25 กันยายน 2547 00:51 น.
ถนนสายเก่า รองเท้าคู่เดิม
....ฉันชอบทะเล...ชอบไปทะเล....ชอบไปนอนริมทะเล
...แอบไปนอนมองเกลียวคลื่น และ นี่คือ ที่มาของกลอนบทนี้....
*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*
ฉันรักการเดินทางของเกลียวคลื่น
ที่มีรักยั่งยืนเพียงเพื่อผืนทรายขาว
จากขอบฟ้ามายาทอดตัวมาเป็นสายพราว
กี่ผืนน้ำทะเลที่ทอดยาว--ไม่มีสักคราวจะท้อใจ
เพียงรู้ว่าผืนทรายรออยู่ตรงหน้า
จะกี่เกาะแก่งหินผาที่ทอดขวางไว้
และนับกี่ครั้งที่เกลียวคลื่นแตกกระจาย
ยังก่อตัวเป็นคลื่นลูกใหม่เพื่อเดินทางมา
ฉันเองก็ไม่ต่างจากเกลียวคลื่น
มีวันและคืนเพียงเพื่อเดินทางมาหา
เธอ--จุดหมายปลายทางแห่งน้ำตา
ก็ยังเดินทางหอบหัวใจมาเพื่อพบแต่ความเย็นชาของผืนทราย
ที่ไม่ว่าจะเพียรซัดมากี่หน
ก็กลับต้องทิ้งตัวร่วงหล่นกลับสู่ทะเลแล้วกลืนหาย
แต่ครั้งแล้วครั้งเล่าที่รักแตกกระจาย
ฉันก็ยังจะเดินทางมาเพื่อได้รักผืนทราย--ผืนเดิม
+-*-+-*-+-*-+
....เคยลงกลอนนี้ไว้ครั้งหนึ่ง...นานมาแล้ว...
....ครั้งนั้น เคยมีคนมาอ่าน ...แล้วโพสท์ไว้ แค่ 2 คน
เลยรู้สึกเสียดาย...เพราะชอบบทนี้มาก....
ครั้งนี้เลยเอากลับมาให้อ่านกันอีกครั้ง......
นานแล้วที่คิดถึง....นานแล้วที่ไม่ได้แวะมา...
...คิดถึงเสียงคลื่น ...อยากไปทะเลเนอะ ....
14 กันยายน 2547 14:10 น.
ถนนสายเก่า รองเท้าคู่เดิม
ตื่นเช้ามานั่งค้นซีดีเก่าๆ
จิบกาแฟหอมกรุ่น แก้วสีเทา แก้วโปรดของฉัน
ฟังเพลงรักเก่าๆ....ยิ้มเบาๆ...กับเรื่องราวคืนวัน
ที่เป็นวันเวลาสำคัญ....ให้เรามีกันและกันในหัวใจ
- - -
อยากโทรไปหา ก็กลัวว่าจะยังเช้า
คนดีก็นอนขี้เซา.....ฉันคงปลุกเธอไม่ไหว
เลยมานั่งเหงาๆคนเดียวอย่างนี้...แต่ก็เป็นสุขดี ทางหัวใจ
แค่คิดถึง...ฮัมเพลงรัก...ก็สุขใจ ได้เป็นนานสองนาน
ยังรักเธอได้มากกว่าเมื่อวานและวันนี้
นั่นคือความในใจที่ฉันมี...ตลอดเวลาที่ผันผ่าน
สูดกลิ่นหมอกยามเช้าอีกครั้ง....ก่อนจะรำพันเพลงดอกไม้บาน
โลกนี้ยังสวยงามเสมอ...ในทุกด้าน...เพราะฉันมีเธอ
แล้วฉันจะหลับฝันอีกครา ยามเช้า
ส่งความคิดถึงเบาๆ....ไปให้เธอเสมอ
เผื่อเธอเผลอลืมห่มผ้า....ก็ยังอุ่นคิดถึงในหัวใจ...ที่ส่งไปให้เธอ
แล้วอย่างนี้ยังจะไม่รักฉันลงคออีกเหรอ....แน่ใจ๋???
วันนี้อารมณ์ดี เป็นพิเศษ.....เลยมานั่งฟังเพลงรัก....และคิดถึงหวานใจไปพลางๆ
หมู่นี้เป็นอะไร ไม่รู้ค่ะ....ติดกาแฟ น่าดู
กาแฟ วันละแก้ว...แล้ว...จิตจะแจ่มใส