11 เมษายน 2548 21:45 น.
ทรายกะทะเล
ช้ำเพราะความที่เธอจน
นี่หรือคนสังคมรังเกียจ
ช่วยผู้ชายระบายความเครียด
กี่ร้อยพัน ยัน เศรษฐียาจก
เป็นนวลนางในอ่างน้ำ
เป็นนางงามตู้กระจก
น้ำตาตกหัวอก เธอจักชก
ใจซกมก ตกตะลึง พึ่งแม่ค้า
เป็นอาชีพ อย่างอื่นมาบังหน้า
เป็นขี้ข้า แอบแฝงเมียน้อยหนา
สังคมไม่ยอมรับแอบซ่อนมา
หวังเงินตา ความสบายทางลัดกัน
ใครเอ่ยนั้นทำไปเป็นบาปหนา
ไม่เมตตาลูกเมียเขาเฝ้าเหหัน
บาปเวรกรรมมาตามบุญถือทัน
ให้ผกผันเปลี่ยนเป็นอื่นชื่นใจเอย
หากมั่วมัน กามารมณ์พิรมณ์นัก
ใยสู้จักไปเที่ยวหญิงโสเภณีเอ๋ย
เขาทำไปเพราะหน้าที่ ที่ตามเคย
ด้วยเงินเคยผ่านมือมากไม่อยากจน...................
10 เมษายน 2548 01:24 น.
ทรายกะทะเล
ปีใหม่ไทยก็เป็นวันมงคลนัก
สัดจะหักใจให้ไปทำบุญทำทาน
ทุกคนต่างหน้าชื่นยินตาหน้าบาน
น้ำเย็นซ่าน ล้างชำระใจให้เบิกบาน
8 เมษายน 2548 08:59 น.
ทรายกะทะเล
อันความ เมตตากรุณาปราณี
จะมีใครมาบังคับก็หาไม่
หลั่งมาเองเหมือนฝนอันชื่นใจ
จากฟากฟ้าสุราไลสู่แดนดิน
อีนเมืองแมนแคว้นถิ่นดินไทยนี้
ผู้น้อยผู้ใหญ่มากมีใจถวิล
เดินทางสายกลางพลางกราบพระดั่งอาจิณ
สุดจะผินโผไปไหนให้ยากเย็น
เสียงไพเราะ จากน้ำไหลจากที่สูง
ดูนกยูงเดินดินบินให้เห็น
เป็นวงใหญ่ร่ายล้อมกันวันเพ็ญ
ดุจดั่งเป็นสรวงสวรรค์บนพื้นดิน
มีเมฆหมอกยามเช้า บางบางเหลือบ
แดดอ่อนเกือบแทรกซ้อน พรถวิล
ความอบอุ่นยามเช้ากลับมาชิน
ให้ได้ยินเสียงแว่วธรรมชาติงาม
อันมนุษย์สุดเลือกเกิดแทบไม่ได้
ควรมีเมตตาสัมผัสบ้างให้ไต่ถาม
เห็นยาย คนแก่มาขายของตามข้างทาง
น้ำตาพลางทำทานให้เงินไป
ยายจ๋ายาย ทำไมป่านนี้มาขายของ
ลูกหลานทองหยองของยายหายไปไหน
ยายแก่แล้วแถวรามฯ อุดหนุนไป
จับมือยายให้ขายดีทุกวี่วัน
หนูจะมาอีกนะยายให้คลายร้อน
วันไหนพาย้อนคืนให้ยายหัน
มาเจอหน้าของหนู อยากดูคนใจสู้พลัน
ลูกของหนูและหนูจับมือ ยายให้ขายดี
พ่อแม่หนูก้ไม่เชิงสบายนัก
ยังก็ต้องทำงานยามน้เพื่อกลิ่นสี
หากวันใดท่านมีโอกาสได้โชคดี
มีคนเมตตาท่านบ้างได้......ขอกราบการ........
6 เมษายน 2548 02:19 น.
ทรายกะทะเล
ร้องเพลง เสียงใส ไพเราะนัก
สุดที่จักรักเสียงเพลง ที่สดใส
หากร้องได้ทุกวัน พลันเปล่งไป
ก็อยากให้ร้องวัน ละเพลง ไพเราะดี
6 เมษายน 2548 02:17 น.
ทรายกะทะเล
การแต่งกลอน ผ่อนคลาย ปลายนิ้วนัก
สุดจะหักห้ามใจไม่ได้แต่ง
ทรายกะทะเล แต่งมา พากันแปลง
ให้เป็นแสงส่องสว่าง พลางให้เดิน
ชีวิตคน ไม่เหมือน กันสักวัน
วันนี้สุข พรุ่งนี้ ทุกข์วิหกเหิน
ต่างคนก็ ต่างเดินพาให้เพลิน
แล้วแต่เกิน เชิญเลือก ทางตนเอง
สิ่งต่างต่าง ผ่านมา พาหนักแน่น
ให้เป็นแพลน ในใจ ไม่ข่มเหง
ไม่รังแกใครใครให้วังเวง
ช่วยตัวเอง ช่วยผู้อื่นชื่นใจตน
ต่อนี้ไปขอทำบุญชุนกุศล
ให้บัดดล เป็นดี ศรีทุกหน
คนแก่เฒ่าช่วยเขาแม้ยากจน
ก็ช่วยคนแก่เฒ่า ทุกคนไป
ได้ช่วยเหลือเขาบ้างเพราะเข่าเปราะ
ให้เขาเกาะ มือเราเฝ้า ช่วยให้
ไม่ให้ล้ม ซมซานสงสารใจ
ช่วยเขาให้ผ่านพ้น คนช่วยคน...............................