12 เมษายน 2546 10:41 น.
ถนนสายเก่า รองเท้าคู่เดิม
ผู้หญิงสีชมพูช่างเหงา
หลงรักผู้ชายสีเทาช่างฝัน
ต่างฝังความอ่อนไหวในชีวิตเท่าๆกัน
รักและต่างอยากเติมคืนวันอย่างเข้าใจ
แต่สีชมพูยังคงแสนหวาน
ทนอยู่กับสีเทาช่างร้าวรานไม่ไหว
โลกอันแสนหวานของเขาและเธอจึงไม่เหลืออะไร
เมื่อต่างฝ่ายต่างอ่อนไหว--
แต่ไม่มีฝ่ายไหนยอมปรับตัว
7 เมษายน 2546 18:44 น.
ถนนสายเก่า รองเท้าคู่เดิม
ฟังเพลงเศร้าให้ช้ำใจเล่น
ลมพัดเย็น มานั่งตากแสงดาวริมหน้าต่าง
เขียนไดอารี่...นึกถึงวันคืนที่เคยมีไปพลาง
จบลงแล้วทุกอย่างแต่ยังไม่อาจลืมไป
เธอรู้หรือเปล่าว่าทิ้งความเหงาไว้ที่นี่
ซึ่งเป็นตัวเพิ่มดีกรีความอ่อนไหว
อาจดูเหมือนฉันช่างจดช่างจำ--จนยากจะเข้าใจ
แต่ความสุขเล็กน้อยที่เคยมีเธอมันยิ่งใหญ่--จนฉันไม่อาจลบมันไปได้จริงๆ
7 เมษายน 2546 18:27 น.
ถนนสายเก่า รองเท้าคู่เดิม
ไม่ได้อยากเขียนบทกวีเพียงบรรยายความเศร้า
แต่เพราะมีความเศร้าไว้ให้บทกวีเขียนถึง
ไม่ได้เป็นคนของน้ำตาที่รักการนั่งมองฟ้าทำหน้าเศร้าซึ้ง
แต่น้ำตาต่างหากที่เป็นของฉันผู้ซึ่งมีโลกเดียวดาย
ฉันมีความเหงาเป็นโลก--โลกความเหงามีฉัน
ฉันหายใจในนั้นเพื่อซึมซับความเงียบงันอันน่าใจหาย
ไม่เคยต้องร้องเรียกความว้าเหว่เพราะต้นกำเนิดมันอยู่ในใจในกาย
อย่าสงสัยมากมาย---
ถ้าฉันเป็นผู้หญิงของความเศร้าที่ช่างร้องไห้--มันช่วยไม่ได้จริงๆ
7 เมษายน 2546 17:43 น.
ถนนสายเก่า รองเท้าคู่เดิม
หัวใจล่องลอยไปในท้องฟ้า
ถูกความเหว่ว้าเป่าปลิวไปไหนต่อไหน
ฉันมีเพียงใจเบาๆ--ไม่มีความรักที่ผูกติดกับใคร
นับแต่เธอขอมันคืนไปในวันจากลา
ร้องไห้--ในความฝันอันว้าเหว่
กับความรักที่เฝ้าทุ่มเทอย่างไร้ค่า
ใกล้สว่างน้ำค้างร่วงกลางดวงตา
เพราะความเศร้าที่สั่งสมมามันไร้ที่ไป
ตอบไม่ได้ว่าความปวดร้าวเดินทางจากไปหรือยัง
เพราะวันนี้ลึกร้าวจนเกินหยั่งว่าเท่าไหน
เป็นเพียงความรู้สึกของคนมองฟ้า--แพ้พ่ายต่อความเหว่ว้าในใจ
ไม่กล้าตั้งคำถามว่าจะปวดร้าวถึงเมื่อไหร่--
กลัวเหลือเกินว่าหัวใจไม่กล้าเต้นตาม
3 เมษายน 2546 11:32 น.
ถนนสายเก่า รองเท้าคู่เดิม
คนอ่อนไหวไม่ได้หมายถึงคนขี้เหงา
แค่บางครั้งมันทำให้มองฟ้าทรมานขึ้นหลายเท่ายามอ่อนไหว
ไม่ต้องยิ้มให้ฉันหรอกถ้าไม่ได้ยิ้มจากหัวใจ
แค่เธอแสดงออกถึงสิ่งที่เป็นข้างใน--ฉันว่านั่นแหละดี
ฉันเองเข้าใจในอารมณ์นี้ของเธอ
เพราะเคยเจอมากับตัวเองเสมอจนทุกวันนี้
เคยเหมือนกันนะที่วาดหวังจะเจอคนดีๆ
แต่หลายครั้งที่เจ็บมาทุกทีเลยทำให้เข้าใจ
จึงเลิกหวังอะไรจากการรัก
แค่วันนี้หัวใจไม่ต้องเจ็บหนัก--ก็ยินดีจะอ่อนไหว
อยากอยู่เหงาๆ--แล้วหัวใจเก็บแต่ความว่างเปล่าไว้ข้างใน
ไม่เคยคิดอยากมีใคร--โดยเฉพาะถ้าเธอเองไม่ได้เข้าใจตัวฉันจริงจัง
Calendar
Lovers
1 คน เลิฟถนนสายเก่า รองเท้าคู่เดิม
หน้าส่วนตัว
777
