8 ตุลาคม 2547 10:32 น.
ทรายกะทะเล
ทำเป็นหน้าตาดีมีศรีศักดิ์
ทำเป็นรักทำเป็นดีมี่กี่หน
ทำเป็นเหมือนคนรวยม้วยอับจน
ทำเป็นคนเหมือนดีมีสุขกัน
ดูถูกคนเบียดเสียดเหยียดดูหมิ่น
ทั้งที่เราต้องหากินเองไม่สุขสันต์
มีแต่หน้ากากให้กันและกัน
ทุกทุกวันหาเรื่องให้กันเอง
อย่าให้ถึงตัวเองบ้างพลางต่อว่า
ให้คนที่หมดทางมาตันทุกข์ถม
ไปนินทาว่าร้ายให้เพื่อนตม
ไอ้โส ...มม คนอย่างนี้ มี2คม
กินบนเรือนขี้บนหลังคาหน้าก็กาก
กับสุดอยากได้บ้างไม่ว่าประสงค์สม
ใช้คนอื่นทำงานไม่อกตรม
ให้สาสมแต่เขาไม่จ่ายค่าตอบแทน
ลูกก็ว่าให้หน้าไม่อายเขา
ไปอวดเอากี่หนปนกันใหญ่
สุดจะอยากบอกความหมดทั้งใจ
ว่าคนไหนอยู่กับเขา ก็ ต้องทนสาหัส เป็นอย่างเดียว
6 ตุลาคม 2547 23:12 น.
ทรายกะทะเล
เวลาที่เหลือของชีวิต
ขอเป็นผู้ลิขิตตนเองได้ไหม
อย่าต้องเป็นอะไรที่ใครมาบงการไป
ไม่อยากให้เป็นความยที่โดนจูง
สักครึ่งหนึ่งของชีวิตขอมีความสุข
ขออย่าให้มีทุกข์กายทุกข์ใจมาเสี่ยงสูง
จิตสำนึกผูกใจแผ่หางดั่งนกยูง
ถึงบินไม่สูงขอเป็นคนสวยอย่างที่ตนเป็น
นึกความเป็นไปของความแตกต่าง
เคยบินได้สูงกี่ร้อยไมล์ให้เห็น
เกือบทั่วโลกมาดั่งหน้าตาแสนสุขเย็น
ไม่เคยลำเค็ยอย่างที่ใจคิดอยู่นาน
เวลาที่เหลืออยู่นี้
ขอให้มีความดีสักหน
คิดการใหม่ล้างโคลนออกจากตน
ไม่เมามนต์ขลังอะไรให้เมามาย
ล้างให้หมดปลดทุกข์ให้สุดสวย
อย่ามอดม้วยมรณาเพราะอาศัลย์
สิ่งชั่วร้ายกลายเป็นดี อาถรรพ์พรรณ
ให้กลับมั่นคงอยู่รอดตลอดไป
6 ตุลาคม 2547 11:08 น.
ทรายกะทะเล
ฉันไม่ได้เป็นคนเก่งเลิศเลอ
มีแต่เจอคนปัดแข้งปัดขา
เธอทำห้ฉันเย็นชา
มิได้มา แสกงกำลังใจให้กัน
มีหลายคนที่ไม่เคยเจอมานาน
แต่ก็ให้กำลังใจกับฉัน
เขาผู้นั้นมีหน้าที่การงานมนุษย์สัมพันธ์
ตรงใจฉันมานานเค้าเป็นคนดี
ทำไมต้องหลอกกัน
เธอนึกว่าฉันโง่งมงายไร้ศักดิ์ศรี
ไม่มีไรดีเหมือนคนอื่นๆหรือนี่
ความใยดีจึงหมดลงไป
แต่คนคนนั้นกับเห็นฉันมีค่า
แม้น้ำตาซ่อนอยู่ข้างใน
เขาก็เห็นแสดงความเห็นใจ
มืใช่ใครอื่น คนร่วมงานกันมา
เขาเก่งทั้งกายและใจ
เป็นนักสู้ที่เธอสู้เขาไม่ได้กังขา
เธอบอกว่าฉันเดินถูกทางนานมา
แต่ฉันว่าฉันเสียทั้งเวลาและสุขภาพจิตใจ
ความดีที่เธอเคยเอ่ย
กลับละเลยไม่มีอีกให้
อยากเปรียบเทียบว่าคนที่ไม่ค่อยเห็นหน้าไกลๆ
ทำไมเขาช่างดีกับฉันเหลือเกิน
เขาเป็นระดับใหญ่โต
ไม่คุยโอ่เหมือนกันเธอหน้าเขิน
สิ่งที่เธอทำกัยฉันมันเหลือเกิน
เธอเดินตามรอยคิดของฉันทำไม
อะไรที่ฉันคิดเธอเอาไปทำ
แต่เธอกลับผลักใสฉันนี้ได้
ผลงานที่ออกมาก็มีให้
เธอได้จากที่ฉันทำไม่น้อยเลย
ในเมื่อเธอพบคนใหม่หรือไร
ฉันก็มีโอกาสพบคนใหม่ที่ดีกว่าแล้วเฉย
ฉันไม่เคยต้องประจานเธอเลย
เธอทำให้ฉันต้องเหมือนคนโดนหลอกลวง
หลอกกันทำไม
หากถ้าฉันทำแกล้งโง่ แล้วไม่มีทางหวง
สิ่งที่ฉันทำมาทั้งปวง
เธอกลับนำไปให้คนที่ทรยศเธอข้างหลังอย่างเงียบงำ
ไม่เป็นไร
ฉันให้อภัยเธอเสมอจึงน่าขำ
เธอเห็นฉันเป็นคนโง่และใจดำ
เวลาฉันพบหน้าคนนั้นที่เค้าดีกับฉันเอง
คน คนนั้น
หากฉันเจอเค้าก่อนหน้าเธอที่ฉันว่าเก่ง
แต่แท้จริงเค้านั้นคมในฝักนั่นเอง
ที่ฉันมองผ่านเขาไป หากเธอไม่ทิ้งฉันไป
ฉันก้อคงไม่ไปเห็นหน้าเขา
มองเห็นข้างหลังก็นึกว่าไม่ใช่
คำที่เขาทักทายนั้นมันสุดแสนจะดีใจ
คุยไปดื่มไปเขากลับมีเมตตา
ฉันถูกโลกกับเขา
ถึงแม้นเงา หากฉันจะไม่เจอเขาอีกที่หา
ก้ไม่เท่ากับความประทับใจเมื่อพบหน้ามา
เมื่อคืนนี้เอง พบว่าเขาดีจริงๆ
หลอกฉันทำไม
อย่าทำร้ายกันอีกได้ไหม
ผู้ที่ไม่เคยทำผิดคือผู้ที่ไม่ทำอะไร
แต่ผู่ที่ไม่รู้คือผู้.....................ไม่ใช่คนผิดเลย
เธอ มี อคติกับฉัน
แต่นั่นเป็นสิทธิของเธอหน้าตาเฉย
เธอมีสิทธิคิดทุกอย่างที่เธอได้ถูกจูงจมูกมาชมเชย
แต่อย่าละเลย เลยนะ คนที่เคยดีกับ ฉันเอง
เป็นห่วง
หากไม่ห่วงก็ไม่โทรไปหาจากความวังเวง
หากไม่คิดที่จะทำไรกับบทใจในเพลง
ที่ปลุกย้ำในใจ อย่ายอมแพ้มัน
2 ตุลาคม 2547 08:46 น.
ทรายกะทะเล
เป็นเจ้าหญิงที่อยู่ในหมู่เหล่า
กัยเป็นเจ้าหญิงน้อยในวังไหน
อยู่อย่างนี้เป็นหนึ่งที่ก่อนใคร
ไม่มีใครมาทักกว้างไกลจริง
อยู่อย่างคนวนเวียนน้อยในกะลา
หากบอกว่ากะลาน้อยเอ๋ยเจ้าถูกสิง
ให้เจ้า วกวนเวีนได้แอบอิง
กับบางสิ่งที่กลบลบเลือนดี
เปิดใจกว้างออกไปคบหลายฝ่าย
ต้องตะกายอย่างไรให้มีสี
มีสีสรรค์นเทิงทุกนาที
ไม่ผิดที่จะคบใคร บ้าง ให้กว้างไกล
เพื่อนเก่าเก่า ยามเรียนสมัยก่อน
มาอ้อนวอนให้ไปพบคบสดใส
ให้เรามีความสุขสนุกกว่าใคร
ให้เราได้รู้ว่า ใคร คือใคร
โอ้ใครหนา เป็นตัวการ บงการบอก
ให้ใจชอกช้ำเกินเนิ่นนานไหน
บอกออกมา สิ ว่า......................ควรทำอย่างไร
อย่าผลักใสอย่างเงียบเงียบ มันเกินไป
1 ตุลาคม 2547 20:24 น.
ทรายกะทะเล
เคยป้อนนมจากขวดเติบโตใหญ่
เคยมีใจเล่นกันวิ่งสุขสันต์
วิ่งตามไปตามมาแล้วหยอกกัน
ช่วยเลี้ยงมันดีใจยามกลับมา
แกว่งหางรี้เข้ามายิ้มหยอกเล่น
แชมพูเป็นที่อาบน้ำหอมเข้าหา
อยู่กันสุขช่วยเฝ้าบ้านเมื่อแขกมา
สิบกว่าปีผ่านข้านี้สุขเพราะมัน
จนแต่งงานออกมาจากบ้านฉัน
ปุยกี้พลันว้าเหว่สุดให้ฝัน
เหลือแต่น้องในบ้านคอยเฝ้าเล่นทุกวัน
โอ้อกฉันคิดถึงรับมา............เข้าบ้านเรา
โอ้ปุยกี้วิ่งตกใจไปทั่วบ้าน
คงไม่ใช่บ้านฉันที่จะเฝ้า
ต้องเป็นบ้านที่เคยอยู่นานเนา
กลับบ้านเก่าแล้วเจ้าเอ่ย.....ปุยกี้สิบกว่าปี
แด่เพื่อนรักปักใจของข้านี้
ขอให้มีวิญญาณที่สุขสันต์
เกิดชาติไหนให้เจอกันอีกบนนั้น
เวลาพลันผ่านไป ปุยฝังดิน
อยู่หน้าบ้านของเราเองยามคิดถึง
ใจรำพึงเหม่อลอยคอยเฝ้าหา
เวลาผ่านเนิ่นนานกาลเวลา
ปุยกี้จ๋า ฉันคิดถึงเธอ จังเลย......................