1 มิถุนายน 2548 11:50 น.
ถนนสายเก่า รองเท้าคู่เดิม
ฉันไม่ชอบการรอคอย เหตุนี้จึงไม่อยากมีความรัก
เบื่อหากจะทำอะไรแล้วต้องหยุดต้องพัก ช้านักก็ไม่ไหว
ยังเห็นแก่ตัวใจร้อน เกินกว่าจะใจอ่อนรอใคร
เพราะอยู่ลำพังมาได้ก็ยังเป็นสุขดี
* - * - * - * - * - * - * - * -
จนเธอเข้ามาในชีวิต...เข้ามาในความรัก
เธอสอนฉันว่า การรอคอยทำให้เราหยุดพัก ดูทุกสิ่งอย่างถ้วนถี่
เธอสอนฉันด้วยการรอคอยฉันก่อน ...ด้วยหัวใจที่ดี
ทำให้ฉันซึมซับคุณค่ารักนี้ ว่ามันดีเพียงใด
* - * - * - * - * - * - * - * - * -
ถ้าฉันไม่รู้จักความรักมาแต่ต้น
คงไม่รู้ว่าการอยู่อย่างสองคนมันยากเพียงไหน
แต่เธอทำให้มันเป็นเรื่องง่ายลง...ด้วยความเข้าใจ
ฉันจึงซาบซึ้งในอะไรต่อมิอะไร ที่เธอมีให้กัน
* - * - * - * - * - * - * - * - * -
รบกวนเกินไปไหมหากจะขออะไรอีกอย่าง
ให้เอาความรักฉันไปวางที่หัวใจเธอนั้น
ระยะเวลาไม่นานเท่าไหร่....แค่ใกล้ๆคำว่านิรันดร์
ถ้าเกรงจะหนัก งั้นเรามาช่วยกัน
ด้วยการแบ่งความรักเธอมาวางที่ใจฉัน...ดีไหมเธอ......
**วันนี้แอบหวานสักหน่อย.......สำหรับคนที่รออ่านกลอนเศร้า....อีกไม่
นานเกินรอค่ะ ก็เรามันผู้หญิงธาตุเศร้า.....กินน้ำตาเป็นอาหาร
อยู่แล้วนี่...อิอิ**
27 พฤษภาคม 2548 17:24 น.
ถนนสายเก่า รองเท้าคู่เดิม
คืนวันเสาร์......
เป็นทุกคืนที่ฉันนั่งจับเจ่ากับความเหนื่อยล้า
เหนื่อย...เพลีย...คิดถึงวันคืนที่เดินหน้ามา
ปฏิทินเดินไปไม่ช้า..ชีวิตก็พัดความเหงาเข้ามา จนเต็มใจ
คืนวันเสาร์
เสียงพากย์ฟุตบอลเบาๆ ทำให้คิดถึงเธอรู้ไหม
ที่จริงเปิดทีวี ฉันเองก็ไม่รู้จะดูอะไร
แค่เคยชินที่เคยมีเธอนั่งดูบอลไป และฉันก็นั่งมองคนดูบอลทุกที
คืนวันเสาร์
คิดถึงใครในวันเก่า ที่เคยโทรมา เวลานี้
ฉันเองก็ไม่อยากโทรไปหาใคร...ไม่มีใคร...ให้มี
ยังเหนื่อยหน่ายลำพัง ในคืนนี้ ที่เดียวดาย
คืนวันเสาร์
ฉันเองคงยังไม่มีเรื่องเล่า จากความทรงจำที่ขาดหาย
ต้มมาม่ากินคนเดียว....แค่หนึ่งซอง ยังเกินอิ่มไป
เพราะไม่มีเธอคอยมาแย่งกินให้...เหมือนทุกที
คืนวันเสาร์
ไม่มีเธอตรงที่เก่า....มีแต่ภาพเงาของเธอ..ทุกที่
สมุดบันทึก....ฉันไม่นึก จะเขียนบทกวี
อยากเพียงนั่งมองฟ้า...ปล่อยอารมณ์เหงาอย่างนี้ เรือยไป
คืนวันเสาร์
ว่างมากจนถูกขับเคลื่อนด้วยความทรงจำเก่าๆ จนฝันร้าย
ไม่ได้เป็นอะไรหรอกนะ ถึงแม้จะดูเหมือนว่าเป็นอะไร
แค่คืนเหงาของคนเหนื่อยหัวใจ...ที่ว่างมากเกินไป...และคิดถึงเธอ
เคยไหมคะ ?????
คืนวันเสาร์เหงาๆ แบบนี้
เชื่อว่าเราทุกคนคงแอบมี คืนวันเหงา ในใจ
ไม่รู้ยังไง ..... กลอนเก่าๆ อยากเล่าสู่กันฟัง
* * * * จริงๆ เพิ่งกลับจากทริประยอง บรรยากาศยังอุ่นๆ อยู่เลยค่ะ
แต่เห็นเพื่อนๆ ลงกันเยอะแล้ว กลัวคนที่ไม่ได้ไปเค้าจะเบื่อ เลยแอบเปลี่ยนบรรยากาศกระชากใจกันบ้าง.....* * * * *
สุดท้าย มีโคลง 1 บท ที่แต่งล่าสุดมาฝากค่ะ
อิอิ...เล่นง่าย.....
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า.....
**** ผี 1 กิ๊ก ว่าเฮี้ยน เท่าใด
เสียงลือเสียงเล่าอ้างของใคร ใคร่รู้
มี1วิธีปราบได้ อยากบอก
หลวงพ่อmp3 หนึ่งกิ๊กไซร้ สงบได้ จริงเฮย
ฝากบอกเจ้าของกลอน ผี 1 กิ๊กด้วย
แค้นฝังหุ่นค่ะ
อิอิ
http://www.thaipoem.com/forever/ipage/poem76519.html
14 มีนาคม 2548 17:14 น.
ถนนสายเก่า รองเท้าคู่เดิม
วันนี้ แวะผ่านมา....
พอมีเวลาเหลือ มานั่งอ่านกลอนเก่าๆ ของตัวเอง
เลยคิดถึงวันหวานเก่าๆ....กับเพื่อนๆ นักเขียนรุ่นเก่าๆ
เมื่อครั้งไปมีตติ้งกันมา
เลยหยิบมาฝากให้อ่านกันอีกครั้ง
(ขายของเก่าค่ะ)
17 ก.ค.46
* * * * * * *
อุ่นหวาน อ่อนไหว ลมหายใจเราสองคน (ผลจาก meeting นอกรอบที่ร้านสรรพรส)
ความรู้สึกเป็นสิ่งยิ่งใหญ่
แต่แอบอยู่ในหัวใจดวงเท่ากำปั้น
เธอมีชีวิตเหมือนผู้คนที่เคยพบกัน
แต่กลับมีค่ายิ่งกว่าตะวันของหัวใจ (ณาชิ)
เพราะในความเป็นคนธรรมดา
ฉันเห็นถึงคุณค่าและความหมาย
ที่พิเศษกว่าใครล้านคนตั้งมากมาย
เช่นนั้น...เธอจึงเป็นผู้ชายที่ฉันรัก (ทอฝัน)
ฉันจึงมองเห็นความรักในดวงตา
ที่เรียกร้องให้ค้นหา เข้ามาทำความรู้จัก
ไออุ่นที่ซุกซ่อนอาทรนัก
ฉันยินดีให้เธอพิงพัก สลักสายใยแห่งรักไว้ภายใน (ต้นตาล)
เธอจูงมือฉัน เดินเข้าไปในโลกไหวอ่อน
ปลูกศรัทธาและอาทรลงในโลกใบก่อนที่ร้างไร้
กับชีวิตเหงาๆ เธอสามารถสร้างคำว่า เรา อย่างเข้าใจ
โลกจึงอบอุ่นยิ่งใหญ่ ชีวิตมีแรงบันดาลใจมากกว่าที่ผ่านมา (ถนนสายเก่า)
บนทางเดินข้างหน้าที่แสนไกล
ฉันพร้อมจะก้าวเดินไป ขอแค่มีเธอเคียงใกล้และห่วงหา
เธอจับมือฉันไว้ สื่อผ่านถึงความมั่นใจตลอดเวลา
จากวันนี้ไปและตลอดมา ฉันเพิ่งค้นพบว่าจะอยู่เพื่อรักใคร (ตุ๊กตา)
เราจะอยู่เพื่อกัน รักกันให้มากกว่าเมื่อวันวาน
ซึมซับความหวาน มากกว่าการอยู่ใกล้
ใช้เวลาทั้งหมดเพื่อรักกันกับแต่ละวันที่ผ่านไป
วินาทีจะแน่นด้วยความสุขน้องใหญ่ ที่มาจากลมหายใจของสองคน (น้องใส)
+++++++++++
กลอนบทนี้เกิดขึ้นเพราะ มิตรภาพ
ขอบคุณร้าน สรรพรส ที่ทำให้เราอบอุ่นและเป็นที่ที่เราพบกันด้วยความสุข
หนึ่ง กับ พี่แอ้ว กลับไปก่อน..
แต่ไม่เป็นไรนะ
เพราะนี่เป็นสัญญาญว่า
จะต้องมีครั้งต่อไปในคราวหน้า
พร้อมกลอนบทใหม่ ของพวกเราทุกคน
แล้วพบกันพร้อมความฝันเต็มหัวใจ ^^
* * * * * * * * *
8 มีนาคม 2548 18:01 น.
ถนนสายเก่า รองเท้าคู่เดิม
เป็นเพียงผู้หญิงหนึ่งคน
ที่ความรักไม่จำเป็นต้องมีเหตุผล...ให้ถามไถ่
เชื่อเรื่องพรหมลิขิตเสมอมา...และไม่เคยไขว่คว้าหาใคร
รู้ว่าสักวัน ...คนที่ใช่ต้องเดินเข้ามา
* * *
อย่าสงสัย....ถ้าฉันจะบอกเธอว่ารัก
ฉันไม่ได้หมายความว่า เธอต้องรัก...ต้องตอบแทนมามากกว่า
รัก..ฉัน หมายถึงแค่รัก...แค่ยิ้มได้ เมื่อ นึกถึงมันขึ้นมา
อยากให้เป็นความรู้สึก ที่สวยงาม มากกว่า จะไปกะเกณฑ์อะไร
* * *
อะไรที่อยู่เกินเอื้อม ฉันไม่เคยคิดไขว่คว้า
เหมือนเวลาที่มองดาวบนฟ้า...แล้ว ก็ฮัมเพลง รัก ได้สดใส
ไม่เห็นต้องอยากได้มา...ถ้า...อยู่อย่างนี้ก็ไม่เดือดร้อนอะไร
อย่าสงสัยเลย ถ้าฉันรัก...แล้ว คิดแค่อยากให้..
มากกว่า... อยากได้คืนกลับมา.....
* * *
อาจมีบางคืน ที่สายลมไปบอกเธอ ว่าฉันรัก
ก็แค่บางคืนที่ฉันเสียหลัก...คิดถึงเธอจนออกนอกหน้า
ได้แต่ฝากลม วานดาว...แต่ก็ไม่เคยคิด อยากได้เธอมา
เพราะฉันรู้ว่า แค่ ยังมีดาว ให้มอง อยู่บนฟ้า...
ก็ดีเกินไป แล้วนักหนา....สำหรับคนเดินดิน
* * *
ฝากกลอนแต่งสด ไว้ให้ แก้ คิดถึงกันนะคะ
ช่วงนี้ อิน กับการฟังเพลง ค่ะ
สำหรับ เพลง นี้ ได้แรงบันดาลใจมาจากหลายเพลง
ก็เหมือนเดิม ไม่ด้แต่งกลอน มา เป็นปี ก็มี ฝืดๆ กัน
บ้าง อย่าถือสา เลยนะคะ
21 ธันวาคม 2547 16:22 น.
ถนนสายเก่า รองเท้าคู่เดิม
นี่เป็นกลอนบทล่าสุด ที่แต่ง
แต่งไว้เมื่อเดือนที่แล้ว
พอดีมีปัญหาหลายๆ อย่างที่เข้ามากระทบจิตใจ
มันทำให้รู้สึกแย่มากๆ
อ่านเอง แล้วเกือบร้องไห้ อยู่หลายครั้ง
แม้ว่าที่จริงแล้ว มันออกจะฝืดเอามากๆ
ตามประสา คนที่ห่างหายจากการเขียนไปนาน
หยิบมาฝาก แก้ความคิดถึง...ลองอ่านดูนะคะ
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
T___________T
* *
ที่จริงแล้วฉันไม่มีอะไรเลยสักอย่าง
มีแต่กำมือไว้เก็บเกี่ยวความคาดหวังที่คนอื่นยื่นให้
หวังว่าฉันต้องเป็นอย่างนี้ อย่างนั้นได้ดังใจ
และความเหนื่อยล้า...ที่เดินมาไกลเท่าไหร่ ไม่ถึงสักที
ฉันยิ่งโต ก็ยิ่งไม่เข้าใจในชีวิต
จะทำตัวอย่างไร ไม้ให้พลาดผิด...แต่ชีวิตต้องไม่อยู่กับที่
ไม่อยากโตแต่ตัว...แล้วหัวใจไม่โตสักที
เข้ากลุ่มกับผู้ใหญ่ไม่ได้ อยู่กับเด็กไม่ดี...ไม่รู้ทำไม
เหนื่อยเหมือนกันนะ...ที่ต้องมองหาจุดหยุดพัก
มองหาความรัก...ที่ไม่แน่ใจนัก ว่าเคยได้จากที่ไหน
เหมือนเรือลำเล็กลอยคว้าง....อ้างว้าง....ไร้ที่ไป
สักวันคงต้องจมลงในน้ำตาความฝันใฝ่...ไม่มีแม้ใคร....จะฉุดขึ้นมา
* *
* * * * * * * * * * * * ** * * * * * **
1 วัน ที่รู้สึก ตัวเอง ช่างไม่มีอะไรให้ยึดเหนี่ยวเสียจริงๆ
5 พฤศ จิ 47
หน้าส่วนตัว
1027
Calendar
Lovers
1 คน เลิฟถนนสายเก่า รองเท้าคู่เดิม
