25 กันยายน 2547 00:51 น.
ถนนสายเก่า รองเท้าคู่เดิม
....ฉันชอบทะเล...ชอบไปทะเล....ชอบไปนอนริมทะเล
...แอบไปนอนมองเกลียวคลื่น และ นี่คือ ที่มาของกลอนบทนี้....
*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*
ฉันรักการเดินทางของเกลียวคลื่น
ที่มีรักยั่งยืนเพียงเพื่อผืนทรายขาว
จากขอบฟ้ามายาทอดตัวมาเป็นสายพราว
กี่ผืนน้ำทะเลที่ทอดยาว--ไม่มีสักคราวจะท้อใจ
เพียงรู้ว่าผืนทรายรออยู่ตรงหน้า
จะกี่เกาะแก่งหินผาที่ทอดขวางไว้
และนับกี่ครั้งที่เกลียวคลื่นแตกกระจาย
ยังก่อตัวเป็นคลื่นลูกใหม่เพื่อเดินทางมา
ฉันเองก็ไม่ต่างจากเกลียวคลื่น
มีวันและคืนเพียงเพื่อเดินทางมาหา
เธอ--จุดหมายปลายทางแห่งน้ำตา
ก็ยังเดินทางหอบหัวใจมาเพื่อพบแต่ความเย็นชาของผืนทราย
ที่ไม่ว่าจะเพียรซัดมากี่หน
ก็กลับต้องทิ้งตัวร่วงหล่นกลับสู่ทะเลแล้วกลืนหาย
แต่ครั้งแล้วครั้งเล่าที่รักแตกกระจาย
ฉันก็ยังจะเดินทางมาเพื่อได้รักผืนทราย--ผืนเดิม
+-*-+-*-+-*-+
....เคยลงกลอนนี้ไว้ครั้งหนึ่ง...นานมาแล้ว...
....ครั้งนั้น เคยมีคนมาอ่าน ...แล้วโพสท์ไว้ แค่ 2 คน
เลยรู้สึกเสียดาย...เพราะชอบบทนี้มาก....
ครั้งนี้เลยเอากลับมาให้อ่านกันอีกครั้ง......
นานแล้วที่คิดถึง....นานแล้วที่ไม่ได้แวะมา...
...คิดถึงเสียงคลื่น ...อยากไปทะเลเนอะ ....
14 กันยายน 2547 14:10 น.
ถนนสายเก่า รองเท้าคู่เดิม
ตื่นเช้ามานั่งค้นซีดีเก่าๆ
จิบกาแฟหอมกรุ่น แก้วสีเทา แก้วโปรดของฉัน
ฟังเพลงรักเก่าๆ....ยิ้มเบาๆ...กับเรื่องราวคืนวัน
ที่เป็นวันเวลาสำคัญ....ให้เรามีกันและกันในหัวใจ
- - -
อยากโทรไปหา ก็กลัวว่าจะยังเช้า
คนดีก็นอนขี้เซา.....ฉันคงปลุกเธอไม่ไหว
เลยมานั่งเหงาๆคนเดียวอย่างนี้...แต่ก็เป็นสุขดี ทางหัวใจ
แค่คิดถึง...ฮัมเพลงรัก...ก็สุขใจ ได้เป็นนานสองนาน
ยังรักเธอได้มากกว่าเมื่อวานและวันนี้
นั่นคือความในใจที่ฉันมี...ตลอดเวลาที่ผันผ่าน
สูดกลิ่นหมอกยามเช้าอีกครั้ง....ก่อนจะรำพันเพลงดอกไม้บาน
โลกนี้ยังสวยงามเสมอ...ในทุกด้าน...เพราะฉันมีเธอ
แล้วฉันจะหลับฝันอีกครา ยามเช้า
ส่งความคิดถึงเบาๆ....ไปให้เธอเสมอ
เผื่อเธอเผลอลืมห่มผ้า....ก็ยังอุ่นคิดถึงในหัวใจ...ที่ส่งไปให้เธอ
แล้วอย่างนี้ยังจะไม่รักฉันลงคออีกเหรอ....แน่ใจ๋???
วันนี้อารมณ์ดี เป็นพิเศษ.....เลยมานั่งฟังเพลงรัก....และคิดถึงหวานใจไปพลางๆ
หมู่นี้เป็นอะไร ไม่รู้ค่ะ....ติดกาแฟ น่าดู
กาแฟ วันละแก้ว...แล้ว...จิตจะแจ่มใส
28 สิงหาคม 2547 02:47 น.
ถนนสายเก่า รองเท้าคู่เดิม
สิ่งรอบตัวจะมีค่าหรือไม่มีค่า
ก็ขึ้นอยู่กับว่า เธอจะมองจากมุมไหน
ดวงดาวอาจสูงค่า...ถ้าคุณค่า หมายถึงการอยู่บนฟ้าแสนไกล
ก้อนดิน...อาจไม่มีค่าอะไร ...ถ้ามองว่าใครๆก็เหยียบย่ำมัน
- -
เธออาจใช้ชีวิต ด้วยการมองตรงไปข้างหน้า
ฉันอาจมีวันเวลาเพียงแค่วิ่งไล่ความฝัน
เราอาจเป็นเพียงคนใกล้ ... ที่หายใจเพื่อจุดมุ่งหมายต่างกัน
ความอ่อนแอในตัวฉันอาจเป็นสิ่งเดียวที่เธอไม่มีวันเข้าใจ
+ *-+-*+
ผู้หญิงอาจเกิดมาเพื่อเป็นเพศที่อ่อนแอ
แต่เมื่อไรที่ได้พบกับรักแท้....หัวใจเราก็จะยิ่งใหญ่
คุณค่าของความเป็นฉันเธออาจมองว่าแค่ใช้ชีวิตไปวันๆ...ทิ้งลมหายใจ
แต่ฉันก็ยืนยันจะอยู่อย่างนี้ของฉันไป...เพื่อได้รัก
+=+=+
อาจเป็นได้เพียงก้อนดินที่ต่ำค่า
ที่เธอมองผ่านสายตา...และไม่เคยคิดจะอยากรู้จัก
แต่ยังมีหัวใจเล็กๆที่ยิ่งใหญ่...เก็บคำหนึ่งไว้เต็มใจ ว่ารัก
ผ่านวันเวลา กลับแกร่งยิ่งนัก...กว่าหินก้อนใด
x*-*x-*-x
ไม่สูงส่ง สวยสง่า...เทียบแสงดาว
แต่พร้อมจะหล่อ เลี้ยงชีวิต มานานยาวให้ต้นไม้ใหญ่
เธอเคยคิดหรือเปล่า....ต้นไม้เติบโตมาได้เพราะใคร
ใช่แต่แสงดาวหรือไร....เพราะผืนดินหรือมิใช่...ให้ชีวิต???
===***---===***---===***---===---***---===---***---===
ความรักที่ให้เธอ...อาจดูน้อยค่า
เมื่อเธอยังมอง...ไขว่คว้า...คนที่เธอไม่มีสิทธิ์
อาจไม่สวยเท่าแสงดาว...ไม่มีแสงจะวามวาวในคืนมืดมิด
แต่พร้อมจะรักเธอด้วยชีวิต....มีค่าพอไหมหากยังคิด...จะรักเธอ
=+-*-+-*=+-*=+-*=+-*=+-*=+-*=+-*=+-*=+-*=+-*=+-*=+-*=+-*=+-*=
ไม่จำเป็นหรอกว่า เราต้องอยู่ในฐานะที่สูงส่งเหนือใคร
เราจึงจะมึสิทธิ์รัก .....
รักเป็นความรูสึกพื้นฐานที่มนุษย์ทุกคนพึงมีได้อย่างเท่าเทียมกัน
บางที........นี่อาจเป็นเพียงความยุติธรรมเดียว
ที่โลกนี้ ยังพอมีให้แก่เรา
ฉะนั้น เมื่อมีสิทธิ์...ก็รักซะเถอะ.....
***ช่วงนี้ยิงสปอตถี่หน่อยก็อย่าว่ากันนะคะ....คงไม่มีโอกาสที่จะมาบ่อยๆแบบนี้อีกแล้วล่ะค่ะ 2-3วัน ก็ทนๆเอาหน่อย....**
26 สิงหาคม 2547 13:17 น.
ถนนสายเก่า รองเท้าคู่เดิม
ฉันไม่ชอบการรอคอย เหตุนี้จึงไม่อยากมีความรัก
เบื่อหากจะทำอะไรแล้วต้องหยุดต้องพัก ช้านักก็ไม่ไหว
ยังเห็นแก่ตัวใจร้อน เกินกว่าจะใจอ่อนรอใคร
เพราะอยู่ลำพังมาได้ก็ยังเป็นสุขดี
จนเธอเข้ามาในชีวิต...เข้ามาในความรัก
เธอสอนฉันว่า การรอคอยทำให้เราหยุดพัก ดูทุกสิ่งอย่างถ้วนถี่
เธอสอนฉันด้วยการรอคอยฉันก่อน ...ด้วยหัวใจที่ดี
ทำให้ฉันซึมซับคุณค่ารักนี้ ว่ามันดีเพียงใด
ถ้าฉันไม่รู้จักความรักมาแต่ต้น
คงไม่รู้ว่าการอยู่อย่างสองคนมันยากเพียงไหน
แต่เธอทำให้มันเป็นเรื่องง่ายลง...ด้วยความเข้าใจ
ฉันจึงซาบซึ้งในอะไรต่อมิอะไร ที่เธอมีให้กัน
รบกวนเกินไปไหมหากจะขออะไรอีกอย่าง
ให้เอาความรักฉันไปวางที่หัวใจเธอนั้น
ระยะเวลาไม่นานเท่าไหร่....แค่ใกล้ๆคำว่านิรันดร์
ถ้าเกรงจะหนัก งั้นเรามาช่วยกัน
ด้วยการแบ่งความรักเธอมาวางที่ใจฉัน...ดีไหมเธอ......
เมื่อวางเศร้าซึ้งน้ำตาท่วมจอ........วันนี้เปลี่ยนมาหวานแบบน้าตาลเรียกแม่กันบ้างค่ะ หวานปนอ้อน (ก็ไม่ได้อ้อนชาวไทยโพเอม เสียนาน เอาซะหน่อย)
25 สิงหาคม 2547 15:17 น.
ถนนสายเก่า รองเท้าคู่เดิม
ขอจากไปในความเงียบงัน
หากวันนี้ความรักที่เคยให้กัน มันหมดค่า
อย่าถามถึงฉัน ......อย่าแลกคืนความผูกพันด้วยน้ำตา
ขอฉันจากไปในโลกนิทรา....ดีกว่าตายอย่างทรมา ด้วยความห่วงใย
ความอาทร...ที่มันไม่ควรเป็นของฉัน
อย่าเลย อย่าปลุกความรัก ให้ตื่นจากฝันมาเคลื่อนไหว
ไม่อยากไหวอ่อน...คมสายลม นั้นร้าวรอน และบาดใจ
ขอฉันจากไปอย่างเงียบๆได้ไหม...หลบไปนั่งพักใจ ใต้ราวฟ้า
อยู่อย่างผู้หญิงเพ้อๆ-เพ้อ ที่ช่างรู้สึก
ที่เก็บความรักไว้ในส่วนลึก....และไม่เคยรู้สึก...ว่าชีวิตต้องค้นหา
เมื่อเดินผ่านมาแล้วจากจุดที่รักที่สุด.....แต่ได้กลับมาแค่น้ำตา
ก็ไม่อยากเชื่ออะไรอีกแล้ว...ไม่อยากลืมตา ไม่อยากหายใจ
อย่าบังคับให้ฉันอยู่
เพราะใจเธอก็รู้ ....มันไม่มีทางเหมือนเก่าได้
ดาวที่ตกไปแล้วหมดฟ้า......คงไม่มีทางจะกลับมาส่องแสงเพื่อใคร
เหมือนรักฉันที่ตกไปแล้วจากหัวใจ....อย่าถามเลยว่าเจ็บไหม
* * เมื่อวันนี้เราไม่ได้ใช้หัวใจเดียวกัน**
หน้าส่วนตัว
1205
Calendar
Lovers
1 คน เลิฟถนนสายเก่า รองเท้าคู่เดิม
