19 ตุลาคม 2550 20:45 น.

.......แกนกลาง ของความรู้สึก...........

ขอเป็นร้อยกรองนะคะ

เมื่อมองโลกอันกว้างใหญ่ไพศาลนี้ ช่างเป็นความรู้สึกที่ยากเกินกว่า จะค้นให้ทั่ว และเป็นเป็นประจักษ์ แจ้งในทุกเรื่องราวได้ แต่โลกกว้างทางวัตถุที่กว้างกว่านั้น เมื่อนำมาเปรียบเทียบใจของคนเราแล้ว แลบมิอาจเทียบได้กับความซับซ้อนของ....ใจ

เรียนรู้อย่างอ่อนโยน ปรับให้ได้ ก็สามารถตอบคำถามข้อสงสัยที่ต้องการรู้ได้ในชั่วข้ามคืน

ทว่า พอหันกลับมาดูจิตใจที่ซ่อนเร้นอยู่ในชีวิตของคนเรา ซึ่งดูเหมือนใกล้แต่กลับไกลเกินกว่าที่จะเอื้อมดึงมาอยู่ใกล้ตัว จึงมีปัญหากับจิตใจที่ใกล้ตัว

เราจะรู่เท่าทันได้อย่างไร

เราพิสูจน์ได้ว่า สิ่งที่เกิดขึ้นทุกอย่างล้วนมีทางออกในตัวมันเอง รวมทั้งการแสวงหาภาวะของจิตที่ซ่อนเร้นอยู่ภายในชีวิตด้วย
ต้องหาด้วยจุดเริ่มต้น ในการเปิดโลกแห่งจิตใจให้ใสสว่าง และปรากฎ เป็นภาพที่จับต้องไดก็คือ ......การเปิดใจของตัวเราเอง

เพราะการเปิดใจให้มองเห็นความจริงในชีวิตต้องหาจุดเริ่มต้นในการเปิดโลกแห่งใจให้ใสสว่าง

เป็นการปรับวิถีแห่งจิตใจให้ใกล้ความเป็นจริงที่สำคัญ การมีสัมมาทิฏฐิ ถือว่าเป็นการเปิดใจที่อยู่ภายในให้กว้างขึ้น

อย่าปล่อยให้ความเสร้าเข้ามาครอบงำตัวเราเองและแคบลง จึง ให้ภาวะของความลวงก่อตัวเป็นควมเขลาอยู่ร่ำไป

ดังนั้น ปราชญ์ทั้งหลายจึงเตือนอยุ่เสมอว่าเมื่อจะเรียนรู้ชีวิตให้มีความดีงามเกิดขึ้น จงเบิกตาที่จะมองเห็นสิ่งต่างๆให้ไกล

มีการนำเรื่องมาเล่าเปรียบเทียบระหว่างผู้มีใจเปิดรับและเรียนรู้สิ่งต่างๆกับผู้ที่ปิดใจตนเองว่า ทั้งสองนั้นมีวิ๔ชีวิตคิดและความเป็นอยู่ต่างกันอย่างไรไว้ว่า มีกบน้อยตัวหนึ่ง มีนิสัยชอบโอ้อวดในเรื่องที่อยู่อาศัยของตน ไม่ยอมเปิดใจให้กว้างที่จะเรียนรู้สิ่งใหม่ๆ แต่อย่างใด เพราะเข้าใจว่า ที่อยู่ของตนนั้นกว้างใหญ่ไพศาลกว่าใคร

วัน หนึ่ง เจ้ากบน้อยได้เห็นเต่าทะเลผ่านมา จึงทักทายและชวนคุย และด้วยความที่เป็นผู้ชอบโอ้อวด กบน้อยจึงมิวายจะกล่าวอวดบารมีของตนให้เต่ฟัง

ท่านเต่า ท่านเชื่อมั้ยว่าข้าอาศัยอยู่บ่อนี้มีความสุขมาก วันๆ ข้าก็กระโดดละแหวกว่ายน้ำอย่างอิสระทุกอย่างข้ายิ่งใหญ่หมด

ฝ่ายเต่าทะเลเมื่อได้รับฟังกบน้อยเล่าให้ฟัง และเชื้อเชิญให้ไปชมที่อยู่ของตน จึงตัดสินใจที่จะลงไปใน่อนั้น ทว่า เมื่อยื่นขาลงไปก้มไสมารถที่จะลงไปได้ เนื่งอจาก บ่อตื้นและเล็กมาก เต่าทะเลจึงต้องเลิกล้มความพยายามที่จะลงไปในที่อยู่ของกบ

หลังจากนั้นเป้ฯการเตือนสติ และเปิดโลกแห่งการเรียนรู้ให้กบน้อย เต่าทะเลจึงเล่าเรื่องที่อยู่ในทะเลของตนให้กบฟัง

ความกว้างใหญ่ของทะเลนั้นยิ่งหญ่มาก แม้ระยะทางจะกี่พันกิโล ก็ไม่ทำให้รู้ถึงความกว้างของทะเล แม้ความสูงของทะเลกี่พันศอกก็เทียบไม่ได้กับความลึกของทะเล ในทะเลไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้ ก็ไม่เคยเห็นน้ำทะเลแห้งหรือลดลงแม้แต่น้อยด้วยเหตุนี้ควมสุขที่ยิ่งใหญ่ข้า ก็คือ การได้แหวกว่ายอยุ่ในทะเลอันกว้างใหญ่นั้น

กบอีกตัวจึงตาสว่าง.... เช่นเดียวกับชีวิตคนเราที่บางครั้งก็ไม่ต่างอะไรกับกบน้อยที่ลอยคออยู่แต่ในที่อยู่ของตน อละจมกับความคิดเห็นของตัวเองฝ่ายเดียว คิดว่า สิ่งที่คิดและทำนั้นถูกต้งที่สุด

ไม่ยอมที่จะค้นคว้าสิ่งที่ลึกเข้าไปในอีกหลายๆ เรื่อง

แต่.....ถ้าเราเปิดตา ให้ไกล และเปิดใจให้กว้างที่จะเรียนรู้และรองรับสิ่งดีๆ ที่โลกมอบให้ด้วยจิตใจที่เบิกบานและอ่อนโยนต่อเรื่องราวที่เกิดขึ้น เราย่อมมีโอกาสที่จะตอบโจทย์...ชองชีวิตได้ชัดเจนมากขึ้นและเข้าใจอย่างแท้จริง เมื่อนั้นความสุขอันเกิดจากใจที่เเบกบาน ย่อมปรากฎ มีแก่เราตลอดกาลนาน....

ขอบคุณสำหรับหนังสือเล่มนี้ ที่ได้มาถึงมือ
ขอบคุณผู้แต่งเพื่อให้ใจสว่างขึ้น
ขอขอบคุณทุกคนที่ให้อะไรมาเป็นโจย์และก็แยกได้ว่าควรทำอะไรก่อนหน้าและหลัง ไม่ใช่จมจ่อมอยู่ในกะลา

ใจที่แคบลง ย่อมหมายถึงโอกาสที่จะได้เรียนรุ้เรื่องราวต่างๆน้อยลงไปด้วย
ทำให้ชีวิต จมจ่อม อยู่กับ สิ่งที่ตัวเองคิดแต่เพียงฝ่ายเดียว
แม้จะมี สิ่งดีงาม ผ่านเข้ามา ก็ไม่สามารถ ที่จะสัมผัสสิ่งนั้นได้.....