29 พฤศจิกายน 2547 13:11 น.
ทรายกะทะเล
แม่จ๋า....ป่านนี้เป็นไงบ้างไหม
เหงามั้ย ทานไรบ้างป่าว
ลูกรักแม่สุดขั้วหัวใจทุกคราว
แม่มีพระคุณให้ลูกทำแต่ความดี
แม่บอกว่ามาหาแม่บ้าง
สุดท้ายหนูต้งหมองศรี
ความดีที่ทำนั้น สุดทวี
ให้แม่นี้ได้รับบ้างเป็นไร
แม่เหงาหนูหราบไม่ยอมบอก
ใจหนูชอกช้ำจิตทุวิถี
หนู อยากให้ แม่นั้น สบายดี
เหนื่อยเป็นปี หลายนัก พักบ้างเอย
อย่าคิดอะไร หนุทำงานเองนะจ้ะแม่
ขาแม่ไม่แข็งแรงหนูพอเคย
กราบแท้หอมแก้มหน้าผากเอย
อยู่กับหนูนานเคย จนลูกรับปริญญา
น้ำตาของแม่ทุกหยด
หนูเข้าใจจนหมดทั้งห้า
เหงา ว้าเหว่ เงียบ เพื่อน นินทา
อย่าไปว่า ใครเลย เราไม่ได้ทำ
หากแม่เป็นกำลังใจให้หนู
หนูจะทำงานแม้ ลมสิ้นพร่ำ
ออกจาก ที่บ้านเวลาเช้าค่ำ
ก็กลับมา โทรหาแม่ สักที
ชีวิตเราก้ไม่ใช่สุขมากนะแม่
เพราะผูหญิงแท้ๆ ทำให้แตกสี
สีดีดี ทำให้ แตกทวี
ไม่ได้อยู่ดี สักที แม่ดดนหลอกเอย
หนูไม่เคยหลอกแม่สักครั้ง
แม่เป็นพลังยามฝนตกยกใหญ่
ก้าวเดินย่ำน้ำออกจากซอยไป
ส่งหนู่ถึงแทกซี่ไป สนามบิน
แม่จ๋า.....บุญญาของแม่มีมาเหลือล้น
ไม่มีใครอดทนเท่าแม่ได้อีกสิน
ทรัพย์สมบัติของแม่ก็ไม่ได้ยิน
ขอแม่พ่ออยู่คู่กำลังใจ ให้ได้...สำเร็จเอย....
29 พฤศจิกายน 2547 12:17 น.
ทรายกะทะเล
จงรับรู้ด้วยว่า
ครั้งหนึ่ง
คนที่ฉันเกรงใจ รัก และเคารพ และในที่สุด ก็เกลียด ที่สุดนั้น เป็นใคร คนๆนั้นย่อมรู้อยู่แก่ใจเอง
จงรับรู้ด้วยว่า
ครั้งหนึ่ง
คนที่ฉันเกรงใจ รัก และเคารพ และในที่สุด ก็เกลียด ที่สุดนั้น เป็นใคร คนๆนั้นย่อมรู้อยู่แก่ใจเอง
วันนึง
ฉันได้ขอ สินค้าที่เป็น เครื่องนุ่งห่ม จาก ผู้ใหญ่ที่นับถือคนนึงมาขาย
ด้วยความที่คนนั้นเป็นคนมีมารยาท ไม่ก้าวก่าย
จึงแนะนำว่า ควรจะติดต่อกับ ดีกคนนึงเพราะ เค้า ทำอยู่
และแล้ว ฉากก็ได้เปิดขึ้น.......
ฉันโทรไปหาเค้า และขอสินค้ามาขาย
บังเอิญ โชคเข้าข้างเค้าเป็นเจ้าของโรงงานสเวตเตอร์แห่งนึง
ลูกน้องเค้าจึงเอาสเวตเตอร์ ซึ่งมีจำนวนมากมาให้ขาย
ปีนั้น หนาวถึง หนาวมาก อากาศดี
พวกเราขายได้ดี รวมถึง เสื้อผ้าอย่างอื่น
สิ่งหนึ่งที่เราขายได้มาก้คือ สเวตเตอร์......
เราเคลียร์เงินให้เค้าทุกอณู.....จนกระทั่ง ด้วยความจำเป็น
ฉันต้องหาเงินเพื่อลูก
ลูกซึ่งไม่รู้อะไรเลย เรียน ทาน นอน แม้นกระทั่งช่วยแม่ขายของ
พวกลูกๆไม่รู้ด้วยซ้ำว่าแม่ต้องลำบาก
เค้าก็ตกลงกับสามีแนว่า มาเป็นหุ้นส่วนกัน
เราได้ไม่ถึงหนึ่งในสามของผลประกอบการ
เค้าให้เงินมาจัดการ แต่ เมื่อยอดขาย ดีเราก็คืนเงินได้แสน(ขี้ประจิ๋ว)คืนให้เค้าไปแล้ว
ทุกอย่าง มีที่มา และที่ไป
เค้าเอา คนที่เป็นผู้ใหญ่มานินทาในที่ประชุม
ว่าจะไล่ทั้งแผนกของบัญชีออกให้หมด
ทั้งๆที่ คนที่มีพระคุณกับเค้า เค้าก็ยังเอานินทา
มันอะไร............
ณ ตอนนี้
เค้าก็ยังยืมเงิน คนที่มีพระคุณกับเค้าอยู่
เค้าจะเล่นเกมศ์อะไรกัน
ปีแรก เราขายสวตเตอร์ให้เค้าได้ หนึ่งหมื่นห้าพันตัว
ยอดขายอื่นประมาณเดือนละ 7แสนบาท
ปีที่2 เราขายโปโลที่เค้าขายไม่ได้แล้วได้6000ตัว
ยอดขายอื่นประมาณเดือนละ710000บาท
พอมาปีที่3เค้าเริ่มมีผู้หญิงคนนึงอยู่ใบหยก2
เค้าสนิทกันมาก
เราไม่เอะใจเลยที่เสมียนเก่าของเค้าเคยเตือน
ว่า
ระวังเค้าจะไปเปิดสาขาที่ประตูน้ำใบหยก2
ก็จะอะไร เมียน้อยรึป่าว เราก็ไม่ทราบที่เค้ากว่ากันมา........
ความที่เราต้องมีความจำเป็นต้องทำ
เราไม่อยากเด่น
เราไม่อยากดัง
เราไม่อยากแข่งกับใคร
เราทำ เพื่อความอยู่รอด
แต่ ไอ้ที่เรทำมานั้น
คนอื่นกลับเห็นเป้นเรื่องอะไรกัน
เราไม่แคร์
ปีที่ สาม สี่ และ ห้า
เรารู้สึกเหนื่อยท้อ เพราะเค้าป้อนของไปทางใบหยก2หมด
ไม่มีใครรู้นอกจากพวกเค้าเอง ก็ที่ไหนล่ะ
พระราม3 ที่เล่นเกมส์สกปรก
ถามว่า
นโยบายมาจากใคร
ใครบงการ
คนที่มีพระคุณกับเค้าเค้ากลับเอาเราไปนินทาสารพัด ว่าเราบ้าบ้าง
ถามว่าเงินทุกบาท ที่ทำมา กับไอ้บ้านที่เค้าพยายามจะสร้าง เป็นคนรวย21ล้านนั้น
ผู้ที่บอก วิธีการทำงาน มาจากใคร
เค้าปล่อยให้พวกหญิงเลวร้ายมาทำร้ายเราทั้งๆที่เราไม่เคยแตะเนื้อต้องตัวกับ คนๆนี้มาก่อนเลย
มันอะไรกัน............
สภาพที่เป็นอยู่ เค้าไม่เคยเอาเงินที่เค้าได้กำไรมาลงทุน
เค้ากลับยืมเงินคนที่มีพระคุณแต่ไปด่าเค้าลับหลัง
วันนึง เราจะไม่เป็นคนแฉ...........
ไม่มีทาง เราเงียบพอ
เราไม่กัดใครข้างหลัง
เพราะเราไม่มีเวลา.พอที่จะไปยุ่งกับเรื่องของใคร
แต่........ผลที่เค้าทำออกมาจากตัวเค้าเองกับหญิงคนนั้นที่อยู่ใบหยก2....111/127 ก็จะออกมาเองว่า
เค้าทีอะไรกัน
ตรวจสอบบัญชี
เราไม่เคยขายได้วันละ2แสน แต่เค้ากลับให้สรรพากรมาทำเรา
ทั้งๆที่เราไม่ได้เป็นคนก่อ
เราไม่อยากเป็นหนังหน้าไฟของใคร
ที่เราผ่านมา10กว่าปี แล้วยังมาเจอเรื่องร้ายๆแบบนี้ มันสาหัสมากเกินพอแล้ว
ได้โปรดอย่าทำอะไรให้มากกว่านี้เลย
ไอ้เงินชาวบ้านน่ะนะ
เราไม่สนหรอก
เราสนแต่ว่า
ผลประกอบการ มันมาจากยอดขาย ยอดขายดีขึ้นอยู่กับ สินค้าที่ขายได้ แล้วไอ้สินค้าที่ขายได้ ขึ้นอยู่กับ การได้สินค้ามา หากไม่ได้มาจะขายได้อย่างไร
คุณเคยสนใจอะไร กับไอ้แค่ห้องแถวเล็กๆห้องนึงซึ่งคนๆนึงพยายามแล้วพยายามเล่า
ได้โปรดเข้าใจ..........เราเกิดมาจากต่างถิ่นกัน ไม่เคยมีเรื่องบาดหมางกัน
ได้โปรดอย่าทำร้ายกัน โดยไม่เอาใจใส่ ว่า ทางเค้าจะให้อะไรเรา ของมาเท่าไหร่ พวกทางพระราม3เคยบอกเรามั้ย ให้เราไปดู ดูแล้วขอไปขายให้มั้ย
นอกจาก คุณจะอยู่ในเหตุการณ์ ที่ นั้น พวกเค้าถึงไม่กล้าทำไร
นี่คือ การที่คุณทำร้าย คนที่ไม่มีทางสู้ เป็นคนที่เป็นมนุษย์หน่อย
อย่า เป็นคน ที่ไม่ได้เป็นมนุษย์
28 พฤศจิกายน 2547 09:36 น.
ทรายกะทะเล
ทำงานไปได้เงิน พอกพูนไว้
จะหาไม่เวลา พาลูกสอน
ลูกรอ รอ น้ำตาคลอ เจ้าอยากจร
พ่อแม่สอนทำดี เป็นศรีตน
อยากไปเที่ยวเหมือนก่อน โอ้ ยากสิทธิ
แม่พ่อ ทำพิษ งานเลอะเทอะสับสน
พ่อไม่ว่างแม่ทำงาน บันดาลตน
ส่วนลูกพ้นจนปัญญา หาที่ไป
จะให้ดี หาพอเพียงเพียงผึกเค้า
ผ้าขาวขาวอย่าเอา อะไรใส่ไปกันใหญ่
ลูกส่วนลูกปลูกฝังเป็นเด็กไทย
ให้มีไว้ เป็นคนดี ของชาติเอย...........
28 พฤศจิกายน 2547 09:06 น.
ทรายกะทะเล
ลมเย็นเญ้น เหนื่อยอ่อนชะอ้อนจิต
ดุลพินิจคิดไปใน ใจไม่ขอเผย
จิตอยู่นิ่ง ไม่อาจ เปิดออกเลย
เก็บไว้เคย เคยที่ที่แห่งเดียว
จิตมนุย์ยากแท้จะหยั่งถึง
อยากเข้าพึง ละไว้ซึ่งเสพเสียว
ไม่อยากให้ ตนมุ่งสู่คลืนใหญ่เชียว
ก็ เฉลียวใจนิดเป็นยิ่งดี
อย่าประมาทตนเอง เพลงเขาว่า
คำนินทา ก็ใช่จะ จริงทุกที่
นิ่งนิ่งไว้ให้เขาพิสูจน์ที
กับคำด่าว่าพบประสบกัน
คนอิจฉามีเยอะในโลกนี้
จรลีเข้ามา หาที่พึ่ง
หยุดวิถียุ่งเหยิงเถกิงพลัน
ให้ฝึกหมั่นซึ่งไว้ วิชาดี
วิชามาร รู้ไว้ ใช่เสียหาย
รู้ผิด รู้ถูก ทาย ว่าก็ได้ที่
รู้แล้วเลือกกระทำซึ่งความดี
อย่าเป็นที่ รังเกียจของสังคม
อย่านินทา กาเล เหมือนเทน้ำ
อย่าสร้างศัตรู หมู่เหล่า ให้สาสม
อย่าไปเกี่ยว ข้องกับ คนซึ่งโสมม
บาปเป็นตม เปล่าเปล่า เล่าขานมา
ลมพัดใบไม่พลิว ลิ่งสู่วนเวียนฟ้า
ดอกไม่หลุดออกมาจากต้นหล่นเข้าหา
สะสมความดี ไว้ที่สร้างมา
เป็นบุญญารักษาตน ให้พ้นพาล..............
27 พฤศจิกายน 2547 08:41 น.
ทรายกะทะเล
ลงจากเครื่อง เอื้องฟ้า พาเข้าถิ่น
เสียงได้ยิน หิมะ พาเย็นใส
สิ่งที่มี นั้นสวยอยู่หน้าไกล
หนาวยะเยือก เย็นจับ แขนมือเกร็ง
ติดลบสิบเอ็ดองศาพาให้สั่น
กาย หุ้มด้วยโค้ด อุ่นตะคริวเอง
หนาวเหน็บยะเยือก ร้องเป็นเพลง
ในใจเก่ง สินะ หนาวจับใจ
น้ำตกใหญ่ ออกไป ในข้างหน้า
จิตใจพา นำจิตคิดอยู่ไหน
อ๋อ เรามาถึงโตรอนโต ออกมาไกล
ที่ว่าสวยจับใจไหนความจริง
เป็นเมืองสงบ อบุ่นใจให้เย็นจิต
หยุดความคิดต่างต่างพลางสรรพสิ่ง
หยุด ความคิด ติดอยู่กับ น้ำตกอิง
ช่างสวยจริงอัศจรรย์ พลัน งามตา
สวย.......อะไร ให้เห็นเป็นฉะนี้
เป็นสิ่งดีทีได้มา ตามใจหา
สิ่งดีดี เข้ามา ในแววตา
โอ้สรรหา มารวม ในจิตใจ
เสียงสะท้อน น้ำดิ่งลง จากฟากฟ้า
เป็นบุญญา ได้เห็น กระเซ็นใส
หากเรา คิด ดี ได้ดี แม้ตกใจ
ขอน้ำไหล กล่อมประโลม โอบอุ้มเรา.........
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟทรายกะทะเล
หน้าส่วนตัว
1031
