12 กันยายน 2548 09:52 น.
ทรายกะทะเล
ในวันฝนตก อกสั่นขวัญสลาย
เยื้อง ย่างกายติดแน่น แก่นท้องถอน
โอ้ยะเยือกวูบหาย คลายอาวรณ์
กายกวาดกาย ทรายหยด หมดทั้งตัว
เสียงฟ้าคำราม กรจ่างฝน
กายร้อนรน ฝนสะท้านทะยานหงาย
สิ่งที่หลบกลับพบประสพกาย
หน้าชนหน้าพระพายยะเยือกเย็น
หายใจเร็วสุดสุดฉุดใจหวั่น
กอดตัวกันกลมเกลียวแก่นตัวเห็น
มือจับมือรัดแน่นประสานเซ็น
คลื่นกระเด็น พัดผ่าน ผ่านตัวเกย
ในนาทีระทึกอึกขนึก
ใจเต้นตึก โดนเร้าโรมโถมทั้งสาย
เข้าเส้นด้ายหวาดหวั่นโถมทั้งกาย
เกี่ยวพาดเสื้อกระจายสยายลม
คลึงคราเคล้ากันแนบแน่นแอ่นละโลก
ลมพัดโบกกายสะพรั่งตัวหวั่นไหว
ช่างสุขลึก ลึกถึงแก่นอยู่ข้างใน
กายวาบหวิวกระตึบใจให้ยอดบน
ตื่นขึ้นมา พาใจ ให้หวั่นพบ
โอ้บรรจบ ฝันไป กระไร หนอ
เพียงพบพริ้ว ผมปริว ตัวปลิวงอ
ลุกขึ้นจ่อกระจก .......โอ้ฝันไป
อยากอยู่ในความฝัน อย่างนั้นอีก
ตัวต้องปลีกจากเตียงสะเทือนไหว
เข้าห้องน้ำล้างหน้าส่องดูใจ
ยิ้มข้างใน ฝัน กลางดึก นึกถึง .....เธอ
12 กันยายน 2548 08:12 น.
ทรายกะทะเล
เป็นคนดี ไม่ทุกยาก
ไม่ลำบาก ทั้งกายใจ
มีแต่สุขอยู่ในใจ
ไม่ให้ใคร มาราวี
มีสุขทุกหนแห่ง
ไม่แก่งแย่งให้สูญสิ้น
ไม่เป็นดั่งเมฆืน
ที่หมองสิ้น หมิ่นกันเอง
สิ่งศักดิ์สิทธิ์ในโลกนี้
ไม่ทิ้งคนดี หรอกนะเจ้า
ไม่ทำให้เศร้าเอา
จดจำเจ้า ไว้ในใจ
12 กันยายน 2548 08:06 น.
ทรายกะทะเล
มองขึ้นไปบนท้องฟ้า ยามราตรี
ก็มีสีเหลืองอร่าม ยามสดใส
เห็นรูปกระต่ายน่ารักอยู่ในใจ
บนดวงจันทร์อันสดใส ให้ใจงาม
แสงส่องมา ลมพัดเย็นลมแผ่วแผ่ว
โอ้แหวนแก้วเรืองรองช่างผ่องใส
กรต่ายน้อยบนดวงจันทร์ อันสวยนัยต์
ให้เกิดได้สัมผัส อบอุ่นใจ
กระต่ายน้อย น่ารัก น่าทะนุถนอม
อบอุ่นออม รักษา พาสุขศรี
ยามเราเห็น เช่นกระต่าย ใช่ ทุกที
มีราศรี บนดวงจันทร์ แจ่ม ชัด จัง
หากฉันนึก อ้อนวอน จันทร์อันศักดิ์สิทธ์
แดนนิมิตร จิตจดจ่อ สมาธิใส
เป็นแดนสงบ อบอวน สวรรค์ ในใจ
หากขอพร จากดวงจันทร์ อันสวยงาม
จันทร์เจ้าเอย ขอร้อง อย่าหมองเศร้า
หากให้เรา เกิดได้ ไม่หม่นหมอง
คนนิทรา แลกตื่นฟื้นขึ้นมา
โอ้จิตข้า เข้มแข็ง แรงดลใจ
ตื่นเถิดตื่นฟิ้นขึ้นมาดู โลกสดใส
ตื่นจากใจที่จิตอธษฐาน
เฝ้ารออยู่ ขอให้ มี แรงบันดาล
อย่าให้พาล มาทำเธอ ต้อง เศร้าใจ.....................
12 กันยายน 2548 07:38 น.
ทรายกะทะเล
จะเข้าข้างทางใด ก็ เห็นอยู่
เป็นศัตรูหรืออย่างไร ใช้เหตุผล
ทำงานเหนื่อย แต่แล้ว ก็ต้องทน
ก็ ทุกหนอุปสรรค ที่ เข้ามา
พอกันทีได้ไหม ไม่ใช่ เด็กนักเรียน
มาทำเลียนแบบกัน แล้วเข้าหา
พอได้ไรความรู้ ก็นำพา
เอา เวลาของเรา ไป ใช้ คุ้มทุน
คิดสิ่งใด เอาไปใช้ เฉดหัวส่ง
ไม่จรรโลง ขอปลง อย่าไม่ฉุน
หากวันใด ใครเจอบ้าง ต้องขอบคุณ
ที่ การุณ บุญ ส่ง ให้ หนุน ไหลมา
ฉันทำผิดตรงไหนได้โปรดตอบ
ที่ทำชอบ วางยา ให้ ข้ามภูผา
ให้งมเข็มในมหาสุทร พสุธา
ให้ก้มหน้า ปีนป่าย ที่ไหนกัน
คนอย่างฉัน ไม่ใช่ จับกังนะ
ที่เรียนมาจะใหช้ผิดทางสร้างสรรค์
สิ่งที่ มี ความรู้ ให้ไปหมดแล้วกัน
เหลือไพ่อันสุดท้าย ใบเดียวเอง
ฉันไม่มี ทางวาง ไพ่ใหบนี้
โปรดอย่ามี ที่ขัดปัดแข้งขา
กันทุกทางไม่ให้เกิดขอเมตตา
โปรดอย่าฆ่ากันเองจงเห็นใจ
วันใดที่คิดถึงเธอน้ำตาตก
แดน นรก มี จริงไหมใจขอถาม
ไม่เคยไปทำไรให้มากความ
มือที่สาม คือคนที่ ฉันไม่มอง
คนทำผิด ทำให้ถูก นั้นคือทำ
แต่ไม่ทำ คือคนไม่ทำ อะไรหมอง
ไม่ทำอะไร แล้วอย่าเอา เท้ามาปอง
มา ละเลง ลาน้ำ กันทำไม..............????????
คนของเธอ เชื่อเธอ หรือเธอสั่ง
ให้แกล้งกัน ทันท่า ต้อง เผลอไผล
เอาอะไรมาให้ รู้กันไป
แต่ที่ได้รับรู้ คือ ....หวลกลับ ...พวกเธอเอง
แกล้งอะไรใครไว้ จงจำไว้
อยู่ที่ใจ จะ จดจำ ทำหนักหนา
ไม่ขอ อมฆาต พยายาท จำไว้นา
ลืมไปว่า ....เราทำงาน .....กับ คนอย่างไร
คิดถึงเธอทีไรน้ำตาตก
ที่สะทก สะท้านบ้างน้ำตาไหล
เจ็บต้องทน ปวดท้อง ต้องทนไป
เจ็บทั้งใจรู้ไหม อย่าทำ ให้ร้าวราน
12 กันยายน 2548 07:17 น.
ทรายกะทะเล
คนเรานี้คิดดีดี ให้ถ่องแท้
เกิดแก่เจ็บและตายไม่หน่ายหนี
เกิดเป็นคนสู้ไว้ ทำใจดีดี
ไม่หน่ายหนี คิดสู้ อย่า ลืมตน
การทำสิ่งใดไม่สำเร็จผเด็จผล
ต้องอดทนสู้ต่อไม่ถอยคอยมีผล
อย่าต้องใช้ยืมจมูกปลูกอาชีพตน
ได้แยบยลชนเผ่าของเราเอง
หากวันใดท้อได้ แต่อย่าถอย
จะให้คอยอะไรให้ข่มเหง
ยืนหยัดได้ลำแข้ง น้ำแรงเล็ง
เพ่งไปหน้า ไม่หน่าย ถอย หนีไป
อย่ายืมจมูก ชาวบ้าน พาลอัปสน
เกิดมาบนแผ่นดินไทยไม่ถอยไหน
เราหนีไปที่ไหน ไม่ได้อีกแล้วไง
สู้ต่อไป แผ่นดินนี้ มีคนปอง
หากไม่รัก ษาไว้ ใครป้องปก
ด้วยพระสกนิกร พร ทั้งผอง
อย่าให้ใครที่ไหน มาจับจอง
เพราะเขาจ้อง ครอบครอง ของไทยเรา
จมูก เราเอง หนักแน่นไว้
ประหยัดไป ไม่ง้อใคร ให้อัปเฉา
อยู่อย่างไทย ไปข้างหน้าด้วยตัวเรา
กงุ่มไทยเราเป็น เอกลักษณ์ ประจักษ์ ตา
อย่าให้ใครที่ไหน มารังเกียจ
เราไม่เบียดเบียนใครที่ไหนหนา
คนไทยเรามีน้ำใจ ให้กรุณา
มีเมตตา เดินด้วย จมูก ของเราเอง
สร้างสัมพันธ์ แยกแยะไม่เสียเปรียบ
ไม่เอาเทียบ สถาบัน กันข่มเหง
สามัคคี กันไทยเรา คนอื่นเล็ง
ยืมจมูก เราเป็น เพ่ง ดู เถิด พี่น้องไทย
หากเราเมดอินไทยแลนด์ แดนผ่องศรี
ต่างชาติ มี หรือที่มองผ่านความสดใส
อย่าลืมว่าไทยเราอยู่มานาน ความเป็นไทย
เกือบจะใกล้ สำเร็จผล ด้วยจมูกเราเอง....................