25 กรกฎาคม 2546 20:28 น.
ถนนสายเก่า รองเท้าคู่เดิม
ไม่เคยห่างเธอไปไหน
รู้ว่าเธอเป็นคนเดียวที่ใช่สำหรับฉัน
แม้เธอไม่เคยบอกสักคำว่ารักกัน
ฉันกลับเชื่อว่าเป็นอย่างนั้นตลอดมา
เธอไม่จำเป็นต้องบอกว่ารักฉันหรอก
หัวใจฉันไม่เคยช้ำชอกกับการปรารถนา
แค่เธอไม่ผลักไส--ถึงจะเห็นฉันเป็นใครในสายตา
ฉันก็พร้อมจะอยู่ข้างเธอไม่ไปไหนจนกว่า--เธอจะเห็นค่ากัน
24 กรกฎาคม 2546 14:43 น.
ถนนสายเก่า รองเท้าคู่เดิม
ที่ริมหน้าต่าง..
ฉันแขวนดาวไว้พราวพร่างแล้วนั่งฝัน
ดาวดวงเก่า..ที่เราเคยนั่งพับด้วยกัน
ดาวดวงนั้นที่เธอส่งมาเป็นของขวัญในวันไกล
หน้ากระดาษแห่งความรัก
ที่ที่หัวใจฉันได้พิงพัก ... อยู่อาศัย
จะรอหน้ากระดาษคงมั่นที่เธอจะพับส่งมาเป็นกำลังใจ
อย่างน้อยในวันไกล..ฉันจะได้ไม่ว้าเหว่เกินไป เมื่อคิดถึงเรา
17 กรกฎาคม 2546 18:48 น.
ถนนสายเก่า รองเท้าคู่เดิม
ความรู้สึกเป็นสิ่งยิ่งใหญ่
แต่แอบอยู่ในหัวใจดวงเท่ากำปั้น
เธอมีชีวิตเหมือนผู้คนที่เคยพบกัน
แต่กลับมีค่ายิ่งกว่าตะวันของหัวใจ (ณาชิ)
เพราะในความเป็นคนธรรมดา
ฉันเห็นถึงคุณค่าและความหมาย
ที่พิเศษกว่าใครล้านคนตั้งมากมาย
เช่นนั้น...เธอจึงเป็นผู้ชายที่ฉันรัก (ทอฝัน)
ฉันจึงมองเห็นความรักในดวงตา
ที่เรียกร้องให้ค้นหา เข้ามาทำความรู้จัก
ไออุ่นที่ซุกซ่อนอาทรนัก
ฉันยินดีให้เธอพิงพัก สลักสายใยแห่งรักไว้ภายใน (ต้นตาล)
เธอจูงมือฉัน เดินเข้าไปในโลกไหวอ่อน
ปลูกศรัทธาและอาทรลงในโลกใบก่อนที่ร้างไร้
กับชีวิตเหงาๆ เธอสามารถสร้างคำว่า เรา อย่างเข้าใจ
โลกจึงอบอุ่นยิ่งใหญ่ ชีวิตมีแรงบันดาลใจมากกว่าที่ผ่านมา (ใบไม้)
บนทางเดินข้างหน้าที่แสนไกล
ฉันพร้อมจะก้าวเดินไป ขอแค่มีเธอเคียงใกล้และห่วงหา
เธอจับมือฉันไว้ สื่อผ่านถึงความมั่นใจตลอดเวลา
จากวันนี้ไปและตลอดมา ฉันเพิ่งค้นพบว่าจะอยู่เพื่อรักใคร (ตุ๊กตา)
เราจะอยู่เพื่อกัน รักกันให้มากกว่าเมื่อวันวาน
ซึมซับความหวาน มากกว่าการอยู่ใกล้
ใช้เวลาทั้งหมดเพื่อรักกันกับแต่ละวันที่ผ่านไป
วินาทีจะแน่นด้วยความสุขน้องใหญ่ ที่มาจากลมหายใจของสองคน (น้องใส)
+++++++++++
กลอนบทนี้เกิดขึ้นเพราะ มิตรภาพ
ขอบคุณร้าน สรรพรส ที่ทำให้เราอบอุ่นและเป็นที่ที่เราพบกันด้วยความสุข
หนึ่ง กับ พี่แอ้ว กลับไปก่อน..
แต่ไม่เป็นไรนะ
เพราะนี่เป็นสัญญาญว่า
จะต้องมีครั้งต่อไปในคราวหน้า
พร้อมกลอนบทใหม่ ของพวกเราทุกคน
แล้วพบกันพร้อมความฝันเต็มหัวใจ ^^
7 กรกฎาคม 2546 22:00 น.
ถนนสายเก่า รองเท้าคู่เดิม
เธอเลือกเขา...เธอรักเขา
ทิ้งนิยายรักเศร้าๆ ไว้ให้ฉัน
เหลือไว้เพียงผู้หญิงเย็นชาที่ความรักหนีหน้าไปจากกัน
และไม่เคยอีกเลยจะรู้สึกผูกพันหรือรักใคร
ลึกๆ..ยังแอบเก็บที่ว่างของเธอไว้ให้รกร้าง
แอบมาดูอยู่ห่าง นั่งรอให้เธอกลับมาใหม่
ยังเป็นคนเดิมก่อนนั้นที่ยังไหวหวั่นต่อเธอเรื่อยไป
ที่แม้วันพรุ่งนี้หรือวันไหน....
ก็ยังกันที่ว่างทั้งหมดของหัวใจไว้รอเธอ
แต่งเมื่อคืน..ตอนฝนตก
เหงาเอามากๆ
เก็บความเจ็บไว้ลึกๆ
พอฝนตก น้ำชะไปถูกมันเข้า เลยไหลออกมา
พรั่งพรู
อย่างที่เห็น
6 กรกฎาคม 2546 18:47 น.
ถนนสายเก่า รองเท้าคู่เดิม
ก๊อก....ก๊อก... ขอนุญาตเขียนนะ
เอ่อ ..ฉันงงกับความรู้สึกตัวเองอยู่เหมือนกันนะ
คือตกลงว่าชีวิตฉันกำลังขาดอะไรอยู่เหรอ- - แล้วฉันกำลังตามหาอะไร หรือ ใคร อยู่หรือเปล่า.....!!!! ทำไมฉันรู้สึกตัวว่า ใช้ความสัมพันธ์สิ้นเปลืองจัง
- - - - - หรือเพราะฉันยังไม่เจอคนที่ใช่ !!!!~~~~~~-- ---
แต่ฉันว่าฉันก็ไม่ค่อยยึดติดใครนะ ..คือ ชีวิตน่ะนะ
ฉันก็แค่เข้าใจ
ก็แค่พยายามเข้าใจ
แล้วก็เล่นทุกอย่างไปตามเกม ....
แต่..คืองี้นะ ..ฉันกำลังรู้สึกเหมือนกำลังใช้ชีวิตเหมือนท่อนนึงในเพลง
ฉันไม่ใช่ดอกไม้ ของมาช่า ตรงที่มันร้องว่า
เมื่อรักมันเดินเข้ามา..........
ก็รับเอามาใส่ใจ
....ถ้ารักมันเดินจากไป
ทำใจและยอมรับมัน...
เออ..ฉันก็ชอบนะที่มันเป็นแบบนี้ ..
ยังเคยคิดว่า ไอ้คนที่ทำได้แบบนี้ มัน น่าอิจฉาเป็นบ้า..
.แต่ทำไมตอนนี้ ฉันไม่รู้สึกอิจฉาตัวเองเลยสักติ๊ดวะ ?????
กลับรู้สึกว่าตัวเองกำลังจะกลายเป็นคนไร้หัวใจมากกว่า
~~~~^___^ ~~~~~~
ก็นี่มันรักนะ...รักน่ะมันต้องใช้หัวใจ ก็แล้วหัวใจน่ะ เค้าสั่งกันได้ตามต้องการซะที่ไหนกันเล้า.....นี่เล่นได้ตามสั่ง
นึกอยากรักก็ได้..พออยากเลิกก็บ่ยั่นอีก
แล้วตกลงฉันเป็นอะไร..หรือว่า ฉันไร้หัวใจไปแล้วจริงๆ
หน้าส่วนตัว
618
Calendar
Lovers
1 คน เลิฟถนนสายเก่า รองเท้าคู่เดิม
