3 กุมภาพันธ์ 2546 17:38 น.
ถนนสายเก่า รองเท้าคู่เดิม
ไม่เคยรู้ข่าวคราวของคนดี
เลยไม่รู้ว่าวันนี้ เธอไปรอนแรมอยู่ที่ไหน
แอบถามหมู่ดาว เห็นเขาบ้างไหม คนไกล
นับแต่วันที่เค้าขอ จากไป เพื่อทบทวนเรื่องราว
ยังรอวันที่เธอกลับมาทวงถาม
เอาความรักที่อุ่นงาม มาห่มหนาว
ภาวนา--ในขณะที่เธอไกลตาไปทุกๆคราว
อย่าให้เขาลืมฉันเลยนะดาว
เพราะฉันยังมั่นคงอยู่ทุกคราวและรอเขาคนเดียว
3 กุมภาพันธ์ 2546 17:24 น.
ถนนสายเก่า รองเท้าคู่เดิม
มันอาจไม่มีเหตุผล
หากเราสองคนไม่อาจรักกันได้
เพราะรักไม่เคยต้องการเหตุผลอะไร
และวันที่คำว่ารักจากไป..
ก็ไม่ต้องการเหตุผลอะไรเช่นกัน
.........
เพราะรักเป็นเรื่องของอารมณ์และความรู้สึกค่ะ ....เรารักกันเพราะ ความรู้สึกค่ะ อย่าพยายามหาเหตุผลมาอธิบายเหตุผลมาอธิบายความรักเลยค่ะ เรื่องรัก บางทีก็ยากเกินไป แต่มันง่าย แค่เพียงรู้สึก
25 มกราคม 2546 22:29 น.
ถนนสายเก่า รองเท้าคู่เดิม
กำลังใจของฉันแสนบอบบาง
จึงถูกความอ้างว้างชนะได้
ยิ่งหลายคราวที่ต้องคอยอย่างน้อยใจ
ความหวาดหวั่นและอ่อนไหวจึงเข้ามา
ไม่อยากท้อ
แต่เพียงนึกถึงการรอก็เหว่ว้า
เพราะทุกคราวยามแดดเช้าก้าวเข้ามา
ฉันไม่รู้จะตอบคำถามของน้ำตาว่าอย่างไร
25 มกราคม 2546 22:28 น.
ถนนสายเก่า รองเท้าคู่เดิม
ยอดหญ้า
รินน้ำตารอการกลับมาของสายฝน
ที่เคยชุบชีวาให้ดินและฟ้าไม่ร้อนรน
ยังคิดถึงวันที่หยอกเล่นกับเม็ดฝน
และเปล่งสีเขียวอวดตะวัน
วันนี้มีเพียงแดดแรง
โลกช่างดูแห้งแล้งขาดสีสัน
ใครบอกที่ได้ไหมเมื่อไหร่โลกจะหายเหงางัน
เมื่อไหร่ฝนหยดนั้น..จะตกลงมาที่ใจฉันสักที
25 มกราคม 2546 22:25 น.
ถนนสายเก่า รองเท้าคู่เดิม
ที่ผ่านมาอาจไม่ใช่ความรัก
อาจแค่ความอ่อนไหวที่ผ่านมาทายทักในวันเหงา
เหมือนคนร่อนเร่เห็นฟ้าไหนอุ่นก็ผูกเปลนอนดูดาว
เพียงหนุนนอนชั่วคราวก่อนรุ่งเช้าจะจากไป
ฉันอาจไม่ใช่ผู้หญิงที่เธอรัก
และเธออาจไม่รู้จักแม้แต่หัวใจฉันเลยก็ได้
โลกของฉันคือการหายใจไปวันๆเพื่อทิ้งไป
แต่จะอบอุ่นเสมอเพื่อให้เธออาศัยไว้หนุนนอน
คงเพราะเธอเป็นผู้ชายที่ฉันรัก
และมั่นคงนักอย่างไม่เคยให้ใครมาก่อน
รักที่เธอให้มาแค่ผ่านทางอย่างแรมรอน
ฉันจึงยึดถือเอาเป็นความรักถาวรที่ฉันมี
จึงไม่แปลกหากทุกขณะที่เธอลืมตา
เธอจะใช้มันเพื่อดิ้นรนไขว่คว้าไปจากผู้หญิงคนนี้
และไม่แปลกหากชีวิตของฉันในทุกนาที--
จะยังดิ้นรนเพื่อให้ได้อยู่ที่นี่..เพื่อรักเธอ