6 พฤษภาคม 2547 10:26 น.
ถนนสายเก่า รองเท้าคู่เดิม
ชอบมานั่งฟังเพลงปราสาททรายริมทะเล
วาดความคิดถึง ความว้าเหว่....ไว้ที่เส้นขอบฟ้า
น้อยใจสายลม ที่บางที ก็พัดถี่ๆ จนใจชา
โดยไม่มีความอ่อนโยน ห่วงหา แห่งความรู้สึกใคร
บางทีทะเลก็ทำให้ใจเศร้า บางครั้งก็ทำให้ใจสงบ
ตั้งแต่ชีวิตเรา...กลายเป็นเส้นขนานที่ไม่อาจบรรจบ...ฉันก็มีแต่ความหวั่นไหว
ทุกครั้งที่รู้ตัวว่าหัวใจว่างเปล่า....ความคิดถึงก็ได้แต่รวดร้าว ไร้ที่ไป
ลอยไปถึงเส้นขอบฟ้า แล้วก็ซัดกลับมาที่หัวใจ....แค่นั้น
ทุกครั้งที่มาทะเล จะมาก่อปราสาททรายริมชายหาด
ปล่อยความรักให้ตกเกลื่อนกลาด...เหมือนของไร้ค่า....เหมือนตัวฉัน
นึกถึงคำเธอเคยบอก....ว่าชีวิตเธอกับความเหงา...เป็นของคู่กัน
และผู้หญิงธาตุเศร้าอย่างฉัน....อยู่ส่วนไหนกันระหว่างความเหงากับเธอ
กลับมาทะเลอีกครั้ง วันที่ความรักโบกโบย
กลิ่นความเหงายังโชย.....โรยกลิ่นน้ำตา...ของคนเพ้อ
ทะเลยังเก็บภาพวันเก่า...วันเหงา....วันมีเธอ
และเพิ่มภาพวันที่ฉันนั่งเหม่อ....ลอยความรัก...ความคิดถึงเธอ...ในวันไม่มีใคร
ไม่มีเธอฉันอาจเพ้อ...แต่ยังมีชีวิตอยู่
แม้เธอจะยังมีความเหงาเคียงคู่...แม้ฉันไม่อาจกลับไปอยู่ใกล้
แต่ตราบเท่าที่คลื่นทะเล...ยังกล่อมเห่....หัวใจใครต่อใคร
คือเนิ่นนาน ที่รักขังฉันไว้...กลายเป็นผู้หญิงธาตุเศร้า
ที่ไปไหนได้ไม่ไกล.....จาก...ทะเล
กลอนบทที่ 2 ในชุด.....สืบเนื่องจากความคิดถึง.......สืบเนื่องจากหัวหิน
กลอนนี้ กลิ่นอาจเศร้าๆไปหน่อย.......แต่ก็คงคู่กับผู้ชายกลิ่นเหงาได้ดีนะคะ
เป็นอีกหนึ่งบรรยากาศทะเล ที่เก็บมาฝากค่ะ..............
ใครอยากอ่านภาคก่อนหน้าของบทนี้ ตามไปดูได้ค่ะที่หน้าของ .....
ของใครไม่บอกดีกว่า ตามไปดูกันเอง
http://www.thaipoem.com/web/poemdata/poemdata_52698.php
3 พฤษภาคม 2547 20:32 น.
ถนนสายเก่า รองเท้าคู่เดิม
นานแล้วที่ไม่ได้มาทะเล
แม้จะเคยทิ้งรักเก่าๆไว้ให้คลื่นลมกล่อมเห่....ที่นี่
ภาพความทรงจำเก่าๆ ไม่ได้ย้อนมาเหงาอย่างทุกที
แต่ที่ทะเลขับเคลื่อนให้ฉันรู้สึกวันนี้ คือคิดถึงสุดหัวใจ
เมื่อก่อนฉันอาจมาพร้อมกับใจช้ำ-ช้ำ
มาร้องไห้ ซ่อนน้ำตาที่โดนใครทำ....แล้วคลื่นซัด..ก็หาย
แต่คราวนี้...ที่มีรัก....แล้วต้องร้าง ห่างกาย
ความคิดถึง กลับมากมาย จน ท่วมท้นทะเล
ฉันออกมาเดินเล่นคนเดียว...ริมชายหาด
ภาพคู่รัก เดินจูงมือกัน เกลื่อนกลาด....ฉัน.เดินเหงา จน ตะวันโพล้เพล้
ไม่รู้....จะมองหาใคร....มองทางไหน...ก็มีแต่ทะเล
จรดปลายฟ้า...ฟากโน้น...ความคิดถึงของใจว้าเหว่...จะลอยไปถึงที่ใด
เส้นขอบฟ้าสีฟ้าคราม ตัดกับน้ำทะเลสีเขียวสด
ทุกอย่างเป็นความงามอันหมดจด จนฉันอดอยากจับมือเธอไม่ได้
เพราะทุกครั้งที่ห่างกัน ฉันคิดถึงสัมผัสของเธอ...ที่ห่าง...แสน...ไกล
แต่แค่คิดถึงเธอผ่านหัวใจ....สัมผัสก็กลับมาอยู่เหมือนใกล้ ได้ทุกที
นี่ใช่ไหม...ความผูกพัน
ที่โยงใยความคิดถึง ที่ไกลขนาดนั้น มาใกล้ แค่สัมผัสได้แค่นี้
นี่ใช่ไหมเรียกว่า..รัก...ฉันจึงรู้สึกตระหนัก..ว่ายังมี
แค่หลับตาลงเบาๆ ที่ไหนก็ตามบนโลกใบนี้....
......ฉันจึงรู้สึกได้ทันที...ว่ามีเธอ
ส่วนหนึ่ง ....ในชุด...
สืบเนื่องจากความคิดถึง....สืบเนื่องจากหัวหิน
เพิ่งกลับจากไปเที่ยวหัวหินมา.....
ได้บทกลอน สืบเนื่องจากความคิดถึง มาหลายบท
ทีเดียว
ทะเล หัวหิน สวยมาก จนไม่น่าเชื่อ....ถึงแม้ ไม่ได้
เลิศเลอ อลังการ ...แต่ ก็ดี กว่า ชะอำ...ค่ะ ...
.แห่ะๆ... แค่ความชอบส่วนตัว
หน้าส่วนตัว
2094
Calendar
Lovers
1 คน เลิฟถนนสายเก่า รองเท้าคู่เดิม
