27 กันยายน 2548 00:36 น.
ทรายกะทะเล
แม้น มรสุม จะเข้ามากี่ผ่าน
แล้วใจก็อบ่งบานอีกครั้ง
เพราะ ยังมีกำลัง ที่ยึดเหนื่ยวรั้ง
ศาสนา พุทธ สอนคนให้เป็นคนดี
ขอเป็นคนดี ไม่เสียดสีใคร
ไม่ขอล้อ ต่อไป ให้ใครเศร้าศร้อย
เห็นคน เดินหลง ก็อยากจูงจอย
ไม่ให้เหงาหงอยสร้อยเศร้าคนเดียว
ผ่านไปนานแล้ว เธอคนดี
เธอยังไม่มีแม้นจะมีเยื่อใยจะบอกบ้าง
สิ่งที่อยู่ในใจ มีเหตุผลอันใดจาง
ใจ บาง บาง เล็กๆ แม้นจะร้องได้ แต่ไม่ถอยไป
มรสุมมาเอง ก็ผ่านไปเอง
อย่าไปยำเกรง ให้ใครเอ่ย
อยากให้เป็น คนคุ้นเคย ทึ่เป็นเคยเคย
อย่ามาชาเฉย มันรุนแรงเกินไป
23 กันยายน 2548 14:13 น.
ทรายกะทะเล
กระซากเย็นคลื่นหิน กระทบผ่าน
น้ำเซ็นซ่าน จับใจฤทัยถอน
ยามเย็น มา ได้ยิน เสียง คลื่นรอนรอน
ยามลมอ่อน คลื่นซัด ระลอก ทราย
โอ้เดือน หงายคลายร้อน เพราะพัดผ่าน
เย็นกล่อมนาน ฟาลเสียง สิ่ง สะสม
ให้เรานี้ได้ระบาย ตามสายลม
คลื่น ถล่ม ร่างสบาย ของกายใจ
23 กันยายน 2548 07:30 น.
ทรายกะทะเล
ผิดจรรยา ผิด แต่แรกที่แนบข้าง
เพีงเห็นบ้างความดี มี ต่อฉัน
เพียงอยากให้เธอมีเงิน ค้ำจุนกัน
เธอเท่านั้น ส่งเงิน ให้พ่อเธอทุกเดือน
พี่น้องเธอ ต่างเห็นแก่ตัวกันทั้งนั้น
จะว่ากันฉันไม่ได้ สัก นิด เหมือน
อย่างย้านเธอ เธอก็ให้ ไม่แชเชือน
ลูกเราเหมือน ถูก เมินมองข้ามไป
เห็นแก่ตัวที่สุดสุด จะเอ่ย
ไม่ขอเย้ยอะไรกันนักหนา
แต่จะพูดความจริงออกไป ให้รู้ว่า
เธอนั้นฆ่าฉันทั้งเป็นไม่รู้ตัว
เธอ เอาสินค้ามาแย่งแข่งกันขาย
ของเธอได้สินค้าดี มีทุกหน
ฉันไม่เคยเอ่ยปากว่า มีแต่ทน
และไม่ฟ้งอใครคนไหน ให้อับอาย
แต่มันมากเกินไปเกินจะเอ่ย
ความที่เชยนักรัก ไม่ จัก เหลียว
ว่าเธอนั้น แย่งไปหมดแล้วนะเชียว
เหลือสิ่งเดียวฉันต้องบอก ความจริงไป
เธอ เอาสินค้ามาขาย แข่งกันเอง
ไม่ยำเกรง ว่าใครรู้ จะเสียหาย
ฉันไม่เกี่ยว ไม่มีเอี่ยว ฉันเดียวดาย
แต่กลับส่ง ท้ายว่า ฉันทำ นั้นขาดทุน
รู้หรือไม่ รายจ่าย ไม่เพิ่มพูน
มีแต่เธอเบิกอาดูรให้ฉิบหาย
ฉันทนแก้ไม่สบาย ทั้งใจกาย
ยังไม่รู้ตัวอีกว่า ความโลภ และ เห็นแก่ตัว
วันนึงฉันก็คงต้องพูดไป
ขอลาไซร้าโลก ดันแสน จะ สับสน
โลกที่มี แต่การหลอก ปอกลอกคน
ขอเป็นคน ธรรมดา ไม่ยุ่งกัน
22 กันยายน 2548 07:49 น.
ทรายกะทะเล
ทำไม ถึงต้อง ไม่เจอหน้า
ทำไมไม่โทมาหา พาใจเหงา
ลูกกลุ้มใจอยากให้แม่รับรู้เรา
สิ่งที่เผาในใจ ดับไม่ลง
แม่ จ๋า......
ลูกมีน้ำตาตกในใจหาย
แม่เป็นอย่างไรบ้างเป็นสุขทุกย์ยังไง
ไม่มีใครใส่ใจแม่ แต่ลูกรอแม่มาเช็ดน้ำตา
21 กันยายน 2548 22:12 น.
ทรายกะทะเล
สิ่งที่เห็นเป็นประจักษ์ ในโลกนี้
ย่อมจะมีหาที่แท้จริงไม่
อย่างที่ว่า ซื่อสัตย์ นั้นอย่างไร
เป็น"ไฉน" คำว่า สัตย์ ซื่อกิน
มวลหมู่ หงษ์นกหล้าใน ใบโลก
ช่างพัดโบกโผบินหากิน สิน
ด้วย ผ่านเล่ห์ เพทุบายเป็นอาจิณ
ยอมให้ กลิ่น อาบแอบ แหยบคายคน
เห็นกันจะจะ ว่าโดน ลวง
ว่าเป็นสรวง สวรรค์วามานสิน
อยากได้ โน่น อยากได้นี่ วิถีกิน
หลอกให้บินตกต่ำ ฉ่ำใจตน
แต่นกน้อย คอยเตือนตัวเองสิ้น
หากโผบินเจอ เหยี่ยว เคี่ยวที่ไหน
อย่าได้หลงกลอุบาย ทั้งคนไป
อยู่ที่ไหน ให้ระวัง คาบไปทาน
เหยี่ยวเล่นกลอุบาย ออก คดกบฎนัก
สุดที่จักเดินทาง สายตรงไม่
ตามทางนั้น เจอเสี่ยนหนามอยู่เรื่อยไป
ก็เพราะเหยี่ยว นั้นหรือไม่ ใช่โปรยทาง
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟทรายกะทะเล
หน้าส่วนตัว
1195
