือไม่
ปากท้องไซร้ ยอมอด ให้ลูกสม
ให้ลูกดื่มกินในค่าน้ำนม
แม่อกตรม ไม่หวั่น สละ เวลา
หลายปีผ่านมานี้ แม่ยอมรับผิด
ชุบชีวิต ลูกน้อย น้อยไป ไม่คอยหา
มีแต่งาน และงาน เอาเวลา
ไป หา เงินตรา เวลาไม่พอ
ต่อแต่นี้ความหนัก แน่น จัก บังเกิด
ให้ลูกเถิดอบอุ่นุ้นคอยขอ
แม่จะป้อนวิชา หาเงิน ให้ เรียนพอ
จนจบหนอ ....... อดทน สู้ต่อไป
แม้นไม่มีมาก ฝากใจให้กับลูก
หรือปล่อยถูกไปข้างหน้าอัธยาศัย
ให้พ่อแม่ลูกน้อย พลอยดีใจ
มีพอใช้ ไม่ลำบาก วิบากกรรม
หลุดจากบ่วงสักที ไม่มี แล้ว
ศัตรูแม้วมีหรือไม่ ก็ไม่ขำ
เป็นมิตร ให้แก่คน แก้เวรกรรม
ไม่ตอกย้ำคน ตก ได้ ก็ ได้ ยืน............................