29 มิถุนายน 2547 07:42 น.
ทรายกะทะเล
เธอจะรู้บ้างไหม
ฉันใส่ใจเธอนักหนา
คิดถึงว่าจะมา
ก็กลับว่า เพิกเฉยไป
สิ่งหนึ่งอยากจะบอก
ห่วงใยออกมาจากใจ
คิดถึงแล้วทำไม
ขอเก็บไว้ในใจตน
วันนึงก็คงรู้
ไม่ใช่อยู่ ก็เฉยตน
บาดเจ็บในใจตน
ในกมล ผ้านได้ จะกลับมา
รัก...รัก เหมือนพี่ เหมือนทุกสิ่ง
แต่อย่าหยิ่งนักเลยหนา
ตัวเราก็ไม่คี้ ดี มีนา
กลับมาหา ว่า เราลืม
29 มิถุนายน 2547 00:48 น.
ทรายกะทะเล
ทางสว่างก็เข้ามา.........................................................
กาลเวลาผ่านไปรวดเร็วนัก
สุดที่จักทำทันได้ดังหมาย
ก็ วันวัน ทอดกายไปทำงาน ทุกเช้าบ่าย
สุขสบายที่ไหน...ใคร กัน .....แครน
เช้าตื่นก่อนโมง หกโมงเช้า
เสร็จกิจเข้า ดูแล บ้านแบบแผน
ออกจากบ้าน ทำงาน ประชุมแพลน
ไม่ขาดแคลน ค้าขาย เป็นกำไร
ลูกค้ามา ก็ไม่มากเท่าไรนัก
เงินควักจัก เข้ามา....หรือไฉน
ของเข้ามาทีแรก เจอ บรรไล
เอายัดไส้ ของตำหนิ ติ เข้ามา
เออ.......ไม่ว่า ต้องเสียคนนั่งคัด
วางที่จัดให้ดี มีที่ไหนหนา
สุดจะกลั้น ออกมาทั้งน้ำตา
ให้ไรมาขายได้ไง ใครทำเกิน
เงินต้องจ่ายใช่ได้ฟรี มีที่ไหน
ของซื้อได้ มาขายไปได้จ่ายเงิน
เดือนนึงจ่ายหนึ่งครั้งทวงจนเพลิน
ทำไมเมินทวงคนอื่น มีหมื่นพัน
คนก็น้อย หาคนดี มีหายาก
ต้องลำบากบากหน้า ไปเฝ้าฝัน
เคยนึกว่า ขายดิบดีที่ไหนกัน
เสร็จเป็นอัน หักโน่นนี่ หนีกำไร
โปรดเห็นใจกันบ้าง ต้องทำเงิน
ไม่บังเอิญหรอกหนา ต้อง ผ่อนผันให้
ก็เสมอต้นเสมอปลาย จะเป็นไร
โปรดอย่าไซร้ไล่เบี้ย เสียเวลา
ทำไรผิดไปหรือป่าวโอ้เฝ้าถาม
ไม่ได้ความไม่ได้เลีย เมียที่สองหา
ไม่ได้ติดอยู่ตรงที่ให้ใครเสียเวลา
โปรดรูว่าทุกวันเฝ้าดิ้นรนกัน
แม่ก็คิดถึงลูกว้าเหว่นัก
พ่อก็จัก รอเราเฝ้าหวญหานั้น
ทำไมไม่คิดว่าที่ทำไปเพื่อไรกัน
พระคุณนั้น ได้ตอบแทน ยังไม่มี
ขอ.........ต่อเวลาให้ที! มีกันบ้าง
เมตตาทางให้ใช้หมด ปลดสินหนี้
วิ่งไปมา หาทาง คงจะมี
เพราะ รู้ว่า สิ่งที่ ใช้ มีกำลัง
ทุกคนได้ คุณก็ได้ ขายสิ่งค้าง
ไม่อ้างว้าง ได้กลับคืน มาหมดถัง
ที่เสียไปกลับมาแน่ มีกำลัง
ขอแค่ ต่อเวลา ........ให้ทีเอย
27 มิถุนายน 2547 17:33 น.
ทรายกะทะเล
ทุกสิ่งที่เกิดขึ้น....มานมนาน
ผสมผสาน การไกล ไปไหนไหน
ให้ตายใจ ข้างใน ไปไกลไกล
หมดแรงใจ คนดี หนี ออก ทางมือ
อะไรทำ ให้ชีวิต คิดอย่างงี้
เขาไม่มีมนุษยะธรรมอีกแล้วหรือ
ทำให้หมดแขนขามาฝึกปรือ
ให้เขายื้อกันไป ทนนานนาน
กี่ครั้งแล้ว ทีละคนต้องลากจาก
ทางบากมากแสนไกล ใจคนผลาญ
อยากได้ทรัพย์สมบัติ ของใครให้รำคาญ
แต่แล้วพาล บาปบุญมี กี่ชั่วคน
หากทำไปเพราะอยากได้อะไรอย่างหนึ่ง
ของคนซึ่งสร้างมา ลำบากแสนหน
มาทำให้เราเล่านั้น สุดจะทน
ขอให้พลังจักรวาล ดลให้ เขานั้น มี...อันเป็นไป
.............****************************
แสงดาวระยิบระยับ กับท้องฟ้า
โอ้บุญตาผ่านมาให้แลเห็น
ปู่ย่าตายาย จงพยาย ลงมาเป็น
ให้ได้เย็นกันทั่วหน้า อย่า ร้อนใจ
ตระกูลเราไม่เคยทำใครเป็นทุกข์
หากใครรุกราวี ทวีเอาทรัพย์ สินไปไหน
ขอจงปกปักรักษาพวกเราไซร้
อย่าให้ใคร เอาไป ได้ป้องกัน
วิญญาณท่าน จงมาดลในใจท่าน
ให้เห็นกัน ทั่วหน้าอัธยาศัย
หากเขาทำอะไรให้เราต้องบรรลัย
ให้กลับไปเป็นดัง เช่นเขาทำเรา
ใครเอย.............ใครบงการ แผนร้ายนัก
สุดที่จักเหลือจะทนปะ ปนเศร้า
คนอะไรใจทำด้วยไรไม่บรรเทา
ยังมาซ้ำเติมเหย้า เผ่าพันธ์ ให้.......เดือดร้อนกัน
ใครคนนั้นบงการ จงร้อนรน
อย่าเป็นคน สุขเลย ไม่สุขสันต์
คุณทำอย่างไร กับ ถิ่นไน้อง พ่อแม่กัน
คุณก็ฝันไปเถอะนะ ว่า............จะได้มันกลับไป
ของของใคร ใครก็รัก จักหวงแหน
คุณมีแฟน คุณยังหวง มากแค่ไหน
คุณมาทำอะไร คุณก็....รู้....อยู่แก่ใจ
คุณกลับไป มือเปล่า..วิญญาน ท่าน มา หลอก.....คุณ
26 มิถุนายน 2547 01:34 น.
ทรายกะทะเล
ทำไมต้องเป็นตัวเราที่เศร้า
ทั้งที่เราทุ่มเทความภักดี
รัก..ที่มอบกลับต้องชอกช้ำฤดี
ทำเช่นนี้ผิดหรือไร
รัก ที่จดจำเอาไว้
สอนใจให้เป็นบทเรียน
รักใครควรชั่งยั้งใจ ไว้บ้าง
เพื่อเป็น....นิทานสอนเรามผิดหวัง
ไม่เป็นไร ไม่โกรธใคร ไม่เสแสร้ง
ไม่ทิ่งแทงหัวใจใครข้างหลัง
ไม่เป็นไร หากเขาไม่ อยู่ในพวัง
หากเรายัง เป็นอย่างนี้ คงแย่ ไปอีกนาน
เพื่อน ก็คือเพื่อน เอนดวงจิต
ใยหยุดคิด ผิดใจหรือเปล่าหนา
หากเขาคิเราผิดไม่เป็นไร ใยเธอ ไม่โทรมา
จะว่าไรช่วยพาบอกมาที......................................
25 มิถุนายน 2547 01:12 น.
ทรายกะทะเล
26มิถุนายน คนนับถือวัน สุนทรภู่
จะยึดอยู่การประพันธ์ ให้อ่านเขียน
อยากกราบไหว้พระครู ได้บทเรียน
ได้ความเพียร กราบไหว้บูชา กัน
เป็นสิ่งศักดิ์สิทธิอิทธิริถ จิตยึดถือ
ให้คนเขียนอ่านกลอน ทุกผกผัน
ให้เราเข้าใจภาษาไทย อย่างไรกัน
ให้เรารัก การประพันธ์ ใส่ในใจ
ขอเคารพ สิ่งดีดี มีให้นี้
แด่คนดีทั้งหลาย ให้สดใส
อยากเข้าระยอง มองไป ให้ไกลไกล
เพื่อจดจำใส่ใจ ........สุนทรภู่ ชูศักดิ์เอย
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟทรายกะทะเล
หน้าส่วนตัว
1458
