26 พฤศจิกายน 2547 22:01 น.
ทรายกะทะเล
สิ่งมีชีวิต ทุก ดวงตน ในโลกนี้
ล้วนมากมี คราบบาป ตราบสับสน
ล้วนเหมือนกัน บานบ่าล้วนปะปน
ล้วนอลวน พืช สัตว์คน ปนกันไป
มีชีวิตอยู่ลอยวน ในอากาศ
พังพินาศล้วนฝีมือ คนยกใหญ่
หรือคนสร้าง สร้างไป ไม่เกรงใจ
คนทำไป คนทำดัง ไม่ฟังเลย
เปรียบดั่งเช่น สิ่งมีชิวิตในโลกนี้
ล้วนเฝ้ามีวัฏจักร ปักกรงเฉย
มุมเบอแรงคว้างไปไกลเท่าใดเอย
ก็กลับเย้ย วนเลย เฉยเข้ามา
ทุกชีวิตเหมือนกัน หวั่นผวา
อยากเป็น คน บุญญา หรือจะหา
อยากเป็น คน วาสนาดี มีทุกวา
หากแต่ว่า จักทำดี ศรีตนเอย
26 พฤศจิกายน 2547 21:46 น.
ทรายกะทะเล
สิ่งเลวร้ายผ่านไป ในสายน้ำ
ที่เคยช้ำ ช้ำใจ ในใจเหลือ
บุญที่เคยก่อเกิด เกิด จุนเจือ
ให้ได้เมื่อ ยาม กระทงลอย ไปไกล
กระทงสวย....ลอยสิ่ง ร้ายไปนะ
ไม่เคยจะ มีความสุข ขอสุขใส
เจ็บมานาน กาลผ่าน ย่านน้ำไกล
ไม่มีไพรเพศพิบัติ อุบัติมา
ขอพระองค์ทรงโปรดอิทธิฤทธิ
สิ่งศักดิ์ศิทธิ์ ช่วยให้ เห็นยามหา
สิ่งใดชั่วสิ่งใดดี แยก ออกมา
ขอให้ข้าฯ นี้ ด้วย อวยพรชัย.........
26 พฤศจิกายน 2547 00:18 น.
ทรายกะทะเล
กระทงเอย พาสิ่งไม่ดี หนีไปเถิด
ให้ก่อเกิดแสงสว่าง อันล้ำค่า
สิ่งใดดี ที่นี่มีผ่านมา
ให้รู้ค่า ว่าตนดีมีสุขใจ
กระทงเอย ส่องสว่าง พลางแสงสี
ผู้ใดมีจิตใจดี ต่อข้า พาหวั่นไหว
ขอให้ต่อไปนี้มีสุขใจ
สิ่งร้ายไปลอยไปกับเล็บมือ
สิ่งที่ผ่านมาแล้วแล้วไปเถิด
ไมก่อเกิด ผลดี ยังไม่ถือ
ปล่อยวางไป ให้ไกลไกลสุดมือ
แล้ว ยังถือวางลงไปลอยไปเลย
เศษผมนิดติดไปนะ สิ่งร้ายร้าย
พาให้ไป สุดไกลแสนไกลโพ้นเพย
ให้สุดหล้าฟ้าดิน ยินชมเชย
ว่า ข้าเคย ทำดี มีสุขมา
ต่อแต่นี้ หมดทุกข์แล้ว นะเจ้าเอ๋ย
ไม่ละเลยหน้าที่ ที่ สุขใสหา
อย่า เกียจคร้านพาลเจ้าจมถล่มพา
อย่าไปหาเรื่องร้ายร้ายอีกกว่านี้เลย
ส่องแสง....สว่างตาพาสุขใจ
ไม่โกรธให้ ใครทุกข์ ยุคไหนไหน
ผ่านไปแล้ว ผ่านไปเลย ไม่แค้นใคร
ตัวใครอยู่ คู่ฟ้าตราบนานกัน
ขอมีชีวิต เรียบง่าย สบายจิต
ไม่ฟุ้งคิด ฟ้งซ่านบานปลายผลัน
ไม่อยากให้โกรธโทษไทยมาให้กัน
มีแค่ฝันเป็นจริง สิ่ง อธิษฐานไป.......
25 พฤศจิกายน 2547 23:08 น.
ทรายกะทะเล
คนที่ไม่อยู่ในเหตุการณ์ นั้น
ไม่เคยผันใจเปลี่ยนถูกคือไรหนอ
ไม่เคยคิดว่าอยู่ในเหตุการณ์ ทุกข์เกินพอ
ไม่พนอ เข้าถึง สิ่งที่ มีเป็นจริง
ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร ไม่เข้าใจ
ไม่เข้าใน ถึงแก่น แท้จริงหญิง
ไม่เคยทิ้งภาระ ที่ตนทำ
ไม่ได้ขำอะไร ให้ใคร เมิน
ไม่เข้าใจ อะไรเลย เผยหรือนี่
อะไรมี ที่นัก หนักใจเดิน
ก็วิ่งจน ตัวเอง ต้องเคอะเขิน
อย่าทำเกิน เกินเหตุ เพสภัย เลย
เบื่อคนที่ดี แต่ทีจะพูด
หน้าบูดๆ ไม่ทำแล้วยืมเงินคนเฉย
ยืมเงินคนอื่นแล้วให้คนชมเชย
ไม่มีเย้ย คนให้ยืมไม่รู้เลย
พูดไรไป ทำให้เขาได้หรือ
ดีแต่พูด ฝึกปรือหนีเฉยเฉย
ให้เมียตัวเองมาพูด ฉูดฉีดเอย
ก็ละเลยหน้าที่ ที่รับฟัง
บอกว่าจะ ช่วยกัน ทำให้ได้
แต่ไรนะ ทำไป เพื่อตนฝัง
แต่ไฉน ทำเอง ให้คนอื่นจนทำพัง
ไม่รู้ฟังอีกเลย เปรยลั่นไป............
24 พฤศจิกายน 2547 23:10 น.
ทรายกะทะเล
วันเพ็ญเดือนสิบสอง น้ำนองเต็มตลิ่ง
ทั้งชายหญิงพากันออกกันลอยกระทง
อยากให้มี เทพสูงสิ่งสักองค์
มาจรรโรงให้ เป็นไป ตาม คำอธิษฐาน
ลอยไปนะ ในแม่คงคา ที่แสนรัก
ไม่ตระหนักว่า อะไร เข้ามาขาน
สิ่งหนึ่งที่อยากให้มีความสุขไปนาน นาน
ดอกไม้บานในกระ ทง ส่งให้เธอ
รักเธอมั้ย ถามว่า คิดถึงนะ
อยากชนะใจตนเอง ยามเราเผลอ
นั่งนั่งคิด จิตไปให้ละเมอ
อยากจะเจอ คงในผัน ได้ไหม ใจอาวรณ์......
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟทรายกะทะเล
หน้าส่วนตัว
1692
