3 กุมภาพันธ์ 2546 17:55 น.
ถนนสายเก่า รองเท้าคู่เดิม
เมื่อคนแห่งความโลเล2 คนมาพบกัน
นั่นหมายถึงฉันต้องเป็นฝ่ายไปใช่ไหม
เค้าคนใหม่ที่พบเธอเพียงไม่ทันไร
กับฉันคนเก่าที่เป็นของตาย ไม่มีความหมายมากกว่าคำลา..
กับเธอที่มีแต่ความโลเล
พร้อมจะปล่อยหัวใจลอยเร่..ให้กับคนที่เอื้อมมือคว้า
คงไม่มีอะไรมากไปกว่าน้ำตา..
และขอบคุณกับบทเรียนล้ำค่า..
ที่ฉันต้องแลกมันมาด้วยหัวใจ
3 กุมภาพันธ์ 2546 17:51 น.
ถนนสายเก่า รองเท้าคู่เดิม
เธอกลับมาบอกว่าคิดถึง
แล้วฉันควรต้องซึ้งกับคำนี้แค่ไหน
กับวันที่แม้แต่ความทรงจำหรือหัวใจ
ก็แตกร้าวแหลกทำลายไม่เหลือดี
คิดบ้างหรือเปล่าเมื่อวันที่จากไป
ว่าทิ้งความปวดร้าวทุกข์ใจไว้ให้ใครทางนี้
ถึงไม่เคยสำนึกแต่..ลึกๆ..ความละอายก็ควรมี
กับการซมซานกลับมาขอคืนดี--
ไม่นึกเลยนะว่าเธอจะกล้าลดศักดิ์ศรียอมทำ
3 กุมภาพันธ์ 2546 17:43 น.
ถนนสายเก่า รองเท้าคู่เดิม
ไม่รู้ทำไมต้องเป็นทะเล
ที่จะต้องแบกรับความว้าเหว่ของใครต่อใครไว้
ที่ให้คนเหนื่อยล้า หนีมารักษาใจ
และโยนภาระความเศร้ามากมายให้ทะเล
....ถ้าทะเลมีความรู้สึก
บางทีอาจได้แค่ภูมิใจอยู่ลึกๆที่ได้เป็นเพื่อนคนช่างเหงา ว้าเหว่
แต่คงแสนเศร้า ในวัน ที่คลื่นว่างเปล่าซวนเซ แต่ไม่มีใครจะอยู่เพื่อ ปลอบโยน
และรับฟังความว้าเหว่เลยสักคน
3 กุมภาพันธ์ 2546 17:38 น.
ถนนสายเก่า รองเท้าคู่เดิม
ไม่เคยรู้ข่าวคราวของคนดี
เลยไม่รู้ว่าวันนี้ เธอไปรอนแรมอยู่ที่ไหน
แอบถามหมู่ดาว เห็นเขาบ้างไหม คนไกล
นับแต่วันที่เค้าขอ จากไป เพื่อทบทวนเรื่องราว
ยังรอวันที่เธอกลับมาทวงถาม
เอาความรักที่อุ่นงาม มาห่มหนาว
ภาวนา--ในขณะที่เธอไกลตาไปทุกๆคราว
อย่าให้เขาลืมฉันเลยนะดาว
เพราะฉันยังมั่นคงอยู่ทุกคราวและรอเขาคนเดียว
3 กุมภาพันธ์ 2546 17:24 น.
ถนนสายเก่า รองเท้าคู่เดิม
มันอาจไม่มีเหตุผล
หากเราสองคนไม่อาจรักกันได้
เพราะรักไม่เคยต้องการเหตุผลอะไร
และวันที่คำว่ารักจากไป..
ก็ไม่ต้องการเหตุผลอะไรเช่นกัน
.........
เพราะรักเป็นเรื่องของอารมณ์และความรู้สึกค่ะ ....เรารักกันเพราะ ความรู้สึกค่ะ อย่าพยายามหาเหตุผลมาอธิบายเหตุผลมาอธิบายความรักเลยค่ะ เรื่องรัก บางทีก็ยากเกินไป แต่มันง่าย แค่เพียงรู้สึก