13 สิงหาคม 2548 02:11 น.
ถนนสายเก่า&ตะวันรอน
กลับมาเยือน...บ้านหลังเก่า..ของเราสอง
นั่งมองย้อน..อ่านงานเก่า..ในคืนเหงา
เคยร่วมเรียง...เคียงคู่..เขียนงานเรา
ถนนสายเก่า... & ตะวันรอน...
ถนนสายเก่ารองเท้าคู่เดิม
เพลิดเพลินเริงร่ายบทกลอน
ภูตะวัน ตะวันรอน
ก็เขียนบทกลอน..มากหลากลีลา
เป็นตำนาน...ในบ้านหลังนี้
รัก โกรธ งอน ง้อ ครบ..รสหลาก
ไม่เคยคิด..ว่าจะมีวันพราก
และจบลง....ด้วยการ....จากลา
ตะวันรอน..อ่อนไหวแค่ไหน..ยังรักคุณ
ยังอบอุ่น...อยู่ในหัวใจฉัน
อีกทั้ง บท.. หัวใจผูกกัน....
ทะเลเมฆ นั้น จำไม่ลืม
เหนื่อยเกินไปหรือปล่าว?.
เขียนไว้คราว...รักเกือบล่ม
แต่แล้ว...ก็จบลง...
ด้วยบทง้อ....จากดวงใจ...
เหนื่อยเกินไปหรือปล่าว?....ความรัก
ที่เธอถัก..ถ้อยร้อยเรียงตอบให้
ประคับประครองรัก...กันไป...
จนเรื่องร้าย...กลับเจือจาง....
อาจเป็นเพียง...เรื่องราว..ในวันเก่า
ที่สองเรา....ร่วมบันทึก...ไว้หลายหน้า
จะถูกปิดบันทึก...เพื่อจากลา
หรือจะร่วมเขียนอีกหน้า...ไปด้วยกัน
ฉั น ไ ม่ รู้...คำ ต อ บ ใ น วั น นี้...
แ ต่ อ ย า ก ใ ห้..ค ว า ม รู้ สึ ก ดี ๆ อ ยู่ อ ย่ า ง นั้ น...
ห า ก ห ม ด รั ก..ข อ ค ง เ ห ลื อ ..แ ค่ เ พื่ อ น กั น
อ ย่ า เ ก ลี ย ด ฉั น...เ ท่ า นั้ น...ก็ ค ง พ อ......
26 ตุลาคม 2547 01:42 น.
ถนนสายเก่า&ตะวันรอน
ชื่อเพลง/Title : หัวใจผูกกัน
อัลบัม/Album : Million ways
to Love Part
ศิลปิน/Artist : Boyd feat.บอย
อนุวัฒน์ สงวนศักดิ์
เนื้อร้อง
วั น เ ว ล า ดี ๆ เ ห ล่ า นั้ น เ ธ อ ยั ง ค ง จำ ไ ด้ ไ ห ม
วันที่เคยร่วมทุกข์ และสุขจนล้นหัวใจ
วันที่เราได้ผ่านมาด้วยกัน
แต่ว่าวันเวลาที่ผ่านพ้นไป
อาจจะทำให้ใจของใครลืมสิ่งนั้น
อยากจะมีเพลงๆ นึง
ถ่ายทอดเรื่องราวเป็นพันๆ ให้เธอรู้
* ให้ทุกๆครั้งที่ได้ฟังเพลงนี้
ก็ขอให้รู้ที่แห่งนี้นั้นยังมีรักอยู่
เคยเป็นยังไงในตอนนี้
ขอให้รู้ว่าจะไม่มีเปลี่ยนไป
และทุกๆ ครั้งที่ได้ฟังเพลงนี้
ก็ขอให้รู้ที่ตรงนี้ไม่ว่าจะนานเท่าไหร่
เ ร า จ ะ มี กั น แ ล ะ กั น เ ป็ น ห นึ่ งใ น ด ว ง ใ จ ต ล อ ด ไป
ก็ เ พ ร า ะ หั ว ใ จ เ ร า ผู ก กั น
วันที่เราไม่เคยย่อท้อ
วันที่เราต่างมีความฝัน
และทำทุกๆ สิ่งด้วยหัวใจเดียวกัน
เธอยังคงจำมันได้ใช่ไหม
แต่ว่าเวลาที่ผ่านพ้นไป
อาจจะทำให้ใจของใครลืมสิ่งนี้
อยากจะมีเพลงๆ นึง
ถ่ายทอดเรื่องราวที่ดีๆ เตือนให้รู้
(*) (*)
เ ร า จ ะ มี กั น แ ล ะ กั น
เ ป็ น ห นึ่ ง ใ น ด ว ง ใ จ ต ล อ ด ไ ป
ก็ เ พ ร า ะ หั ว ใ จ เ ร า ผู ก กั น
******************************************************************
บทเริ่ม....
ก่อนอื่น....พี่ขอมอบเพลงนี้...ให้กับวา....
ทั้งความหมาย....ทุกอย่าง..ในบทเพลง...
มันลง..ตัวอยู่แล้ว......
พี่ไม่มีของขวัญ...อะไร...จะมอบให้ในวันเกิด...ของวา....
ก า ร เ ลื อ ก ห า..ข อ ง ข วั ญ...บ า ง อ ย่ า ง..ใ ห้ กั บ ค น พิ เ ศ ษ..
บ า ง ค น... มั น ก็ ย า ก เ กิ น ไ ป...น่ะ.....
เอาเป็นว่า...
วันนี้..คืนนี้...
พี่มานั่ง...ค้นหา...บทกลอนเก่า ๆ....
ของเราทั้ง 2 คน....เกือบยี่สิบหน้า...
พี่พยายามจะหาบทแรก...
ที่ไปคอมเมนท์..งานของวา...
แต่มันหา...ไม่เจอจริง ๆ.....
พี่นำมาเฉพาะ..บทที่คิดว่า...
มันมีความหมาย....ระหว่างเรา....
พี่มอบ...สิ่งนี้...ให้...
H a p p y B i r t h d a y ....จ๊ะวา..
หวังว่า...อ่านแล้ว..จะมีความสุขกับของขวัญชิ้น
นี้น่ะ..
คนดี..
มี ค ว า ม สุ ข ม า ก ๆ... เ ป็ น เ ด็ ก ดี ...ข อ ง พี่ ต ล อ ด ไ ป..
*******************************************************************************
ฉากแรก....ที่ บ้ า น ข อ ง ถ น น ส า ย เ ก่ า..
.*.*นิทานใบไม้.*.*.*
------------------------------>ถนนสายเก่า
ข อ ตั้ ง ชื่ อ มั น ว่ า นิ ท า น ใ บ ไ ม้
ถ้าเธอจะถามไถ่ถึงความเป็นไปที่รวมเป็นฉัน
อาจพัดตามแรงลมไกว- -แอบตัวร้องไห้ใต้เงาจันทร์
เปลี่ยนสีตามตะวัน หรือ มีความฝันคือฟ้าไกล
ฉันเป็นอะไรก็ได้ ที่รวมไว้ในความไหวอ่อน
ที่ชีวิตคือโลกแคบๆแห่งความเอื้ออาทร ของ ดิน ฟ้า น้ำใส
นั่นเพราะชีวิตฉันไม่เคยวนเวียนไปไหนไกล
เติบโตมาบนต้นไม้ใหญ่...ครั้นพอปลิดใบก็ร่วงสู่ดิน
ชีวิตฉันมีวัฏจักรอยู่เท่านี้
อย่าคาดหวังนักว่าฉันจะทำได้ดีในทุกสิ่ง
แม้แต่การรักเธอ....อย่าถามว่าเธอคือใครในความเป็นจริง
ฉันอาจไม่โตพอจะรู้คำตอบของทุกสิ่ง หรือรู้เท่าทันใจ
ตอบได้แค่ฉันเคยมี และยังมีเพียงโลกแคบๆใบหนึ่ง
ที่วันนี้เปิดให้เธอมาเป็นความคิดถึงอันอ่อนไหว
เธออาจมีค่ากว่าฤดูกาลที่ทำให้ฉันเปลี่ยนสีไป
ส่วนจะเป็นสีแห่งความรู้สึกสีใด--
ฉันขอให้เป็นเรื่องที่วันใหม่---จ ะ บ อ ก เ ร า ---
Poem ID : 46668
Written by : ถนนสายเก่า
Posted by : รหัสสมาชิก : 3419 - ถนนสายเก่า รองเท้าคู่เดิม
Source : วันฝนตก...เหงาๆ แต่รู้สึกดีๆอ่ะ
Date - Time: 13 ก.พ. 47 - 01:58
Note : เห็นใครๆชอบถามกันนัก ว่าทำไมใช้ชื่อใบไม้ เลยตอบแบบนี้ซะเลย
ใครไม่รู้..แอบไปหยอดความคิดเห็น..เอาไว้
ความคิดเห็น : เขียนดีจัง...
งดงาม..น่าชื่นน่าชม....ทุกอักษร..
ทุกบท..ทุกตอน...
ชอบงานกลอนคุณจัง
อยากให้..ถนนสายเก่า..รองเท้าคู่เดิม...
ลองมาเดิน--->บนถนนแห่งชีวิต ดั่งใบไม้ (จะผลิ-ดอก ฤาจาออกใบ)
จาก : รหัสสมาชิก : 6421 - ภูตะวัน ตะวันรอน
รหัส - วัน เวลา : 219160 - 13 ก.พ. 47 - 03:15
*******************************************************************************
ฉ า ก ส อ ง...ที่บ้านของถนนสายเก่า...เช่นเดิม..
ฉัน...เทียบกับตะวันไม่ได้
------------------------------->ถนนสายเก่า
ไ ม่ เ ค ย รั ก เ ธ อ น้ อ ย ล ง สั ก วิ น า ที
ถึงไม่มีใครตรงนี้เธอยังมีฉัน
เหมือนโลกนี้ที่ไม่เคยขาดแสงจันทร์
เพียงแต่แสงของฉันได้เพียงส่องในคืนเงียบงันราตรี
เธอลืมหรือเปล่าว่ายังมีฉัน
ในวันที่ดวงตะวันของเธอนั้น ไม่ส่องแสงมาที่นี่
ยังคงมองเธอและส่องแสงแห่งความหวังดี
แม้ไม่เจิดจ้าในใจได้เหมือนก่อนนี้ที่เธอมีมา
ไม่อาจเอาตัวเองไปเทียบกับเขา
แค่รักเธอได้ มากว่าดวงตะวันดวงเก่า ที่ไม่เคยมาหา
เลิกเผาตัวเองในการรอเถอะนะ...พระอาทิตย์ร้อนเกินสำหรับคนธรรมดา
แสงฉันไม่สวยกว่าดาวบนฟ้า...
แ ต่ จ ะ ส่ อ ง ส ว่ า ง อ บ อุ่ น ใ น ด ว ง ต า เ ธ อ ต ล อ ด ไ ป
Poem ID : 46714
Written by : ถนนสายเก่า
Posted by : รหัสสมาชิก : 3419 - ถนนสายเก่า รองเท้าคู่เดิม
Source : -
Date - Time: 13 ก.พ. 47 - 19:56
Note : -
ใครไม่รู้..แอบไปหยอดความคิดเห็น..เอาไว้
ความคิดเห็น : พระอาทิตย์..ไม่ร้อน..เกินกว่า..คนธรรมดา...
เพียงแต่ว่า...คุณจะเข้าหา..ในตอนใด...
ไม่ยอม ๆ ...พาดพิง...
ชื่อเราน่ะ...ทั้งชื่อจริง...และนามปากกา..
ก็คือ..พระอาทิตย์...กะ..ตะวัน....
ถนนสายเก่าจ๋า.....
ตะวัน..ยามเช้า....
ตะวันยาม..สาย...
ตะวันยามบ่าย..
ตะวันตกดิน...
ตะวันตกน้ำ....
ตะวัน..โผล่ขึ้นจากภูเขา...
หรือจะตะวันรอน....
มีให้เลือกตั้งเยอะ....
คนธรรมดา..ก็เลือกได้...
แฮ่ ๆ...แซวเล่นจ๊ะ..ตามประสาคนรักกัน..
จริง ๆ ...เขียนดี..จ้า..เพราะดี.....(ยิ้มหวาน ๆ
แบบจริงใจ..จริงจัง)
จาก : รหัสสมาชิก : 6421 - ภูตะวัน ตะวันรอน
รหัส - วัน เวลา : 219666 - 14 ก.พ. 47 - 02:07
***************************************************************
ฉ า ก ส า ม
....ที่บ้านของถนนสายเก่า...อีกที..
นาฬิกา *.*.กับ*.*.*หัวใจ
--------------------->ถนนสายเก่า
ฉั น ไ ม่ รู้..น า ฬิ ก า ข้ า ง ฝ า ห ยุ ด ห มุ น ไ ป เ มื่ อ ไ ห ร่
ปฏิทินพลิกไปถึงพ.ศ.ไหน เดือนอะไรตอนนี้
พายุฝนจะมาหรือดวงอาทิตย์ยังเจิดจ้าเหมือนทุกที
เพราะอยู่มาได้ด้วยความไม่ไยดี...ในลมหายใจ
ไม่อยากมีชีวิต....ไม่อยากปวดร้าว
ในวันที่ความอ่อนแอยังติดตามรอยเท้าไปไหนต่อไหน
ก้าวที่ผ่านมาคือน้ำตา..ก้าวข้างหน้าคือกองไฟ
ที่จะกล้าก้าวผ่านวันไหนยังไม่รู้เหมือนกัน
หยุดชีวิตไว้เพราะยังตัดสินใจอะไรไม่ได้
ตั้งสติไม่ทันต่อการจากไปต่อการไม่มีอะไรให้ฝัน
หากพรุ่งนี้จะเปลี่ยนถ่านนาฬิกา...ยังไม่รู้จะต้องปรับเวลาอีกกี่วัน
กั บ ชี วิ ต ที่ ข า ด ห า ย ไ ป แ ล้ ว วั น นั้ น...ที่ เ ธ อ ไ ป
Poem ID : 46966
Written by : ถนนสายเก่า
Posted by : รหัสสมาชิก : 3419 - ถนนสายเก่า รองเท้าคู่เดิม
Source : ไดอารี่เล่มเศร้า
Date - Time: 17 ก.พ. 47 - 21:37
Note : ไม่ได้เศร้าอะไรขนาดนั้นนะ....แต่งไว้นานแล้ว ตอนเศร้ามากๆง่ะ เก็บมาฝาก
ใครไม่รู้..แอบไปหยอดความคิดเห็น..เอาไว้อีกแล้ว..
ความคิดเห็น : หยุด..วัน..หยุดเวลา...
เพื่อหนีหน้า...ความปวดร้าว...
แล้ว..ทำไม..ไม่หยุดความเศร้า...
นี่เรา...มายื่นถ่านให้...
ใส่ถ่าน..ให้นาฬิกา....
หมุนเข็มซะ...ให้มันเดิน....
ถอดทิ้ง...รองเท้าคู่เก่า...
นี่ไงเรา...เอาคู่ใหม่..มาให้...
ใส่..ซะ..ใส่เข้าไป....
ลุกขึ้นไว....มาเดินกัน....
ถนน..สายเก่า ๆ....
กับรองเท้า..คู่ใหม่ ๆ...
กับเพื่อนคู่ใจ......
เพียงพอไหม...
กับการเริ่ม..ออกเดินทาง
------------------->รองเท้าคู่ใหม่...เขียนให้วา...
----------->>>จากใจ..ของ ตะวัน..
------->>>อยากจะเขียนยาวกว่านี้...แต่เมื่อวาน...
เขียนงานไปบทหนึ่ง..ใจสลาย เขียนไปร้องไห้..ไป...จนตาบวม..วันนี้ก็ยังรู้สึกเศร้า ๆ..
อยู่...เลยเขียนให้ได้แค่นี้จ๊ะวา...
แวะมาเยี่ยมพร้อมรองเท้าคู่ใหม่.
จาก : รหัสสมาชิก : 6421 - ภูตะวัน ตะวันรอน
รหัส - วัน เวลา : 221446 - 18 ก.พ. 47 - 01:06
********************************************************************
ฉ า ก สี่ ....ที่บ้านของตะวันรอน..
เสียงเรียกจากกระจิ๊บ
-------------------------------------->ภูตะวัน ตะวันรอน
เ จ้ า..บิ น.. ห ล ง ม า จ า ก แ ห่ ง ห น ไ ห น....
หนีใคร...เขามา..จึงสับสน........
มาบิน....สู่เมืองกรุง..ที่วกวน...
ลืม..ไพรสนธ์ ไพรพนา..ป่าของเรา..
ปล่อยต้นไม้...น้อยใหญ่...ในป่ากว้าง..
ให้อ้างว้าง...เหงาจิต...คิดบ้างไหม....
หากวันใด..เมืองกรุง...ทำช้ำใจ....
กลับได้ไหม...พงไพร...ถิ่นของเรา...
มาส่ง..เสียงจิ๊บจั๊บ...เรียกนกน้อย....
นกกระจิ๊บตัวจ้อย....คอย..นกน้อยกลับมาหา...
ยังคอยเจ้านกน้อย..ทุกวันและเวลา......
จ ง รู้ ว่ า...ก ร ะ จิ๊ บ แ ล ะ ป่ า ใ ห ญ่..ยั ง ค อ ย ร อ....
Poem ID : 47142
Written by : ภูตะวัน ตะวันรอน
Posted by : รหัสสมาชิก : 6421 - ภูตะวัน ตะวันรอน
Source : ไปอ่านงาน.. ยังคอย...ของคุณผีขี้เมา..
Date - Time: 21 ก.พ. 47 - 01:17
Note : เลยตอบไว้...ในความเห็น..
ใครไม่รู้..แอบมาหยอดความคิดเห็น..เอาไว้
ความคิดเห็น :
ตะวัน......
นกน้อยของเธอกลับมาแล้ว
กลับมาฟังเสียงแผ่วที่โหยหา
กลับมาแล้วนะ ตามคำสัญญา
กลับมาบอกกับเธอว่า...ยังรัก
******คิดถึง..**..เดี๋ยวจะ แอด msn อยากคุย
จาก : ถนนสายเก่า ไม่ได้ล็อก
รหัส - วัน เวลา : 222685 - 21 ก.พ. 47 - 02:08
**********************************************************************
ฉ า ก ห้ า ....ที่บ้านของตะวันรอน..
รักก้องป่า.(ภาค2 ของเสียงเรียกจากกระจิ๊บ)
------------------------------->ถนนสายเก่า( กับรองเท้าคู่ใหม่) +ภูตะวัน ตะวันรอน
น ก น้ อ ย ข อ ง เ ธ อ ก ลั บ ม า แ ล้ ว
ก ลั บ ม า ฟั ง เ สี ย ง แ ผ่ ว ที่ โ ห ย ห า
ก ลั บ ม า แ ล้ ว น ะ ต า ม คำ สั ญ ญ า
ก ลั บ ม า บ อ ก กั บ เ ธ อ ว่ า...ยั ง รั ก
(ถนนสายเก่า ฯ...)
ไ ด้ ยิ น..แ ว่ ว...เ สี ย งใ ค ร..ม า บ อ ก รั ก...
รี บ หั น ก ลั บ...ม า ต า ม...เ สี ย ง เ รี ย ก ห า..
โอ้..น ก น้ อ ย..ข อ ง ฉั น...เ ธ อ ก ลั บ ม า...
อ ย า ก กู่ ก้ อ ง..ร้ อ ง ทั่ ว ป่ า..ว่ า ดี ใ จ.....
บิ น..ม า อ ยู่..เ คี ย ง คู่ กั น แ ล้ ว... ห น า...
ป่ า..ทั้ ง ป่ า...ก็ แ ส น จ ะ ส ด ใ ส....
น ก ส อ ง ตั ว...เ คี ย ง คู่..กั น ด้ ว ย ใ จ....
ที่ ค งไ ว้...ด้ ว ย รั ก มั่ น..นิ รั น ด ร....
(ภูตะวันฯ)
Poem ID : 47148
Written by : ถนนสายเก่า( กับรองเท้าคู่ใหม่) ภูตะวัน ตะวันรอน
Posted by : รหัสสมาชิก : 6421 - ภูตะวัน ตะวันรอน
Source : วา....เขียน...มา..ตะวันเขียนไป..
Date - Time: 21 ก.พ. 47 - 02:33
Note : เออแฮะ..จบแบบแฮปปี้จนได้...
********************************************************************************
ฉ า ก ห ก ....ที่บ้านของตะวันรอน..
คนในนิยาย?
--------------------------------------->ภูตะวัน ตะวันรอน
ฉั นไ ม่ รู้ ว่ า.ร ะ ห ว่ า ง เ ธ อ แ ล ะ ฉั นมั น คื อ อ ะ ไร
เราจะรักกันได้ไหม.ในกฎเกณฑ์..ของสังคม..
มีอะไร..หลาย ๆ อย่าง.ที่มันคล้ายกับความฝัน
เหมือนคืนและวันที่ฉันเฝ้ารอ..คนบางคน
และเคยคิด.ว่าเธอไม่มีตน.ก็เธอเป็นคน..ในนิยาย..
คงไม่มี..คนเช่นนั้น..ที่จะคล้าย คล้ายกับฉัน
ช่างคิดและช่างฝัน.ในบางวัน.ก็อ่อนไหว
ยามหวาน.นั้นเล่าก็สุดแสน..โรแมนติค
ช่างคิด..ช่างหาถ้อยคำหวาน..มาเว้าวอน..
อ้อดอ้อนขอนอนหนุนตักขอพักใจไว้สักหน
บางที..ก็ซุกซน.จนบางคน..ไม่ทันตั้งตัว.
บางที..ก็รุกเร้า.บางทีเศร้าก็ห่างหาย.
นี่แหล่ะ..คนในนิยาย.คงมีได้..แค่ในฝัน
จ ว บ จ น .ม า ถึ ง วั น.ที่ เ ธ อ นั้ น.ก้ า ว เ ข้ า ม า
********
เปลี่ยนคนในฝันให้มีตัวตน ให้เป็นคนในลมหายใจ
ทำให้คนคนนั้นในนิยาย ออกมาเจอกับฉันที่เฝ้ารอ
เปลี่ยนความฝันให้เป็นความจริง ให้ผู้หญิงที่เคยเหงาใจ
ให้ชีวิตของฉันได้เริ่มใหม่ อยากบอกคำที่แทนทั้งหัวใจ
------------------------->...ได้ไหมว่ารักเธอ
**********************END********************
ปล..
ท่อนสุดท้าย....***ขอนำเพลง...มาแจม...
ชื่อเพลง/Title : คนในนิยาย
อัลบัม/Album : Dreams
ศิลปิน/Artist : ปาน โฟร์ท เปียโน
เขียนให้คนในนิยาย
เมื่อคืนวานอยากฟังเพลงนี้จับใจ
แล้วก็มีคน..บางคนหามาให้ฟัง.จนได้
อยากจะขอบคุณด้วยใจ..
รู้ไหมเธอน่ารักจัง. ?
Poem ID : 47198 - ผู้ชม
Written by : ภูตะวัน ตะวันรอน
Posted by : รหัสสมาชิก : 6421 - ภูตะวัน ตะวันรอน
Source : คนในนิยาย
Date - Time: 22 ก.พ. 47 - 00:36
Note : ชอบเพลงนี้...ชอบคนให้เพลงนี้
***************************************************************************
ฉ า ก เ จ็ ด ....ที่บ้านของตะวันรอน..
บนถนนแห่งชีวิต (ภาค 2)
----------------------------------------->ภูตะวัน ตะวันรอน
ค ว า ม รั ก..มั ก ม าโ ด ย ไ ม่ รู้ ตั ว.
แ ล ะ มั ก จ ะ ม า..อ ย่ า ง ไ ม่ มี เ ห ตุ ผ ล
และเรา..ก็มัก..จะหาคำตอบไม่ได้ทุกที.
บนถนนแห่งชีวิต..ในครั้งนี้จึง..กลับมามีความหมาย..
บ น ถ น น ชี วิ ต..ส า ย เ ก่ า.เ ค ย มี ค น เ ห ง า..เ ดิ น ม า ลำ พั ง..
จนกระทั่งได้พบบางคนเดินเคียงคู่..ด้วยความสุข..
เคล้า..คลอ.และหยอกเย้าละจบลงด้วยความเศร้า
เ มื่ อ เ ร า..ต้ อ ง แ ย ก.จ า ก กั น
ทางร่วมเป็นทางแยกแตกออกเป็นสองสาย.
ฉันไปเธอก็ไป..คนละสาย..คนละทาง..
เ ดิ นบ น ถ น น..ส า ย เ ก่ า ๆกั บ ร อ ง เ ท้ า.คู่ ใ ห ม่
คู่ เ ก่ าฉั น ถ อ ด ไว้.บ น ท า ง แ ย กที่ ผ่ า น ม า
เ ดิ น บ น ถ น น ส า ย เ ก่ า ๆ .อ า จ จ ะ เ ห ง า เ ศ ร้ า บ า ง ค ร า
จ น วั น นี้.ไ ด้ เ ดิ น ม า..ถึ ง ท า ง แ ย กอี ก ห น
ที่ แ ย ก ห น้ า.มี อี ก ค น..เ ดิ น ห ล ง ม า..อ ย่ า ง เ ดี ย ว ด า ย...
เ ธ อ ยิ้ ม ใ ห้ ..อ ย่ า ง เ ห ง า ๆเ ร า ยิ้ ม ต อ บ..อ ย่ า ง เ ศ ร้ า ๆ..
ต่างคน..ต่างเดิน..ร่วมทางอย่างเหงา ๆ.
บนถนนสายเก่า.ในคืนเงียบงัน
คนหนึ่งอยากทายทักแต่ก็กลัว..แยกข้างหน้า
กลัว..วัน..และเวลากับแยกข้างหน้าพาเธอจากไป..
คนหนึ่งก็แอบคิด.น่าจะมีมีมิตร..ไมตรีให้.
เ ผื่ อ แ ย ก ข้ า ง ห น้ าเ ข า ยั ง ไ ม่ จ า ก ไ ปร่ ว ม ท า ง ไ ด้ กั น ด้ ว ย ดี
บ น ถ น น..ส า ย เ ก่ า.. ใ น คื น นี้.ก็ ยั ง มี แ ต่ ค ว า ม เ ห ง า.
แ ต่ แ ล้ วเ จ้ า ก า ม เ ท พ.ก็ แ อ บ ม า เ ล่ น ก ล กั บ ค น เ ศ ร้ า..
เ มื่ อ เ ธ อ ห ก ล้ ม.ล ง บ น พื้ นฉั น ห ยุ ด ยื น.ยื่ น มื อ ใ ห้.
เ ธ อ จั บ มื อ.ข อ ง ฉั น ไ ว้ฉั น ฉุ ด ใ ห้เ ธ อ ลุ ก ยื น..
มี ร อ ย ยิ้ ม..จ า งๆ แ ล ะ คำ ข อ บ คุ ณ ใ ห้.
ฉั น จึ ง เ อ่ ย.เ อื้ อ น อ อ ก ไ ปไ ม่ เ ป็ น ไ ร ห ร อ ก ค น ดี
บ น ถ น น..ส า ย เ ก่ าคื น นี้..จึ ง ห า ยเศร้า.
เริ่มมีเสียงหัวเราะ..และหยอกเย้าของฉันและเธอ
ก็ได้แต่หวัง.ว่าแยกหน้า.คงไม่มีใครจากไป
บทเรียนเก่า ๆ ..เคยสอนไว้.คงรักษาใจกันได้ดี..
บนถนน.ชีวิตแห่งนี้.จะมีแต่ความหวัง
จ ะ ร่ ว ม ส า น..แ ล ะ ร่ ว ม ฝั นร ะ ห ว่ า ง เ ธ อ ฉั น ต ล อ ด ไ ป
เ มื่ อ ถึ ง..ท า ง แ ย กเ ร า จ ะ ห ยุ ด..แ ล ะไ ถ่ ถ า ม.
ถามใจ..เธอและฉันว่าจะไปในทางใด.
ยอมรับฟัง..กันด้วยใจ .ด้วยเหตุผลนะคนดี
แ ล้ ว ท า ง แ ย ก..ใ น วั น นี้.จ ะ มี เ ร า ไ ป ด้ ว ย กั น
บ น ถ น น ชี วิ ต..บ น ถ น น ส า ย เ ก่ า..
จ ะ เ ป็ น เ รื่ อ งที่ เ ล่ า ข า น.
ถ น น ส า ย นี้..จ ะ คื อ ตำ น า น.
ที่ ขั บ ที่ ข า นรั ก ข อ ง ค น ส อ ง ค น.
ค น ที่ อ่ อ น ไ ห วกั บ ค น..ที่ ช่ า ง ฝั น
ไ ด้ ม า พ บ กั น.ใ น คื น วั นที่ เ ดี ย ว ด า ย..
ทำ ถ น น ส า ย เ ก่ าใ ห้ เ ป็ น ถ น น แ ห่ ง ชี วิ ต..ข อ ง ส อ ง ค น
ที่มาของงานชิ้นนี้.
เคยเขียนงาน.บทหนึ่ง.ชื่อ บนถนนแห่งชีวิต.
แล้วก็เคยไปอ่านงานของ ถนนสายเก่ารองเท้าคู่เดิม
ดูแล้วมีแต่เรื่องเศร้า ๆ
จนเผลอไปหยอกเย้า.บอกให้ถนนสายเก่า
รองเปลี่ยนรองเท้าคู่ใหม่ดู...(ในอำนวยพรรัก)
แล้วให้ลองมาเดิน..บนถนนแห่งชีวิต..ของภูตะวัน
อีกวัน.ถนนสายเก่า.ก็มาทวงถามรองเท้าคู่ใหม่.
และต่อมาก็ไปอ่านงานถนนสายเก่าแล้วก็ไป Post ตอบ
และบอกว่าเอารองเท้าคู่ใหม่มาให้ใส่แล้วให้ลุกขึ้นไว ๆ ..
ให้เดินไปด้วยกัน.
อีกหนึ่งวัน..เหมือนฟ้า..กลั่นแกล้ง.
คนช่างฝันกับคนอ่อนไหวก็ได้มานั่งคุยกัน.
มีมากมายหลายเรื่อง
ที่เราคุยกันได้ดีจนมีมิตรไมตรี..ที่ดี..ให้กัน..
วันนี้จึงเขียนงานชิ้นนี้..ขึ้น
เอ่อ..ไม่เกี่ยวกับที่เล่ามาทั้งหมดข้างบนเลย (อ้าว)
ก็ไม่รู้เหมือนกัน..ว่าเขียนขึ้นมาได้ไง.
ไม่เข้าใจจริง ๆคือนึกถึงคำว่า..
ถนนแห่งชีวิต..กับถนนสายเก่า
ก็เลยได้งานดี ๆ ..ขึ้นมาเก็บไว้ใน web..อีกชิ้น.
แล้วก็....ชอบงานชิ้นนี้มาก...
อาจจะเป็นเพราะว่า....
ชอบภาคแรกที่เขียน....คือ บนถนแห่งชีวิต (ภาคแรก)
ก็เลยชอบ บนถนนแห่งชีวิต (ภาคสอง)
ว่าแต่...คนอ่าน..จะชอบภาคไหน? กว่ากัน...
ตอบหน่อยได้ไหม...ตอบฉันหน่อย..ว่าเธอ..คิดถึงกัน ?
ไม่ได้ Post หลายวัน...ไม่รู้มีใครคิดถึงบ้างรึปล่าว????
**********************************************************************************
ฉ า ก แ ป ด ....ที่บ้านของตะวันรอน..
ทรายกับทะเล.....
-------------------------------------------------------->ภูตะวัน ตะวันรอน
ไ ม่ รู้ ..ว่ า อ ดี ต เ ค ย.เ จ็ บ ช้ำ ..กั บ ใ ค ร ม า
ไม่รู้ว่า.กี่ครั้งกี่ครา..ที่น้ำตาเธอไหล.
ไม่รู้ว่า..ใครหนอทำเธอเจ็บช้ำหัวใจ..
ไม่รู้ว่า..ทำไม.จึงมาเปิดอ่าน..งานเก่า ๆ เธอ..
จะเขียนให้กับใคร..ไม่อยากจะรู้หรอก..
แต่อยากจะบอก..วันนี้.อย่าหวั่นไหว..
อย่ามองทะเล..ว่าแปรเปลี่ยนไป.
ทะเลวันนี้จะไม่เหมือนเดิม.
เพราะ..วันนี้..หากเปรียบเธอเป็นผืนทราย.
ตัวฉันไซ้ร์.คือทะเล.ที่เคลื่อนไหว.
คอยพัด..มาทักทาย.ลบรอย..เท้าออกไป
นั่นแหละรู้ไหมที่ทำให้.คือรักเธอ..
ใครอื่น..เขาจะมาเหยียบย่ำ..
ฉันจะลบรอยช้ำ..ให้จางหาย..
ลบรอยเท้า..ออกจากผืนทราย
ลบความเจ็บช้ำ..ออกไปจากใจเธอ..
หวังอีกครั้ง.เถิด.คงยังไม่สาย
เธอเป็นผืนทราย.ฉันเป็นทะเล
จะกี่ครั้งกี่หน.ยามเมฆฝน.คลื่นลมเกเร.
ทราย..กับทะเล..ไม่เคย..ห่างกัน.
ทรายกับทะเล.ยังคงผูกพัน.
ท ร า ย กั บ ท ะ เ ล .ยั ง ...ค ง รั ก กั น.
*****************************************
รวมรส..รวมรัก..
----------------->ภูตะวัน ตะวันรอน+ถนนสายเก่า รองเท้าคู่เดิม
( บท 1. ) เป็นเพียงรอยเท้าบนผืนทราย
(Written by : ถนนสายเก่า Date - Time: 24 พ.ย. 45 - 20:45 )
เป็นเพียงรอยเท้าบนผืนทราย
รอคลื่นทะเลมาซัดให้เลือนหายในไม่ช้า
เหลือเพียงทรายผืนเก่า--ขาว--สะอาดตา
คล้ายไม่มีใครผ่านมาเพื่อผ่านไป
เธอมาทิ้งรอยร้าวไว้แสนลึก
แต่นั่นเพียงทำให้รู้สึกเริ่มเคลื่อนไหว
แค่รอยเท้าหนึ่งที่บังเอิญมาเหยียบย่ำบนผืนทราย
ฉันเชื่อว่าน้ำทะเลจะมาซัดหายในสักวัน
*********************************************
(บท 2) ผืนทราย (ภาค 2)
(Written by : ถนนสายเก่า Date - Time: 24 พ.ย. 45 21.38)
นั่งรอเธออยู่กับผืนทราย
ภาพความทรงจำถูกหยิบมาเรียงรายบนผืนทรายขาว
หยิบเปลือกหอยมาคุ้ยเขี่ยวาดรูปหัวใจรูปดาว
มากกว่าจะนั่งอยู่เฉยๆ..กับผืนทรายว่างเปล่า--ฉันคงยิ่งเหงาจับจิตจับใจ
ทุกครั้งที่ฝันเห็นทะเล
เหมือนความเศร้าเข้ามาขับฟันเฟืองความว้าเหว่ให้เคลื่อนไหว
ภาพทรงจำดีงามยามที่ชื่อเธอถูกลบออกไป
ก็เป็นได้แค่ผืนทราย -- ยามที่น้ำทะเลไม่พัดพามาทักทาย เท่านั้นเอง
*************************************
(บท 3) ทรายกับทะเล.
(Written by : ภูตะวัน ตะวันรอน Date - Time: 27 มีค.47 เวลา..บ่ายกว่า ๆ..)
ไม่รู้..ว่าอดีตเคย.เจ็บช้ำ..กับใครมา
ไม่รู้ว่า.กี่ครั้งกี่ครา..ที่น้ำตาเธอไหล.
ไม่รู้ว่า..ใครหนอทำเธอเจ็บช้ำหัวใจ..
ไม่รู้ว่า..ทำไม.จึงมาเปิดอ่าน..งานเก่า ๆ เธอ..
จะเขียนให้กับใคร..ไม่อยากจะรู้หรอก..
แต่อยากจะบอก..วันนี้.อย่าหวั่นไหว..
อย่ามองทะเล..ว่าแปรเปลี่ยนไป.
ทะเลวันนี้จะไม่เหมือนเดิม.
เพราะ..วันนี้..หากเปรียบเธอเป็นผืนทราย.
ตัวฉันไซ้ร์.คือทะเล.ที่เคลื่อนไหว.
คอยพัด..มาทักทาย.ลบรอย..เท้าออกไป
นั่นแหละรู้ไหมที่ทำให้.คือรักเธอ..
ใครอื่น..เขาจะมาเหยียบย่ำ..
ฉันจะลบรอยช้ำ..ให้จางหาย..
ลบรอยเท้า..ออกจากผืนทราย
ลบความเจ็บช้ำ..ออกไปจากใจเธอ..
หวังอีกครั้ง.เถิด.คงยังไม่สาย
เธอเป็นผืนทราย.ฉันเป็นทะเล
จะกี่ครั้งกี่หน.ยามเมฆฝน.คลื่นลมเกเร.
ทราย..กับทะเล..ไม่เคย..ห่างกัน.
ทรายกับทะเล.ยังคงผูกพัน.
ทรายกับทะเล.ยัง ...คงรักกัน.
*********************************
Note to ถนนสายเก่า .รองเท้าคู่เดิม.
บทนี้เขียนให้เป็นกำลังใจ.
ในวันสอบส่งท้าย
และเป็นของขวัญให้
สำหรับการเริ่มต้น
อีกไม่กี่วัน.จะเริ่มต้นกับหน้าที่การงานใหม่..
ก็ให้ตั้งใจ..ทำงาน
ชีวิต.เพิ่งจะเริ่มต้น..
มีอะไร..ให้พบเจออีกมากมาย
บนโลก..ใบกว้างใบนี้
พี่.ก็เป็นเพียงส่วนหนึ่งในชีวิต..
ที่คุณได้ผ่านมาพบเจอ.
อยู่ที่ว่าจะเลือกเก็บไว้เป็นส่วนใดในชีวิต.
แต่อยากเพียงบอกว่า.ร้อยหมื่นพันคำพูดใด ๆ
คงไม่เท่าหนึ่งคำ..ที่ออกมาจากใจ.
และคุณคงรับรู้ได้เช่นกัน..
Poem ID : 49688
Written by : ภูตะวัน ตะวันรอน
Posted by : รหัสสมาชิก : 6421 - ภูตะวัน ตะวันรอน
Source : ก็ไม่รู้ว่าอะไร......
Date - Time: 27 มี.ค. 47 - 19:01
Note : ถึงเขียนออกมาได้.....
**************************************************************************************
ฉ า ก เ ก้ า ....ที่บ้านของถนนสายเก่า..
ตะวันรอน......อ่อนไหว..แค่ไหน..ก็รักคุณ
----------------------------------->ถนนสายเก่า
ถ้ า ชี วิ ต ฉั น ไ ม่ มี คุ ณ
ก็ จ ะ ไ ม่ ตื่ น ขึ้ น ม า รั บ ค ว า ม อ บ อุ่ น ข อ ง ต ะ วั น ด ว ง ไ ห น
เ พ ร า ะ ฉั น มี ต ะ วั น ด ว ง เ ดี ย ว แ ล้ ว ใ น โ ล ก หั ว ใ จ
ซึ่ ง ส่ อ ง แ ส ง ส ว่ า ง แ ล ะ ค ว า ม อุ่ น ไ อ ใ ห้ ฉั น ต ล อ ด ม า
อ า จ ดู เ ห มื อ น ฉั น โ ง่ ที่ ปิ ด ตั ว เ อ ง ม า ก เ กิ น ไ ป
ที่ ไ ม่ ย อ ม เ ผื่ อ ใ จ ไ ว้ รั บ ค ว า ม ผิ ด ห วั ง ใ น วั น ห น้ า
แ ต่ เ พ ร า ะ ฉั น รั ก แ ล ะ แ น่ น ห นั ก ต ลอ ด ม า
จึ ง ยื น ยั น อ ย่ า ง ห า ญ ก ล้ า อ ย่ า ง นั้ น ไ ป
ฉั น ไ ม่ ป ร า ร ถ น า แ ส ง จ า ก ด ว ง จั น ท ร์
เ พ ร า ะ แ ม้ จ ะ ส่ อ ง ส ว่ า งไ ด้ เ ห มื อ น กั น...แ ต่ ใ ห้ ค ว า ม อ บ อุ่ น กั บ ฉั น ไ ม่ ไ ด้
ต ะ วั น ข อ ง ฉั น....เ ชื่ อ ไ ห ม ว่ า รั ก คุ ณ นั้ น ห ม ด ใ จ
ชี วิ ต เ ล็ ก ๆ ที่ ไ ม่ ยิ่ ง ใ ห ญ่ ...แ ต่ มี สิ่ ง ห นึ่ ง ที่ ฉั น ภู มิ ใ จ คื อ ก า ร รั ก คุ ณ
Poem ID : 49689
Written by : ถนนสายเก่า
Posted by : รหัสสมาชิก : 3419 - ถนนสายเก่า รองเท้าคู่เดิม
Source : ให้คนสำคัญที่จะเข้ามาตอบเป็นคนแรกค่ะ...
Date - Time: 27 มี.ค. 47 - 19:04
Note : อยากให้คุณรู้ใจว่ารักจริง
*************************************************************************************
ฉ า ก สิ บ ....ที่บ้านหลังใหม่ ชื่อถนนสายตะวันรอน..
~~~~~~~~ทะเลเมฆ~~~~~
นั่ ง ม อ ง เ ม ฆ น้ อ ยล อ ย บ น ฟ้ า..
ส่ ง ค ว า ม คิ ด ถึ ง..ผ่ า น ด ว ง ต า..ไ ป บ น ฟ้ า ใ ส-ใส
โอ บ ก อ ดค น ข้ า ง ๆ..ด้ ว ย หั ว ใ จ..
อ ย า ก นั่ ง จ น..พ ร ะ อ า ทิ ต ย์..วั น ใ ห ม่..จ ะ โ ผ ล่ ขึ้ น ม า..
แ ต่ วั น นี้ ต ร ง นี้ ..แ ล ะ คื น นี้..
ที่ นั่ ง อ ยู่ ข้ า ง ๆ คื อ ค น แ ส น ดี ..ที่ ฉั น รั ก เ ป็ น ห นั ก ห น า..
นั่ ง จั บ มื อ กั น..ม อ ง ท ะ เ ล เ ม ฆ..ที่ บ น ฟ้ า
เ ม ฆ ค ง อิ จ ฉ าที่ ม อ ง ไ ป ทั่ ว บ น ฟ้ าไ ม่ มี ใ ค ร
มี แ ต่ สอ ง ค น ..ส อ ง ใ จ..ที่ ไ ด้ ฝั น..
อ ย า ก ห ยุ ด คื น ห ยุ ด วั นที่ มี แ ต่ เ ร าเ อ า ไ ว้
นั่ ง ม อ ง ห น้ าส บ ต า..พู ด ภ า ษ าหั ว ใ จ
ท้ อ ง ฟ้ า ก ว้ าง แ ค่ ไ ห น ??
ก็ ไ ม่ ยิ่ ง ใ ห ญ่ ก ว่ า ใ จ เ ร า ส อ ง ค น
Poem ID : 54817
Written by : ถนนสายเก่า & ตะวันรอน
Posted by : รหัสสมาชิก : 7589 - ถนนสายเก่า&ตะวันรอน
Source : คนขอบเขียนกะคนชอบเขียน..นั่งมองฟ้า..
Date - Time: 05 มิ.ย. 47 - 22:27
Note : บทนี้..วา กะ ตะวัน เขียนด้วยกัน ไม่แยกบทกันแล้ว
**************************** T H E E N D ******************************
5 มิถุนายน 2547 22:27 น.
ถนนสายเก่า&ตะวันรอน
นั่งมองเมฆน้อยลอยบนฟ้า..
ส่งความคิดถึง..ผ่านดวงตา..ไปบนฟ้าใส-ใส
โอบกอดคนข้าง ๆ..ด้วยหัวใจ..
อยากนั่งจน..พระอาทิตย์..วันใหม่..จะโผล่ขึ้นมา..
แต่วันนี้ตรงนี้..และคืนนี้..
ที่นั่งอยู่ข้าง ๆ คือคนแสนดี..ที่ฉันรักเป็นหนักหนา..
นั่งจับมือกัน..มองทะเลเมฆ..ที่บนฟ้า
เมฆคงอิจฉาที่มองไปทั่วบนฟ้าไม่มีใคร
มีแต่สองคน..สองใจ..ที่ได้ฝัน..
อยากหยุดคืนหยุดวันที่มีแต่เราเอาไว้
นั่งมองหน้าสบตา..พูดภาษาหัวใจ
ท้องฟ้ากว้างแค่ไหน??
ก็ไม่ยิ่งใหญ่กว่าใจเราสองคน
22 พฤษภาคม 2547 22:53 น.
ถนนสายเก่า&ตะวันรอน
เหนื่อยหน่าย..และท้อ
ตะวันรอน..เลยอ่อนแสง
อยากอยู่เงียบ ๆ..อย่างคนอ่อนแรง
ฉันไม่ได้แสร้ง..ทำตัวให้เปลี่ยนไป..
ไม่อยาก..ให้เธอ..อยู่ใกล้ยามฉันทุกข์
อยากให้เธอ..ร่วมสุข..ยามสดใส..
ทั้งหมดก็เพราะฉันรัก..เธอหมดใจ
จึงอยากให้เธอเจอ..ด้านที่ดี.
ฉันก็คน..ปุถุชน..ธรรมดา..
ไม่อาจทำใจ..ให้ปลง..ได้ทุกเรื่อง..
ปล่อยให้มัน..ผ่าน..วันและเดือน..
ให้มันหมดเรื่อง..ที่ขุ่น..ที่เคืองในใจ..
หากวันนี้คนดี..ของฉันเหงา..
หากเขา..และใครคนนั้น..จะมาแทนที่
ฟังน่ะ..ฟังน่ะ.เธอคนดี
ณ..นาทีนี้..คือสิ่งที่ฉัน..อยากบอกเธอ
หากตัวเธอเผลอไปกับใครเขา
คงเป็นตัวฉัน.ที่เศร้าหมอง
คงจะต้องร้องไห้.น้ำตานอง
เพราะฉะนั้น.ได้โปรดอย่าลองไปรักใคร
แน่นหนัก ..แน่นหนักจงหนักแน่น
ทำใจให้แกร่งเข้มแข็งไว้
รอวันคืนดี ดีที่ฟ้าใส
แล้วฉันจะกลับมาใหม่...
ไม่หงุดหงิดอย่างเคย
จะทำตัว..ให้เป็นคนน่ารัก.
จะอ้อนกลับอย่างสดใส
จะรักดูแลและเอาใจใส่
จะไม่ยอมอยู่ห่างไกล
ไม่หนี..ไม่หายจากเธอ
10 พฤษภาคม 2547 23:09 น.
ถนนสายเก่า&ตะวันรอน
*-.-*-.-*.-*-.-*-.-*-.-*-.-*-.-*-.-*-.-*-.-*-.-*-.-*-.-*-.-*-.-*-.-*-.-*-.-*-.-*
เหนื่อยเกินไปไหม.....ความรัก
หรือมาถึงจุดที่ต้องพัก..แค่ฟางเส้นเดียวเลยหนักเกินรับไหว
ถนนยังยาว ต้องก้าวต่อ... อะไรที่ยังรอให้เราก้าวไป
ไม่รู้พรุ่งนี้ จะพาวันสุข-ทุกข์เท่าไหร่ มาให้เรา
พรุ่งนี้จะหัวเราะ หรือ ร้องไห้ ฉันยังบอกเธอได้ว่ารัก
แม้จะยังจูงมือกันฟันฝ่า หรือถอดใจหยุดพัก ต่างคนต่างเหงา
เพราะเหตุผลใด ให้รู้ไว้ เราจะยังมีเรา
แม้เรื่องรัก จะกลายเป็นเรื่องเศร้า เมื่อนึกถึงขึ้นมา.....วันใด
เคยได้ยินไหม *-.-*ความผูกพันทางใจ ใกล้กว่าฟ้า *.-.*
ต่อให้การชิดใกล้ ทำให้เราเลิกรา- - การพบหน้า รังแต่ จะร้องไห้
จะเพราะความเหมือน หรือ ความต่าง ที่แยกห่าง หัวใจ
ฉันจะยังรัก ยังคิดถึง ยังร้องไห้ ได้ เหมือนว่ายังมี
แม้ต้องถอยกลับมายืนในจุดเริ่มต้น
เหมือนครั้งที่เราสองคน ไม่มีกันอย่างวันนี้
ก็ยอมเข้าใจ....หาก....รัก มีแต่เรื่องร้ายๆ ทำลายความรู้สึกดีๆ
ฉันคงต้องยอมรับสักที....ว่าวันนี้...เรา เหนื่อยเกินไป
*-.-*-.-*.-*-.-*-.-*-.-*-.-*-.-*-.-*-.-*-.-*-.-*-.-*-.-*-.-*-.-*-.-*-.-*-.-*-.-*
แต่งตอบให้หวานใจค่ะ ......บ่อยๆ ทีเราเองต้องตั้งคำถามนี้...กับความรัก ....
แต่ ลิ้นกับ ฟัน มันย่อมมีบ้าง ที่กระทบ กระทั่ง นั่นแหละค่ะ ....ฉันใด ก็ฉันนั้น........
การทะเลาะกัน บางครั้ง ก็ไม่ได้หมายถึง การเลิกรา ..เสมอไป...เพราะ บางครั้ง มันอาจหมายถึง การบอกถึงความต้องการในใจที่แท้จริงของทั้งสองฝ่าย ออกมาดังๆ
ถ้าผ่านพ้นมันไปได้.....รับรองวันใหม่ จะสดใส กว่าเก่า
เชื่อเถอะค่ะ....ลองมาแล้ว
อันนี้ ที่มาค่ะ......เหนื่อยเกินไปหรือเปล่า ... : แต่งโดย ภูตะวัน ตะวันรอน
มีความรัก..เพียงอย่างเดียว
คงประครองความรัก..ของเรา..ไว้ไม่ได้..
ในเมื่อเธอกับฉัน.เหมือนกัน..จนแทบ..
จะหาความแตกต่างไม่ได้..
เธอเองก็ไม่เคยคิดที่จะยอม..
ในขณะที่ฉันเองก็ยอมใคร..ไม่ค่อยได้
แล้ว..เราจะไป..ด้วยกัน..ได้ไหม ?.
ลองถามใจกันและกันดู?
เหนื่อยเกินไป..รึปล่าว?
จะถอยหลังกันคนละก้าวสองก้าว
หรือจะปล่อย..ให้รักร้าวกลางคัน..
หรือจะหยุดกันที่ตรงนั้นพบกัน..คนละครึ่งทาง
ถามใจกันวันนี้.
ก่อนที่จะรู้ว่าสาย..
หากรัก..แต่ไม่เข้าใจ.
ก็คงไปไม่ถึงปลายทาง
เมื่อคนที่เธอรักและเขาก็รักเธอมาห่างหาย..
จะรู้สึกเงียบเหงาวังเวงในหัวใจ
หรือ..เธอจะไม่รู้สึกอะไรในหัวใจ..
เธอจะตอบได้ต่อเมื่อเธอได้สัมผัสกับมัน
>
ฉันถอยมายืนในจุดเริ่มต้น..
แล้วเธอหล่ะพร้อมจะถอย..รึยัง.?
จะเริ่มต้นใหม่.หรือหันหลัง..ให้แก่กัน..
อยู่ที่ใจเธอ..และฉัน.เท่านั้นเอง
หน้าส่วนตัว
1544
