12 มกราคม 2548 08:32 น.
ทรายกะทะเล
ม่าม้า เป็นชื่อเรียก ของคุณแม่
เป็นเพื่อนแท้ไม่เคย หนีไปไหน
แม่ไม่มี ใจให้ชายอื่นจากแดนใด
แม่ทุกข์ใจก็เก็บไว้คนเดียว
แม่จ๋า....รู้ไหม หนู้ร้องไห้
ตกบันได แม่โดนเย็บเจ็บแลเหลียว
หนูสุดทุกข์ ปลุกใจเองให้แน่เหนียว
อย่าใจเสาะเข้าห้อง ฟ้องน้ำตา
น้ำตาล้างสิ่งร้ายให้แม่ ได้ไหมนี่
เจ็บลิบหลี่หนูเจ็บแทน เท่าแม่หา
ใครจะมาหาแม่ก็ไม่มา
แม่มีค่าสำหรับหนู เกินจากไป
หนูอดทนนะจ้ะ เพื่อรอแม่
ไม่ให้แท้ท้อใจให้สดใส
เจ็บมากไหมรู้สึก เป็นเช่นไร
บอกลูกได้ไหม ลูกจะคอยประครองเอง
น้ำตาอดกลั้นไม่ให้ไหล
ที่แท้ใจไม่อ่อนแอแก้งเกรง
ตัวของแม่เจ็บบ้างอดทนเร่ง
ให้แผลเก่งหายไวให้คลายเหงา
แม่ร้องไห้ว่าเจ็บหนูทนได้
แต่ที่เห็นว่าเป็นทนแทนแทบอับเฉา
แม่แข้มแข็งนะจ้ะ มีพวกเรา
อยู่พร้อมหน้าไม่ต้องกลัว ชั่วเคราะห์ไป
อันเคราะห์ร้ายนั้นผ่านผ่านไปแล้ว
ทั้งแม่พ่อ ทำประโยชน์ ทุกไฉน
แม่เมตตา พ่อมี กรุณา ล้นพาไป
ลูกคิดถึงจับใจทุกคืนวัน
เกิดมาแล้วลูกต้องขอตอบแทนพระคุณ
เครื่องค้ำจุนแม่พ่อนี้เองไหม่เคยหวั่น
ลูกเห็นแม่เจ็บลูกเจ็บกว่าเนิ่นนานวัน
วิ่งรี่พลันหาแม่เป็นอย่างไร
ไม่เป็นไรแล้วนะจ้ะ จงอย่าท้อ
แม่ต้องรอลูกหนูจบปริญญาได้
พ่อต้องรอคนเล็กจบตรี หรือโทไซร้
อยากให้ได้ถ่ายรูปปลื้มเค้ากัน
ต่อนี้ไป ลูกทำดี ตักบาตรให้แม่ทุกวันพระ
ใจชนะตัวเองดีกว่าใครอื่นนั่น
อย่าไปคิดอะไรม่าม้า หนูทรมาน
ให้ได้สาน เป็น ความสุข อยู่ทุกวัน
รักแม่พ่อมาก ขอให้สิ่งศัดิ์สิทธิคุ้มครองท่านให้พ้นจากสิ่งเลวร้ายเพราะท่านทั้งสอง ไม่เคยทำอะไรให้ใคร ท่านสันโดษ
8 มกราคม 2548 11:13 น.
ทรายกะทะเล
ฉันมักไม่เชื่อว่าคนที่หลอกคือคนที่รัก
สุดจะหักห้ามจิตคิดไปไหนไหน
ตำราว่า หากเขา เปลี่ยนไป
ก็ไม่เห็นเจียน เยียนตัว มัวเพลิน
เขาคิดอะไรเราก็ไม่รู้
เวลาเราอยู่มองอย่างผิวเผิน
เวลาไม่อยู่ ไม่รู้ว่าเขานั้นเมิน
เขาทำเกินคำพูดที่เคยสัญญา
สิ่งหนึ่งที่เราเคยนึก
รู้สึกว่าต้องเปลี่ยนตัวเองแล้วหนา
หากเขายังเป็นอย่างนี้คงช้ำอุรา
ความเมตตาของเขา ดูเหมือนทำโชว์
ก็ใครกันเล่าที่เป็นคนนี้
ก็มีอยู่คนเดียวเปลี่ยวที่คุยโอ่โจ๋
เขาเป็นอะไร เราไม่เยโย
หากเราโมโห สักวัน คงไป
พ่อของลูกเราเองนะหรือ
ติดเพื่อน บัลลือโอ้ยิ่งไปใหญ่
แอบดูหนังโป้เวปโป้กันไป
สกปรกจัญไร อะไรกันเอย
นี่คือวันเด็กวันเด็กแท้ๆ
ไม่แม้แต่จะให้แม่ เอ่ย
โอ้ลูกรัก แม่ขอชมเชย
ลูกเอ่ยรักแม่ ที่สุดของ ใจ
ดวงใจแม่นี้ก็มีลูกรัก
เขาใช้งานแม่หนัก ทำกันไปใหญ่
เขาทำอะไรไม่ได้ให้พวกเราไซร้
แม่แต่ไปให้ ใคร แม่ไม่รู้ทัน
สกุณาร่ำร้องพาเพลิน
วิหกระเหินพากัน บินคิมหันห์
วันแต่งกล่องเงินบ้านเขาก็เอาไปพลัน
ไม่เหลือแม้อัน มีแต่ ...................ใจห่างไกล
หากฉันจะรักคนอื่นบ้างได้ไหม
เธอทำเกินไป มากไป ช้ำแล้วช้ำให้
เจ็บมากเจ็บมากเกินความห่วงใย
ไม่มีแม้เยื่อใย นิสัยไรกัน
เงิน.....ไม่ใช่ทุกอย่าง
ฉันเกลียดความห่างในใจเราผัน
เวลาเท่านั้นพิสูจน์ด้วยกัน
หากต้อง หลอกกัน อย่างนี้ ......ขอลูกฉันคืน.........
6 มกราคม 2548 09:21 น.
ทรายกะทะเล
วิชาการเรียนไป ได้ใช้หรือ
หรือฝึกปรือทุกวันฉันอ่านเขียน
ทุกทุกนาทีที่ผ่านมาเป้นบทเรียน
ให้แก้โจทย์ให้แตก ขัดเจนพลัน
แก้ไขได้ ไม่เป้นไร อดทนหน่อย
ความพยายามอยู่ที่ไนความสำเร็จอยุ่ที่นั่น
จะเป็นตายร้ายดีอย่างไรกัน
สู้ให้ทัน ทำงานด้วย คนสร้างงาน
สร้างคนก่อน แล้วสร้างวัตถุได้
สร้างคนนั้นยากจริงควรประสาน
จูนกันให้ได้ให้ติดคิดต้องกัน
ทุกการงาน มีผิดได้ มีแก้ได้ นะเจ้าเอย....
คนที่ไม่เคยทำงานผิดคือคนไม่เคยทำอะไรเลย
สองมือพนมกราบแทบเท้าพระองค์พระ
ลูกลดละสิ่งชั่วร้าย แล้วตั้งแปลใหม่
ไม่อยากให้มีสิ่งไร.........มาทำลาย
สิ่งที่ใหม่ดีนั้น ย่อมกลับมา..............
4 มกราคม 2548 01:01 น.
ทรายกะทะเล
ฉันไม่รู้
เวลาเธอหายไปไหน
เราเหมือนคนอื่นไกล
หากไม่ใช่มีไรว่ากันมาตรงตรง
4 มกราคม 2548 01:00 น.
ทรายกะทะเล
หากฉันเป็นดอกไม้
ก้คงเป็นแค่ดอกหญ้า
ยามขัดสนจนปัญญา
เธอก็แอบมาแยมดม
แต่ฉันไม่ได้เป็นดอกหญ้า
ซึ่งมีค่าของคนในฝักคม
ชึ่งเขาคงแอบชื่นชม
ว่าความคมอยู่ข้างใน
ฉันเป็นได้แค่นี้
ก็ยังดีที่ได้ให้ทำงานไป
อย่าเก็บเอามันใส่ใจ
สูญเสียไป ผ่าตัดเจ็บแค่ไหน เธอไม่เคยลอง