29 ธันวาคม 2548 13:24 น.
ทรายกะทะเล
ความเจ็บแผลที่เคยผ่านั้น
เลาผ่านไปคืนวัน ยังไม่หาย
เจ็บปวด ข้างขวาบั้นเอวแทบตาย
การงานก็วิ่งไปวิ่งมา..........
อยากให้เธอรู้สึกว่าฉัน ไม่เกียจคร้าน
สนุกกับการทำงาน อันเปิดโลกกว้างใหม่
เป็นคนทำงานสนุกออกจะตายไป
ร่างกายไหวไหว ก้น่าทำเอดู
อยากพักรักษา ตัวให้แข็งแกร่ง
จะแสดงผลให้ถูกใจกระไหรนี่
หากไม่มีศัตรูที่ไหนก็ยิ่งดี
เพราะเป็นที่ ที่ในใจฉันต้องการ
ฉันต้องการความมสงบ
หากเอาวิญญาณ เธอมาใส่ในร่างฉัน
จะมาอะไร ทำร้ายร่างของจิตใจกัน
จิตใจของฉันบอบช้ำเพราะน้ำมือใคร
เธอก็รู้แย่ใช่ไหม
แต่เธอก้ปล่อยเขาไป ไม่กล้าว่าเขา
ทำไม เธอทำกับฉันอย่างนี้ที่รักของเรา
จะไม่ให้ฉันเศร้าได้อย่างไร
27 ธันวาคม 2548 02:55 น.
ทรายกะทะเล
เพราะเธอรึป่าวที่ไม่ให้ฉันเหงา
เพราะไม่เศร้าเพราะเธอรึป่าว
ยามใดที่ได้เห็นหน้าเธฮทุกคราว
เหมือนเราเคยได้เจอกันที่ไหนมา
ฉันคุ้นในตาของเธอมาก
ไม่อาจพลาดลืมได้แม้สักหน
การที่เป็นคนเข้าใจง่ายของฉันจะแกล้งเพื่อให้พูดนานจน
สิ่งที่เธอสนคือการตัดทอน
ไม่ว่าเธอจะมีใครมากมาย
ฉันไม่ในใจใครจะมาเสย
ให้เธอได้มีความสุขอย่างเคยเคย
เพราะความรักของฉันที่ให้เธอ มันเป็นความเข้าใจ
27 ธันวาคม 2548 02:34 น.
ทรายกะทะเล
กำลังจิตที่มีอยู่ในตัวลูก
ชอให้ผูกติดกับแม่ให้อาศัย
โอบกอดรัดกอดแม่ในฤทัย
น้ำตาไหลแม่จ๋าอย่าจากจร
หนูรักแม่มากนะอย่าจากไปไหน
เวลาใดไม่มีแม่ จำคำสอน
หนูขาดแม่ตอนนี้ไม่ได้แน่นอน
ขอให้ถอนกำลังหนูสู่แม่เรา
แม่ให้เลือดเจ็บมั้ยจ้ะโอ้แม่จ๋า
ทำไมมารุนแรงกับแม่ฉัน
หากให้ได้จะให้เลือดแม่สักกี่พัน
หยดที่น้นลงสู่แม่ให้หายเร็ว
แม่จ๋าแม่แข็งใจไว้นะจ้ะ
ลูกก็จะหาแม่ให้เร็วที่สุด
หากจากนี้แม่ยังเป็นดั่งดรุด
ลูกขอหยุดทำงานเพื่อเฝ้าเอง
ความรู้ที่เรียนมา พ่อส่งเสีย
พ่อเฝ้าแม่จนเพลียเสียงอ่อนไหว
ลูกตกใจอะไรนี่น้ำตาไหลไป
ลูกต้องทานยาให้นอนหลับไม่ลง
ทำไม สวรรค์ไม่โปรด เปิดให้เห็น
ความลำเค็ญของแม่ต้องอาศัย
สิ่งที่เหลืออยู่นั้น ต้งอมีกำลังใจ
จากลูกไซร้หายไปไหนกันหลายคน
ไม่เป็นไรยังเหลือหนูดีกคนนะจ้ะแม่
หนูจะดูแลเอาใจใส่ให้แม่มั่นอีกหน
ทิ้งทุกอย่าง ที่สร้างมาให้ทุกคน
แต่ของตนนั้นไม่มี แม่ป่วยพลัน
ใครจะมาเห็นใจฉันกันบ้าง
ไม่มีทางที่จะเห็นความจริงสิ่งที่เห็น
ได้แต่ฟังความข้างเยวเที่ยวประเด็น
โอ้สวรรค์ ขอให้เห็น กลับคืนไป
27 ธันวาคม 2548 00:19 น.
ทรายกะทะเล
บางที คนเราก็ไม่สามารถพูดอะไรที่เป็นความผิดของใครได้
บางที คนเราก็ไม่สามารถ เอาตัวเข้าไปเกี่ยวได้
บางที....เราอาจจะ ลำบากใจที่จะทำ แต่มีความจำเป็นเพื่อ ปากท้องและครอบครัว
แต่บางที.......
ทำไม มีคนอีกมากมายเหลือเกืน
ที่มีความสุข บนทางเดินผิดๆ
ในขณะที่
เรานึกว่า เราเดินทางถูกแล้ว
แต่ มันก็ยังผิดอะไรไม่รู้อยู่ร่ำไป
เคยไหม
รู้สึกเหนื่อย เหนื่อยลึกๆ.....................อ่ะนะ
27 ธันวาคม 2548 00:10 น.
ทรายกะทะเล
อันคคนเราเกิดมาใช่เดินได้
ต้องคลานไตร่เกาะทางตามแนวสอน
ต้องหัดเดินหัดไปให้คล่องเกิน
ใครจะเพลินเกิดมา เดินได้ ใครเล่ากัน
คนเรานี้ ทำผิด ยอมรับผิด
แก้ให้ถูก ปลูกต้นใหม่ ให้ใฝ่ฝัน
เกิดมานี้ ทำอะไร กิจกรรมกัน
ก็มีบ้างทำงานผิด ไป เกิน
ผู้ที่ไม่ทำอะไรเลยนั้น ย่อมไม่ผิด
กลัวความผิดโยนให้คนอื่นเป็นเคอะเขิน
ส่งผลให้คนต้องทำเหนื่อยยากเกิน
ดูผิวเผิน สิ่งที่ผิดกลาย คน ทำมาก กว่า ใครใคร..............
เฮอ............
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟทรายกะทะเล
หน้าส่วนตัว
1087
