อย่าเกลียดฉัน...เท่านั้น...ก็คงพอ......

ถนนสายเก่า&ตะวันรอน

กลับมาเยือน...บ้านหลังเก่า..ของเราสอง
นั่งมองย้อน..อ่านงานเก่า..ในคืนเหงา
เคยร่วมเรียง...เคียงคู่..เขียนงานเรา
ถนนสายเก่า... &  ตะวันรอน...



ถนนสายเก่ารองเท้าคู่เดิม
เพลิดเพลินเริงร่ายบทกลอน
ภูตะวัน ตะวันรอน
ก็เขียนบทกลอน..มากหลากลีลา


เป็นตำนาน...ในบ้านหลังนี้
รัก โกรธ งอน ง้อ ครบ..รสหลาก
ไม่เคยคิด..ว่าจะมีวันพราก
และจบลง....ด้วยการ....จากลา



ตะวันรอน..อ่อนไหวแค่ไหน..ยังรักคุณ
ยังอบอุ่น...อยู่ในหัวใจฉัน
อีกทั้ง บท..   หัวใจผูกกัน....
ทะเลเมฆ นั้น จำไม่ลืม


เหนื่อยเกินไปหรือปล่าว?.
เขียนไว้คราว...รักเกือบล่ม
แต่แล้ว...ก็จบลง...
ด้วยบทง้อ....จากดวงใจ...


เหนื่อยเกินไปหรือปล่าว?....ความรัก
ที่เธอถัก..ถ้อยร้อยเรียงตอบให้
ประคับประครองรัก...กันไป...
จนเรื่องร้าย...กลับเจือจาง....


อาจเป็นเพียง...เรื่องราว..ในวันเก่า
ที่สองเรา....ร่วมบันทึก...ไว้หลายหน้า
จะถูกปิดบันทึก...เพื่อจากลา
หรือจะร่วมเขียนอีกหน้า...ไปด้วยกัน





ฉั น ไ ม่ รู้...คำ ต อ บ ใ น วั น นี้...

แ ต่ อ ย า ก ใ ห้..ค ว า ม รู้ สึ ก ดี   ๆ  อ ยู่ อ ย่ า ง นั้ น...

ห า ก ห ม ด รั ก..ข อ ค ง เ ห ลื อ ..แ ค่ เ พื่ อ น กั น 



อ ย่ า เ ก ลี ย ด ฉั น...เ ท่ า นั้ น...ก็ ค ง พ อ......