25 มกราคม 2546 22:23 น.
ถนนสายเก่า รองเท้าคู่เดิม
กำลังใจของฉันแสนบอบบาง
จึงถูกความอ้างว้างชนะได้
ยิ่งหลายคราวที่ต้องคอยอย่างน้อยใจ
ความหวาดหวั่นและอ่อนไหวจึงเข้ามา
ไม่อยากท้อ
แต่เพียงนึกถึงการรอก็เหว่ว้า
เพราะทุกคราวยามแดดเช้าก้าวเข้ามา
ฉันไม่รู้จะตอบคำถามของน้ำตาว่าอย่าง
23 ธันวาคม 2545 21:48 น.
ถนนสายเก่า รองเท้าคู่เดิม
อย่าเหนื่อยเลยได้ไหมคนดี
อยากให้เธอคอยรักฉันอย่างนี้ต่อไปได้ไหม
ฉันอาจไม่เคยมีทีท่าให้เธอได้มั่นใจ
ในการกระทำอาจทำร้ายบั่นทอนใจในทุกที
โปรดรับรู้ว่าฉันรัก....
ต่อให้คลื่นทะเลจะโหมหนัก..หรือรอยทรายเปลี่ยนสี
รักที่ฉันให้ไปจะยิ่งมากมายทบทวี..
เชื่อเถอะนะคนคนนี้ รักเธอด้วยทั้งหมดที่มีทุกส่วนใจ
23 ธันวาคม 2545 21:39 น.
ถนนสายเก่า รองเท้าคู่เดิม
เราอาจพบกันในวันเหงา
แต่ฉันไม่เคยเห็นรักของเราเป็นแค่ความหวั่นไหว
อาจถูก...ที่ฉันต้องการที่พิงพักหัวใจ
แต่ไม่เคยเป็นเพียงแค่ความไหวอ่อนของหัวใจชั่วครั้งครา
เธอเป็นความจริงจังของชีวิตและความฝัน
เป็นในทั้งหมดของความผูกพันที่ฉันปรารถนา
นิทานรักเศร้าๆ เราอาจจบด้วยคำว่าน้ำตา
แค่อยากให้เธอรู้ว่า..บางทีความรักอาจต้องการมากกว่าการอยู่ร่วมกัน
15 ธันวาคม 2545 20:59 น.
ถนนสายเก่า รองเท้าคู่เดิม
ให้ฉันได้รักเธออยู่อย่างนี้
ไม่สำคัญถ้าในใจที่เธอมีจะเป็นใครที่ไหน
ให้ฉันได้อบอุ่นเพราะรักมาเจือจุนหัวใจ
เธอจะรักและเห็นคุณค่าตรงนั้นหรือไม่ไม่สำคัญ
ขอแค่เธออย่าตัดรอน
ด้วยการหวงห้ามความอาทรแล้วปลูกความร้าวรอนลงในฝัน
อย่าขอให้ฉันอยากไปแม้เธอไม่อาจให้ความสำคัญ
ขอเถอะนะให้รักเธอไปแบบนั้น
เพราะนั่นคือสิ่งเดียวในชีวิตฉันวันนี้
12 ธันวาคม 2545 19:40 น.
ถนนสายเก่า รองเท้าคู่เดิม
อยากมีใครสักคนที่รู้สึกว่าเป็นของฉัน
คนที่อยู่นอกเหนือความฝันที่สัมผัสไม่ได้
ที่จะอยู่ด้วยกันยามที่แสงตะวันไม่ส่องแสงมาสู่ใจ
ที่จะคอยปลอบโยนยามอ่อนไหว..เพิ่มความเข้มแข็งของหัวใจขึ้นมา
ตัวคนเดียวมานานบนถนนคนช่างฝัน
รอยเท้าที่เกิดขึ้นในแต่ละวันยังเหว่ว้า
หลายทีความรักผ่านมาทักทายยังทำได้เพียงหลบสายตา
ความรักจึงจากไปไม่คืนมา..ทิ้งไว้เพียงบทเรียนของคนไม่กล้า..ที่กลัวตัวเอง