1 เมษายน 2548 02:35 น.
ทรายกะทะเล
hug แล้วสบายใจ
ไม่กล้าบอกไป
ใจนึกว่าใช่
ว่าเธอทุกที
1 เมษายน 2548 02:33 น.
ทรายกะทะเล
อยู่คนละฟากฟ้า
นึกหน้าไม่ออก
จึงไม่กล้าบอก
ใจถลอกสุดช้ำ
คนละปลายฟ้า
นึกว่าคิดถึง
แค่หน้ารำพึง
ถึงเธอทุกวัน
หยุดเล่นสักพัก
คงไม่หนักใจหวัน
คนไม่สำคัญ
อย่าเราพรรณา
1 เมษายน 2548 02:08 น.
ทรายกะทะเล
เมื่อวานไปกะพี่สาวมา เค้าเปิดเทปธรรมะให้ฟัง
อันหมาน้อยตัวหนึ่งพึงสังเวช
ช่างสังเกตคนนักกระไรหนา
เห็นใครใครเดินผ่านไปไหนมา
เป็นต้องพาโดนกัดคนทุกคน
กัดทุกคนเกเรไม่เข้าท่า
เป็นมายา เจ้าเล่ห์ เท่ห์ทุกหน
นึกว่าทุกคนต้องเจ็บเพราะปากตน
จึงต้องชนกัดคนเดินไปมา
จึ่งมีผู่เฒ่าคนหนึ่งพึงให้สิ่ง
เป็นกระดิ่งแขวนคอหนอเจ้าหมา
นึกผยองนึกว่าได้รางวัลมา
ไม่เข้าท่าเฒ่าบอกว่า ให้หลีกกระดิ่งดัง
คนเดินผ่านไปมาได้ยินเสียงกระดิ่ง
พึงต้องวิ่งหนีนักไม่หันหลัง
หนีสุดกู่เจ้าหมาน้อยกระดิ่งดัง
สุนัขฟังนึกว่าตนได้รางวัล
เรื่องนี้สอนว่าเจ้าหมาน้อยคอยผยอง
คอยจะจ้องกัดคนไม่เลือกนั้น
ไม่เห็นใจคนโดนกัดสารพัน
เวรกรรมนั้นหันหวลคืนเจ้าหมาเอย............