27 ธันวาคม 2548 02:34 น.
ทรายกะทะเล
กำลังจิตที่มีอยู่ในตัวลูก
ชอให้ผูกติดกับแม่ให้อาศัย
โอบกอดรัดกอดแม่ในฤทัย
น้ำตาไหลแม่จ๋าอย่าจากจร
หนูรักแม่มากนะอย่าจากไปไหน
เวลาใดไม่มีแม่ จำคำสอน
หนูขาดแม่ตอนนี้ไม่ได้แน่นอน
ขอให้ถอนกำลังหนูสู่แม่เรา
แม่ให้เลือดเจ็บมั้ยจ้ะโอ้แม่จ๋า
ทำไมมารุนแรงกับแม่ฉัน
หากให้ได้จะให้เลือดแม่สักกี่พัน
หยดที่น้นลงสู่แม่ให้หายเร็ว
แม่จ๋าแม่แข็งใจไว้นะจ้ะ
ลูกก็จะหาแม่ให้เร็วที่สุด
หากจากนี้แม่ยังเป็นดั่งดรุด
ลูกขอหยุดทำงานเพื่อเฝ้าเอง
ความรู้ที่เรียนมา พ่อส่งเสีย
พ่อเฝ้าแม่จนเพลียเสียงอ่อนไหว
ลูกตกใจอะไรนี่น้ำตาไหลไป
ลูกต้องทานยาให้นอนหลับไม่ลง
ทำไม สวรรค์ไม่โปรด เปิดให้เห็น
ความลำเค็ญของแม่ต้องอาศัย
สิ่งที่เหลืออยู่นั้น ต้งอมีกำลังใจ
จากลูกไซร้หายไปไหนกันหลายคน
ไม่เป็นไรยังเหลือหนูดีกคนนะจ้ะแม่
หนูจะดูแลเอาใจใส่ให้แม่มั่นอีกหน
ทิ้งทุกอย่าง ที่สร้างมาให้ทุกคน
แต่ของตนนั้นไม่มี แม่ป่วยพลัน
ใครจะมาเห็นใจฉันกันบ้าง
ไม่มีทางที่จะเห็นความจริงสิ่งที่เห็น
ได้แต่ฟังความข้างเยวเที่ยวประเด็น
โอ้สวรรค์ ขอให้เห็น กลับคืนไป
27 ธันวาคม 2548 00:19 น.
ทรายกะทะเล
บางที คนเราก็ไม่สามารถพูดอะไรที่เป็นความผิดของใครได้
บางที คนเราก็ไม่สามารถ เอาตัวเข้าไปเกี่ยวได้
บางที....เราอาจจะ ลำบากใจที่จะทำ แต่มีความจำเป็นเพื่อ ปากท้องและครอบครัว
แต่บางที.......
ทำไม มีคนอีกมากมายเหลือเกืน
ที่มีความสุข บนทางเดินผิดๆ
ในขณะที่
เรานึกว่า เราเดินทางถูกแล้ว
แต่ มันก็ยังผิดอะไรไม่รู้อยู่ร่ำไป
เคยไหม
รู้สึกเหนื่อย เหนื่อยลึกๆ.....................อ่ะนะ
27 ธันวาคม 2548 00:10 น.
ทรายกะทะเล
อันคคนเราเกิดมาใช่เดินได้
ต้องคลานไตร่เกาะทางตามแนวสอน
ต้องหัดเดินหัดไปให้คล่องเกิน
ใครจะเพลินเกิดมา เดินได้ ใครเล่ากัน
คนเรานี้ ทำผิด ยอมรับผิด
แก้ให้ถูก ปลูกต้นใหม่ ให้ใฝ่ฝัน
เกิดมานี้ ทำอะไร กิจกรรมกัน
ก็มีบ้างทำงานผิด ไป เกิน
ผู้ที่ไม่ทำอะไรเลยนั้น ย่อมไม่ผิด
กลัวความผิดโยนให้คนอื่นเป็นเคอะเขิน
ส่งผลให้คนต้องทำเหนื่อยยากเกิน
ดูผิวเผิน สิ่งที่ผิดกลาย คน ทำมาก กว่า ใครใคร..............
เฮอ............
26 ธันวาคม 2548 07:31 น.
ทรายกะทะเล
ผิดหวังมมานานแล้ว
ไม่รู้แมวที่ไหนมาทำเสีย
อยากให้รู้ว่าที่ทำออยู่ไม่เคยเลีย
ที่ที่เสียใจนั้นดันทุลาย
ช่างเหแ
ทางที่ไหนก้ไปได้
หากจริงใจโดดเดี่ยวกับใครๆ
คนนั้นไซร้คงให้ ชีวืจหนึ่งที่ออกมา
25 ธันวาคม 2548 02:26 น.
ทรายกะทะเล
เริ่มก่อสร้างร่างตัวมาเหนื่อยยาก
ให้เอมาก เวลาทั้งห้วสมอง
อยากจะให้เธอใคร ลองไตร่ตรอง
ยามเราสอง มีการพูดจากันดี
เธอลองคิดสิว่าใครจุดชนวนก่อน
ไม่ใช่ฉันไม่ถูกสอนให้ย้อนสี
ทาระยายราบเรียบกันอย่างดี
แต่สิ่งที่เอทำช้ำย้ำเตือนตน
อย่าทิ้งกัน ไปไกลโปรดได้คิด
ให้ชีวิตทั้งเมตตา ผู้ปราศัย
อยากเป็นอย่างที่เป็นอยู่ยังอาลัย
แม้นจะให้เธอได้ดั่งเวลา
ฉันโดนผ่ากี่ครั้งโอ้แสนเจ็บ
เหมือนแก้วเก็บหล่นแตกทากาวหา
ถึงเย็บกันก็ไม่ติดใช้วเลา
ทำไมล่าช้ากว่าที่เคยเป็น
ทิ้งกันลงเลยหรือ อยากขอถาม
อยากขอตามร่วมคุยโอ้อกเอ๋ย
ต้องขอลาไปต่างอดน สดัระยนะทรามเชย
อย่าให้เอ่ย มากกว่านี้ ก็มากควม
หงอ ออย เนย
หว่อ อ้าย หน
I LOVE U
je taime'