27 มีนาคม 2547 19:04 น.
ถนนสายเก่า รองเท้าคู่เดิม
ถ้าชีวิตฉันไม่มีคุณ
ก็จะไม่ตื่นขึ้นมารับความอบอุ่นของตะวันดวงไหน
เพราะฉันมีตะวันดวงเดียวแล้วในโลกหัวใจ
ซึ่งส่องแสงสว่างและความอุ่นไอให้ฉันตลอดมา
อาจดูเหมือนฉันโง่ที่ปิดตัวเองมากเกินไป
ที่ไม่ยอมเผื่อใจไว้รับความผิดหวังในวันหน้า
แต่เพราะฉันรักและแน่นหนักตลอดมา
จึงยืนยันอย่างหาญกล้าอย่างนั้นไป
ฉันไม่ปรารถนาแสงจากดวงจันทร์
เพราะแม้จะส่องสว่างได้เหมือนกัน...แต่ให้ความอบอุ่นกับฉันไม่ได้
ตะวันของฉัน....เชื่อไหมว่ารักคุณนั้นหมดใจ
ชีวิตเล็กๆที่ไม่ยิ่งใหญ่...แต่มีสิ่งหนึ่งที่ฉันภูมิใจ คือการรักคุณ
25 มีนาคม 2547 01:05 น.
ถนนสายเก่า รองเท้าคู่เดิม
ห่วงใย... คนไกล....คนหนึ่ง
เลยแอบส่งความคิดถึงไปกับดาวบนฟ้า
กี่ทีที่ความรักถามหัวใจ...ตอบว่า เธออยู่ข้างในเสมอมา
เป็นเหตุผลที่ต้องมานั่งคุยกับดาวบนฟ้าในวันห่างไกล
ฉันเหงา..เธอเหงาเหมือนฉัน...รึเปล่า
อยากรู้ว่ามีสักนาที...ที่เธอ..รู้สึกว่างเปล่า ..เพราะไม่มีฉันบ้างไหม
นับปฏิทินที่เดินหน้า...ขีดฆ่าเวลา ที่เดินหน้าไป
คล้ายๆกับขีดรอยเหงาเพิ่มที่ใจ พร้อมๆกัน
ยิ่งนานวัน ความเหงายิ่งพูนเพิ่ม
มีเพียงรักที่ยังคงเดิม..เหมือนก่อนนั้น
ความคิดถึงสอนหัวใจ ให้รู้จักรอใครอย่างผูกพัน
สอนให้รู้ว่ารักแท้คือความเชื่อมั่น.......
ใจเย็นพอจะรอใครได้อย่างเนิ่นนานวัน....เพราะรักเป็น
ค่ะ คนเรา พอหัวใจรู้จักรัก....ความรู้สึกต่างๆก็จะตามมา
รัก สอนอะไรๆ ให้เราได้มากมาย ว่าไหม
หมู่นี้ลงแต่กลอนหวานกระหน่ำ
พรุ่งนี้จะเปลี่ยนบรรยากาศเอากลอนเศร้ามาให้อ่านแล้วกันนะคะ
เดี๋ยวจะหาว่า ถนนสายเก่า เปลี่ยนไป๊....
ขอยืนยันว่า ตัวจริงเสียงจริง อยู่ตรงนี้ค่ะ
24 มีนาคม 2547 01:22 น.
ถนนสายเก่า รองเท้าคู่เดิม
ก็ง่วงนะ แต่นอนไม่หลับ
ความคิดถึงลอยไปลอยกลับ ระหว่างฟ้า
กระวนกระวายใจจนไม่อาจหลับตา
ไม่รู้ว่าที่ไม่ได้ความคิดถึงตอบกลับมาเป็นเพราะอะไร
โอมเพี้ยงช่วยโทรมาหน่อย
อย่าปล่อยให้คนคอยเขาหวั่นไหว
บอกไม่ว่างหรือติดธุระก็ว่าไป
อย่าเอาแต่เงียบเฉยได้ไหม...มันทรมาน
แต่งไว้นานแล้ว คืนนี้แค่คิดถึงใครบางคน ก็เลยคิดถึงกลอนบทนี้ขึ้นมา
21 มีนาคม 2547 01:22 น.
ถนนสายเก่า รองเท้าคู่เดิม
บอกไม่ได้ว่ารักเธอแค่ไหน
ฉันไม่ใช่คนที่จำกัดความอะไรได้กินใจลึกซึ้งนัก
รู้แค่รักเธอ...เพราะรู้สึกต่างไปจากคนที่เคยรู้จัก
มันมากกว่าแค่คนที่ผ่านมาทายทักทั่วๆไป
บอกไม่ได้ว่าแค่ไหนที่คิดถึง
เพราะไม่เคยสรรหาสักมาตรานึงมาวัดความรู้สึกฉันได้
700 กิโล 3ขีด 800เมกะไบท์ พันไมล์
เธอว่าฉันต้องใช้มาตรอะไรมาบอกเธอดี
หรือจะเอาไปแค่คำว่า รักและคิดถึง
โดยไม่ต้องให้ฉันบอกอะไรให้ลึกซึ้งนอกจากการกระทำที่คงที่
แค่คอยดู ว่าฉันไม่ไปไหนไกล กี่พันไมล์กี่ล้านวินาที
หัวใจฉันเดินทางไกล....มาจนถึงทุกวันนี้...เพื่อรักเธอ
20 มีนาคม 2547 02:33 น.
ถนนสายเก่า รองเท้าคู่เดิม
เอากลอนที่แต่งกะหนึ่ง มาให้อ่านอีกแล้วค่ะ .....
...หนึ่ง.....
เรื่องบังเอิญ...
เกิดขึ้นกับแขกไม่ได้รับเชิญ อย่างฉัน
บังเอิญมาเจอตอนที่เขากับเธอ สวีทกัน
คนมันเยอะ โต๊ะมันเต็มก็แค่นั้น เลยขอฉันนั่งด้วยคน
ก็ไม่ได้อยากนั่งตรงนี้เท่าไหร่
แต่ก็คงต้องฝืนใจ มาร่วมโต๊ะกันอีกหน
อยากกินอะไรก็ตามสบายนะ คิดซะว่าไม่มีฉันสักคน
พอดีร้านโปรดแล้วก็หิวซะจน ไม่อยากทนไปกินไกลๆ
กับข้าวมื้อนี้มันอาจจะฝืดคอ
ใช้เวลาไม่นานนะอยากจะขอ..แค่นี้จะได้ไหม
เมื่อก่อนขอมากกว่านี้ เธอก็ไม่เห็นว่าอะไร
ลืมแล้วหรือที่เธอบอกว่าชีวิตก็ให้ได้ ไม่ยากเย็น
เข้าใจแล้ว ว่าวันนี้ทุกอย่างเปลี่ยน...
การเจอกันคงทำให้เธอเลี่ยน ไม่อยากมาเห็น
คนที่เธอเคยชอบมองตา แต่วันนี้กลับทำมันไม่เป็น
จำได้หรือเปล่าคนที่โดนบีบเค้น ให้กลายเป็นคนเลือดเย็นอย่างทุกวัน
มานั่งเป็นก้างข่มคอเธอโดยไม่รู้สึก
อย่าเพิ่งนึกว่าลึกๆ ฉันจะรู้สึกจริงอย่างนั้น
ที่แท้ก็เจ็บแสบและเจ็บแปลบอยู่เหมือนกัน
แต่จำไว้ว่าแฟนเก่าอย่างฉัน คิดง่ายๆ จะทิ้งกัน อย่าฝันเลย
ถนนสายเก่า รองเท้าคู่เดิม
แฟนเก่า....
นานแล้วที่เราไม่ได้พบหน้า
บังเอิญจังนะ ที่ฉันก็มีคนของฉันมา
เลยไม่ได้เค้าไปทักทายเหมือนเคยมาอย่างทุกที
อย่าโกรธเลยนะ ไม่ได้ตั้งใจมากวนใคร
แค่บังเอิญอยากพาคนเก่าๆมาในที่ที่ฉันเคยไป เท่านี้
ไม่ได้ตั้งใจให้มาเจอกัน...ให้อะไรมันตึงเครียดเต็มที
แล้วเธอเองจะทำตัวเกเรไปแบบนี้เพื่ออะไร
ในเมื่อตอนฉันอยู่เธอก็ไม่เคยสน
ปล่อยฉันเหนื่อย..ดิ้นรน...จนวิ่งตามไม่ไหว
จะมาหวงอะไรนักหนา...วันที่รักไม่มีค่า..แค่จบไป
กะแค่ผู้หญิงที่เธอปล่อยไว้...แล้วมีคนเห็นค่าเค้าเก็บไป แค่นั้นเอง
Calendar
Lovers
1 คน เลิฟถนนสายเก่า รองเท้าคู่เดิม
หน้าส่วนตัว
1480
