12 ธันวาคม 2546 18:01 น.
ถนนสายเก่า รองเท้าคู่เดิม
เอากลอนมาฝากส่งท้ายปีเก่ากับเขาบ้าง...
เป็นคล้ายๆนิทาน แต่งไว้นานแล้วเหมือนกันลองอ่านกันดูนะ
ดวงดาวอ้างว้าง
หลงรักชายหนุ่มนักเดินทางจากเรื่องเล่าของเขา
ทุกๆวันเขาจะมานั่งมองฟ้า เล่าเรื่องที่พบเจอมาแก่ดวงดาว
ชายหนุ่มกับดวงดาวจะอยู่เป็นเพื่อนกันจนรุ่งเช้าทุกที
เธอจึงยังคงส่องแสงระยิบพริบพราวอยู่อย่างนั้น
และชายหนุ่มยังคงย่ำเท้าตามรอยตะวันไปทุกที่
ต่อมา..ชายหนุ่มได้พบรักกับสุภาพสตรี
ต่างบอกเล่าภาษากวี--สื่อสารความอ่อนไหวที่มีอย่างเข้าใจ
.........
นานแล้วที่ชายหนุ่มละเลยจะมานั่งคุยภาษาดาว
เพราะเขามีหญิงสาวที่จะพูดคุยอย่างอ่อนไหว
ดวงดาวหรี่แสงลงทุกวัน..รอคอย...รำพัน...น้อยใจ
แอบมองชายนักเดินทางแล้วร้องไห้..เป็นน้ำค้างร่วงหล่นมา
.......
ห่างไกลเหลือเกิน....ระหว่างฟ้า และ ผืนดิน
ถึงรักมากเท่าไหร่เขาคงไม่ได้ยินเสียงจากผืนฟ้า
จึงยอมเป็นดาวตกร่วงหล่นจากฟ้ามา
สุดท้ายกลับกลายเป็นก้อนหินไร้ค่า--
แอบมองชายนักเดินทางกับคนรักผ่านน้ำตาอยู่ไม่ไกล
........
ฉันเป็นดั่งดวงดาวอ้างว้าง
เธอเป็นชายนักเดินทางที่ไม่เคยมีที่ว่างให้ฉันได้ใกล้
ฉันยอมแลกชีวิตที่มี เพื่อให้ได้จดจำเธอไปแบบนี้ในลมหายใจ
ยอมอยู่แบบไม่เหลืออะไร...นอกจากหัวใจยิ่งใหญ่ที่รักเธอ
อ่านแล้วรู้สึกอย่างไรบ้าง
ชอบ-ไม่ชอบ โพสท์บอกกันหน่อยนะคะ
เพียงแวะเข้ามาชม เราก็แอบนิยมคุณอยู่ในใจ
10 ธันวาคม 2546 20:03 น.
ถนนสายเก่า รองเท้าคู่เดิม
ความทรงจำสีจางๆ
ยังถูกเก็บไว้ในที่ว่างที่ร้างไร้
ไม่เคยมีใครผ่านเข้ามาเพื่อปลูกความทรงจำ..และฉันเองก็ไม่เต็มใจ
หัวใจ..จึงไม่มีความทรงจำสีใหม่เกิดขึ้นมา
นานแล้วที่เรามีเส้นทางที่ต่างไป
ความไม่เข้าใจอาจแยกให้เราไกล...และเหว่ว้า
แต่มันไม่เคยเป็นเหตุผลให้ความรักลดรา
ยังคงดูแลครึ่งใจเธอไว้ในความห่วงหาเป็นอย่างดี
เหมือนๆที่เธอเก็บของฉันไว้อีกครึ่งใจ
ฉันอบอุ่นจนรู้สึกได้ แม้ไม่มีใครเคยผ่านมาที่นี่
อยู่อย่างอ้างว้าง..แต่ความทรงจำสีจางจะเป็นอยู่อย่างดี
ชีวิตที่ยังเหลือที่นี่...จะมีอะไรผ่านมาก็ตามทียังรักเธอ
Calendar
Lovers
1 คน เลิฟถนนสายเก่า รองเท้าคู่เดิม
หน้าส่วนตัว
1402
