6 ธันวาคม 2545 20:54 น.
ถนนสายเก่า รองเท้าคู่เดิม
กลัว
ในค่ำคืนสลัวจึงเพียงจุดไฟฝัน
นั่งนับความเงียบงัน
มองความรัก มองความฝัน มองหัวใจ
ลอยเลื่อนบนท้องฟ้า
ขาดเพียงความกล้าจะคว้าไขว่
ปล่อยสิ่งต่างๆเพียงผ่านไป
เหลือเพียงสายลมไว้หายใจ--
เพื่อรู้สึกปวดร้าวต่อไปอีก1 วัน
6 ธันวาคม 2545 20:45 น.
ถนนสายเก่า รองเท้าคู่เดิม
ฉันคงเป็นดาวมืดมิด ณ ริมฟ้า
ถ้าเธอไม่นำแสงสว่างข้ามมาจุดไฟฝัน
คงเป็นได้เพียงคนไม่สำคัญ
ที่ผ่านชีวิตไปวันๆ อย่างไม่มีความหมายอะไร
แต่วันนี้ฉันเป็นดาวที่สุกสว่าง
ที่พร้อมจะเติมแต่งแสงพราวพร่างให้ฟ้าสดใส
และถ้าเพียงเธออ่านกลอนบทนี้ให้เข้าใจ
เธอจะตอบคำถามนี้ได้ว่าทำไม....ฉันรักเธอ
6 ธันวาคม 2545 20:09 น.
ถนนสายเก่า รองเท้าคู่เดิม
อะไรสำหรับฉันกลายเป็นของเก่า
ที่กำลังใกล้เน่าน่าหลีกหนี
เมื่อเธอไม่รักแล้ว--ฉันรู้ดี
มองสายตาท่าทีก็สื่อถึงใจ
เมื่อเค้าเข้ามาในวันนี้
อะไรสำหรับเค้าช่างแสนดีเพราะเค้าคือของใหม่
ไม่ต้องอธิบายหรอกเหตุผลที่จ้องไป
นั่นอาจเป็นได้แค่การเสียเวลาเพื่อทำร้ายใคร--ที่รักเธอ
6 ธันวาคม 2545 19:56 น.
ถนนสายเก่า รองเท้าคู่เดิม
ถ้าคืนนี้เหงาหนาว
ให้ส่งหัวใจมาที่มุมเก่าของท้องฟ้า
แล้วจุดไฟศรัทธา
เมื่อดาวกะพริบตอบมาจงอุ่นใจ
ว่าคือฉะนส่งความรักไปรายล้อม
ขับไล่ความทุข์ตรอมที่ทำร้าย
ขอจงเชื่อในคนนี้ว่าไม่เสื่อมคลาย
ที่ยังเป็นในทุกอย่างให้เธอได้อย่างที่อยากให้เป็นบทกลอนไทย
6 ธันวาคม 2545 19:50 น.
ถนนสายเก่า รองเท้าคู่เดิม
ปราสาทในฝันสวย
ไม่มีเธออยู่ด้วยก็ร้างค่า
หมดหวังจะไขว่คว้า
ให้ได้มาเพื่ออะไร
ไม่อยากตามล่าความฝัน
เพราะมีเธออยู่ในนั้นเป็นส่วนใหญ่
เหมือนที่ไม่อยากรั้งเมื่อเธอขอไป
ได้เพียงปล่อยปราสาทร้างไร้
แขวนหยากไย่ความฝันใฝ่ไว้ก็พอ