1 กุมภาพันธ์ 2548 08:40 น.
ทรายกะทะเล
เป็นมนุษย์ เป็นได้เพราะใจสูง
เหมือนหนึ่งยูง มีสี ที่แวว ขน
เข้าใจต่ำเป็นได้เพียงแค่คน
ย่อมเสียทีที่ตน ได้เกิดมา
ใจสอาด ใจสว่าง ใจสงบ
ให้มีครบควรเรียก มนุสสา
เพราะทำถูกพูดถูกทุกเวลา
เปรมปรีดา คืนวันสุขสัต์จริง
ใจสกปรกมืดมัวเพราะร้อนเร่า
ใครมีเข้า ควรเรียกว่า ผีสิง
เพราะพูดผิด ทำผิด จิตประวิง
แต่ในสิ่งนำตัว กลั้วอุบาย
คิดดูเถิด ถ้าใคร ไม่อยากตก
จงรีบยก ใจตน รีบขวนขวาย
ให้ใจสูง เสียได้ ก่อนตัวตาย
ก็สมหมาย ที่เกิดมา อย่าเชือน เอยฯ
จากหนังสือคู่มือมนุษย์
พุทธทาสภิกขุ
1 กุมภาพันธ์ 2548 08:05 น.
ทรายกะทะเล
ค่าของเงิน มีมากสักเพียงไหน
อยู่ที่ใจเรานี้ ดีหนักหนา
ค่าของใจต่างกันกับเงินตรา
ค่าของเวลาก็เป็นเงิน เช่นเดียวกัน
1 กุมภาพันธ์ 2548 08:04 น.
ทรายกะทะเล
พ่อไม่เคยตีลูกแม้สักนิด
พ่อไม่คิดจะหักหามน้ำใจฉัน
พ่อ ทำทุกอย่างเพื่อลูกสารพัน
พ่อรักฉัน ฉันรักพ่อ ตลอดไป
พ่อต้องเหนื่อย กับทำงานมานานนัก
ให้เงินเรียน ส่งเสีย เป็นวิสัย
แม้นเงินไม่มากก็ให้ อย่างตั้งใจ
ไม่มีใคร ให้ฉัน เท่าพ่อเลย
น้ำตาตกใน ของพ่อฉันรับรู้
พ่อต่อสู้ มานาน กาลแล้วเฉย
พ่ออย่าเข้าใจผิดกัยลูกอีกนานเลย
ไม่รักดี ที่ไม่เชื่อ แต่แรกมา
ผ่านไปแล้ว ก็แล้วนะพ่อจ๋า
ลูกคิดพาตัวเอง ให้ศึกษา
กับการงาน ที่ต้องคิดติดนำพา
ลูกจะทำไม่น้อยหน้า กว่าใครใคร
เหนื่อยหน่อยนะคะพ่อลูกช่วยได้
เห็นในใจพ่อแล้วน้ตาไหล
เก็บทุกอย่าง ทีมีไว้ในใจ
ไม่มีใครบอกต่อ พ่อบอกเรา
พ่อจ๋า....ลูกทุกคน ลูกรักพ่อ
แต่ลูกนี้ ก่อให้เกิดเหงา
สงสารพ่อ กว่าใครใคร ให้เป็นเงา
ช่วยพ่อเฝ้า คุณแม่พ่อทำงาน
พยายามจัดทุกอย่าง ให้เสร็จกันนะคะ
อย่าเป็นภาระถึงเวลาต้องสุขสันต์
งานที่ค้างอยู่ ลูกจะสางต่อให้กัน
เสร็จทันควันแม้นเหนื่อยหน่อย ก็ยอมทน
ชีวิตนี้ เห็นแล้ว ว่าดีนัก
มีพ่อแม่ ที่มาเกิดไม่สับสน
อย่างทีมาเกิดได้เป็นอย่างคน
มนุษย์ค้น ความดีงาม ของพ่อมา
ฉันรักพ่อ มากกว่า แม่ขอประกาศ
ให้โอกาสทุกอย่งอย่างที่เห็น
ให้เป็นตัวของตัวเองอย่างที่เป็น
ก็ได้เห็น ว่าไร ดี ไร ชั่ว ไม่มั่ว คน.............
31 มกราคม 2548 22:01 น.
ทรายกะทะเล
เป็นงูร้ายมีพิษผิดวิสัย
ของสัตว์โลก ผิดโฉลก ตลกเหลือ
ดั่งหญิงคนหนึ่ง พึงสำแดงขอจุนเจือ
ไม่มีเหลือเลยหรือในความดี
เธอเข้ามาเป็นมือที่สามแย่งจากเรา
มาจากเงาต่อรองจาก พรมจรรย์ผี
ไม่อยากให้ครอบครัวเราความสุขมี
ไม่ใยดีแม้นคิดจะแย่ง ความสุขจากแม่ฉันมา
ทุกทุกอย่างเธอต้องชนะหมด
ใครกำหนด ทดไป ไม่แลหา
ความเป็นห่วงเยื่อใยของพ่อมา
เธอดึงพาจากแม่ไปว้าเหว่กัน
ไม่ใช่เพราะเธอหรือกันล่ะนี่
ที่แท้มีแต่ความเป็นงูพิษที่ร้ายมหันต์
หากเธออยากจะได้ คนอื่นมีเยอะกัน
ครอบครัวฉันจะสลายไป จากมือเธอ
ต้นตอเหตุ ของแม่กลับมาอีก
เพราะแม่หลีกทางให้เธอกับพ่อเผลอ
ไปทุกครั้ง ทุกคืน ไปกับเธอ
หว้าเหว่เหม่อของแม่ เศร้ามากเกิน
ร้อยเล่ห์กลทุกอย่างเธอทำได้
ให้กลับกลายเป็นดั่งเช่นงูเห่าเหิน
แต่ก็แค่อยู่บนดิน ถิ่น ที่เดิน
มันมากเกินที่เธอทำ บัดสีจัง
งู..เห่า กับมังกร ต่างกันนัก
มังกรมีศักดิ์ศรี ดีทุกขลัง
เอาของเราไปหมด ทดกำลัง
หากมังกร ยัง มี ความดีงาม
งู....เห่า กัยคนเลี้ยง ก็แว้งกัด
โอ้เจ้กอั้ก ...แสนสะท้าน ทานได้ถาม
ว่า อะไร ดีกว่ากัน หมั่น ถามตาม
ว่าต่างกันลิบลับดั่งกับ สวรรค์ นรก จริง
ปล่อยพวกเราไปเถอะ คิดให้เห็น
อย่างน้อยพ่อก็เป็นคนดี ที่ให้หญิง
หญิงอย่างเธอ มาจากไหน เฝ้าแอบอิง
สาปส่ง สิ่งที่เธอคิดนั้น กลับคืนไป
28 มกราคม 2548 22:07 น.
ทรายกะทะเล
ฉันคงทนไม่ไหว
หากใจต้องค้นหา
คิดถึงทุกเวลา
หันหน้าเข้าหากัน
อย่าหันไปทางอื่น
ใจสอื้นร้องไห้ผัน
ทำใงไรให้พลัน
อย่าแกล้งกันด้วยการเฉยเมย