11 สิงหาคม 2551 03:00 น.
ถ. ดอกฝิ่น ม่อนเงาะ
สายน้ำใสใหลเย็นเป็นมหาสมุท
บริสุทธิ์ล้ำค่ายิ่งสิ่งใหน
หากโลกนี้ขาดน้ำก็ขาดใจ
เหมือนโลกไร้ซึ่งแม่แพร่เผ่าพันธุ์
แม่.....สุดแท้ใครจะคิด
ทุกชีวิตมีใครไม่มีแม่
จิตรสำนึกของคนบนทาสแท้
จะลืมแม่ หรือรักแม่แท้แต่ใจ
บางคนรักเทอดทูลพระคุณแม่
บางคนแม้จะคิดถึงยังห่างหาย
ความเป็น ฅน ของคนอยู่ที่ใจ
จะมีใครบังคับก็หาไม่
แม่ดีใจในวันรู้ว่ามีลูก
มีความสุขปลาบปลื้มเสน่หา
แม่บางคนเสียใจคิดเข่นฆ่า
ไม่นำพาต้องการนั่นก็ใจ
ความเป็น ฅน อยู่ที่จิตรใต้สำนึก
ความรู้สึกชั่วดีมีเหตุผล
กตัญญูคือทาสแท้ความเป็นคน
ไม่สับสนไม่วุ่นวายในเหตุการณ์
กตัญญูรู้คุณผู้ที่ให้
เป็นผู้ได้ทำดีไม่หม่นหมอง
คุณความดีเป็นสมบัติที่คัดกรอง
คนหมายปองรักใคร่ผูกไมตรี
ในวันใหนใจลูกก็มีแม่
พระผู้แผ่เมตตาหามิได้
รักซาบซึ้งถึงพระคุณแม่ฝังใจ
ลูกทำดีเพื่อให้ทดแทนคุณ
ขอให้แม่มีอายุยั่งยืนนาน
สุขสำราญพลานามัยเกษมสันต์
แผ่กุศลสร้างผลบุญเมตตานั้น
อภัยทานแม่ทำไว้ให้ทุกคน
แม่เป็นแม่พิมพ์ที่ดีแก่ลูกลูก
ให้พันธุ์ผูกจิตใจได้สืบสาน
ทำความดีมีเมตตาเพราะแม่นั้น
แม่พิมพ์อันดีงามสร้างความดี
10 สิงหาคม 2551 07:00 น.
ถ. ดอกฝิ่น ม่อนเงาะ
รักคิดถึงห่วงหาอาทรแม่
ในอยามแม่ห่างไกลไม่เห็นหน้า
ลูกขอโทษที่โทรรบกวรมา
อยากรู้ว่าสุขภาพเป็นอย่างไร
แม่เป็นแม่ผู้ที่มีแต่ให้
ไม่สนใจให้แล้วไม่ถามหา
ทุกสิ่งอย่างมากมายแม่ให้มา
มากยิ่งกว่าที่ลูกให้กตัญญู
ให้เลือดเนื้อเชื้อชาติศักดิ์สกุล
ให้การุณชุบเลี้ยงเพียงเท่านั้น
ให้ความรู้เป็นครูเป็นอาจารย์
คนสำคัญคนแรกของลูกเอง.
ในวันเกิดของลูกลูกรับรู้
แม่คือผู้ให้กำเหนิดเกิดสร้างสรร
จิตสำนึกระลึกถึงทุกคืนวัน
ลูกอดกลั้นฟันฝ่าสร้างความดี
ยึดหลักการคำสอนแม่เคยพร่ำ
นำหลักธรรมศาสนามาสร้างเสริม
รักศักดิ์ศรีเกียรติสกุลยิ่กว่าเดิม
ลูกจะเสริมสร้างสิ่งที่ดีงาม
แป็ดสิบห้าปีนี่หรือแม่
ดูไม่แก่เท่าไหร่ใครก็พูดถึง
แม่ที่รักของลูกผูกตราตรึง
ลูกซาบซึ้งถึงพระคุณแม่คนดี
7 สิงหาคม 2551 23:42 น.
ถ. ดอกฝิ่น ม่อนเงาะ
สะดุ้งตื่นยืนทั้งง่วงร่วงหรือเปล่า
ไม่กินเหล้าแล้วมาเมาอะไรนี่
นี่บ้านเราอยู่ที่ใหนไม่เห็นมี
บ้านเลขที่ห้าสี่บ้านของใคร
มึนไปหมดรถละมันอยู่ไหน
ใครขับไปให้ขับมาจะกลับบ้าน
เอ๊ะ ตัวเราชื่ออะไรบ๊ะแหล่วกัน
นามสกุลนั้นล่ะใครยื้มไป
เดินหนึ่งก้าวถอยสามทำไงได้
ก้าวต่อไปเมื่อไหร่จะไปพ้น
เซซ้ายทีขวาทีนี่ก็ชน
ราวถนนขอบสะพานที่กั้นกลาง
ตลกสิ้นดีมีหวัง.......ด่าแน่แน่
เพิ่งเปียแชร์เงินอยู่ใหนใครเห็นบ้าง
โชคยังดีกระเป๋าอยู่ แต่สะตังค์
ต้องมานั่งใช้หนี้กันต่อไป
ก็ยังดีฝันซ้อนฝันเอากันแย่
ฝันแท้แท้กับฝันเทียมเยี่ยมปานนี้
คืนต่อไปก่อนจะนอนไหว้เจ้าที่
แต่คืนนี้ขอนอนต่อ.................?
7 สิงหาคม 2551 12:55 น.
ถ. ดอกฝิ่น ม่อนเงาะ
งง....ในความหมายคำว่าประชาธิปไตย
ของคนไทยสมัยนี้ที่หลากหลาย
ดูภาพข่าวเศร้านะ ประชาไทย
มันเหมือนไร้เหตุผล สับสนจริง
ยกคำว่ารักชาติขนาดนี้
ใจนั่นสิ....วุ่นวายขนาดใหน
ความโลภโมโทษาตัณหาใด
เหนือจิตรใจมืดมัว.....จนมืดมน
รักชาติรักแผ่นดินดังคำพูด
บริสุทธิ์จริงใจไม่ไขว้เขว
หยุดเสียทีจุดยืนที่โรเร
เด็กไขว้เขวเล่ห์เหลี่ยมไม่จริงใจ
ประเทศชาติเสียหายอายต่างด้าว
เขาปวดร้าวรานใจแทนไทยแท้
มีแผ่นดินถิ่นฐานบ้านคุ้มอยู่
มาต่อสู้แย่งชิงอำนาจกัน
อคติ ตัณหา บ้าอำนาจ
มันประหลาดจิตใจคนไทยแท้
ปัญหามีมากมายไม่ช่วยแก้
จิตใจแย่หรือลืมว่าเป็นถิ่นแผ่นดินตน
6 สิงหาคม 2551 04:03 น.
ถ. ดอกฝิ่น ม่อนเงาะ
ยามขมิ้นสิ้นรัง ไร้ถิ่น
จะถวิลหวังใดดัง ใจหมาย
อ้างว้างว้าเหว่ เดียวดาย
กล้ำกลืนฝืนใจ จากจร
เร่ร่อนรักแล้ว ห่างหาย
แอบซ่อนดวงใจ ขื่นขม
ยากยิ่งจริงใจ ซานซม
ฝืนชื่นอกตรม ข่มใน
ค่ำนี้นอนไหน ไป่รู้
ใครเล่าเอ็นด สงสาร
ลมฝนโกรกพัด เสียดทาน
หนาวสั่นสะท้านบ้านใด เมตตา
เดียวดายไร้เพื่อน กัลยามิตร
ร่อนเร่ทั่วทิศ เขตขาม
ไร้จุดพักพิง ยิ่งช้ำ
รักเอยตามกระหน่ำ ห้ามใด
ใจรู้รู้ใจใคร รับรู้
อดสูแก่ใจใคร ยั่งถึง
ไร้รังรักยัง ฝังตรึง
ไม่คำนึงถึงคู่ดู กระไร
อดออมยอมฝืนกล้ำ ยามจาก
ระทมหนักหักใจ เสน่หา
เร่ร่อนจำพราก จากลา
มิสั่งลาอาลัยให้ คร่ำครวญ
หน้าส่วนตัว
1100
