17 มิถุนายน 2546 17:01 น.
ถนนสายเก่า รองเท้าคู่เดิม
เริ่มมาด้วยกลอนที่เพื่อนคนหนึ่งส่งมาให้อ่าน...และตามด้วยบทที่ตัวเองแต่งตอบกลับไป..ลองอ่านกันดูนะคะ
ดอกไม้สีชมพูช่างฝัน
ฝันถึงดวงตะวัน ฝันถึงฟ้าสีฟ้า
แต่ทำได้แค่อยู่ในแจกันรอเวลา
ค่อยๆแผ่วลมหายใจช้าๆ..ค่อยๆ โรยราจากไป
แจกันสีเทาหลงรักดอกไม้ช่างฝัน
แต่ดอกไม้เฝ้าแค่มองดวงตะวัน ใฝ่ฝันถึงแต่ฟ้ากว้างใหญ่
แจกันขี้อายจึงไม่กล้าเอ่ยทัก..บอกความในใจ
จนดอกไม้ค่อยๆ แห้งเหี่ยวจากไป..ด้วยน้ำตา
แม้จะมีดอกไม้งามดอกใหม่
แต่แจกันยังฝังใจ เจ้ากลีบชมพูบางใสที่เคยห่วงหา
หากวันนั้นแค่เพียงได้เอ่ยรักก่อนอำลา
คงไม่ต้องเป็นแค่แจกันที่เดียวดายร้าวล้า..อยู่ในโลกสีเทา
อิ..อิ รับไป ภาคต่อ
ดอกไม้งามดอกใหญ่
เฝ้ามองดูความเป็นไปของแจกันใบเหงา
แต่ละวัน...ไม่กล้าพูดจา...ได้เพียงส่งความห่วงหาอย่างเงียบเบา
หวังให้แจกันลืมดอกไม้ดอกเก่าที่จากไป
รู้ตัวว่าต้องแห้งเหี่ยวโรยรา
แต่ยอมทิ้งผืนดินผืนหญ้า..เพื่อได้มาประดับแจกันใบใหญ่
แต่แจกันใบเศร้า..ยังมีเพียงดอกไม้ดอกเก่าในใจ
ไม่เคยมีที่ว่างให้ดอกไม้ดอกไม้..ได้เบ่งบานในหัวใจสักนิดเดียว
15 มิถุนายน 2546 11:54 น.
ถนนสายเก่า รองเท้าคู่เดิม
ห่างๆ เหมือนว่า หมดรัก
แต่เชื่อไหมยังแน่นหนัก..เหมือนวันก่อน
รักเราไม่แปรเปลี่ยน หรือสั่นคลอน
ยังรักเธอเท่าวันก่อน ที่เคยมี
อยู่ห่างๆ เธออาจจะหวั่นไหว
โปรดรอฉัน กลับไปใกล้ เหมือนก่อนนี้
จะเอารัก..ไปยืนยัน อย่างทุกที
ชีวิตฉัน ...ถึงวันนี้..มีแค่เธอ
15 มิถุนายน 2546 11:45 น.
ถนนสายเก่า รองเท้าคู่เดิม
ถ้าเธอรู้จักที่จะคิดถึง
เธอจะรู้ว่ามันเป็นแค่ส่วนหนึ่งของความเหงา
แม้วันไกลตา...ความเหว่ว้า จะรุมเร้า
เธอจะยินดีเลือกที่จะเหงา เพื่อได้คิดถึงใคร
แม้จะเศร้า มันก็เจือไปด้วยความหวาน
ที่ได้รู้ว่าหัวใจยังมีงาน ยังมีแรงเต้นไหว
ทุกข์บ้าง..สุขบ้างแต่รักก็ยังเป็นทุกอย่างของใจ
ที่เราจะยอมเสียบางอย่างเพื่อแลกมันไว้---
เพื่อให้ได้คิดถึงใครมากกว่าตัวเอง
12 มิถุนายน 2546 13:27 น.
ถนนสายเก่า รองเท้าคู่เดิม
ไม่ยอมเมล์มาหาบ้างเลย ไม่ยอมส่งข่าว
ฉันนั่งรอเธออยู่ทุกคราวเหงารู้ไหม
ฟ้าก็ขยันหม่น....ฝนก็ขยันตกในหัวใจ
ส่งอารมณ์ให้ฉันยิ่งหวั่นไหว...บั่นทอนกำลังใจไปทุกที
อยากให้เธอมาอยู่ที่นี่เหมือนก่อนนั้น
มาอุดรูโหว่ของความผูกพัน...ที่กำลังขยายเต็มพื้นที่
หัวใจ...ยังรอใครคนเดิม..เหมือนวันนั้นที่แสนดี
อยากให้กลับมาตรงนี้...อย่างน้อยแค่ส่งข่าวมาว่าสบายดีแค่เท่านี้...ฉันก็เอา
ทำยังไงได้คนมันคิดถึง
ไม่ใช่ว่าอยากมานั่งปันหน้าซึ้งแล้วตีโพยตีพายว่าเหงา
ไม่ใช่ขี้แย....แต่มันดีกว่าแน่ๆ ถ้าเธอจะมาอยู่ตรงนี้..ถ้ามีเรา
ถ้าเธอมาบอกฉันว่ายังเหมือนเก่า...ถ้าเธอไม่ปล่อยรักของฉันเงียบเหงาอย่างที่เป็น
9 มิถุนายน 2546 20:06 น.
ถนนสายเก่า รองเท้าคู่เดิม
เราไม่อาจคุมขังความรักไว้
รักจะอยู่กับเราด้วยใจ..ไม่ใช่บังคับให้อยู่
ถึงจะเป็นเพียงความรู้สึก...ฉันก็พอรู้
ว่าเธอยังคิดถึงเขาอยุ่และต้องการจากไป
ไปเถอะนะ..ทำตามใจเธอต้องการ
ฉันจะปล่อยมือเธอ..จะเป้นทางผ่าน จะไม่รั้งไว้
อะไรที่เราต้องการที่สุด..ฉันเชื่อว่าควรปล่อยมันไป
ถ้ามันกลับมาหาเราวันไหน....
ก็แปลว่านั่นแหละใช่ของ ของเราจริงๆ
Calendar
Lovers
1 คน เลิฟถนนสายเก่า รองเท้าคู่เดิม
หน้าส่วนตัว
912
