27 ตุลาคม 2551 12:53 น.

อิจฉา

ถ. ดอกฝิ่น ม่อนเงาะ

มองเห็นนกผกผินบินเคียงคู่
เฝ้ามองดูจนลับตาน่าอิจฉา
ตะวันดับลับเหลี่ยมจรดแนวป่า
แล้วตัวข้าอ้างว้างอย่างตามเคย

เหงาจริงๆยิ่งกลางไพรในป่ากว้าง
มันอ้างว้างอย่างนี้มีใครเหมือน
กลางค่ำคืนยืนมองฟ้ามีแต่เดือน
เมฆคล้อยเคลื่อนเดือนลับกลับมืดลง

เงียบสงัดลมพัดพลิ้วริ้วรอยคลื่น
ลมสะอื้นดังใจข้าว้าวุ่นนัก
ผิงกองไฟในป่าหนาวมากมาก
น้ำค้างพรากจากฟ้ามาชะโลม

เย็นยะเยือกเลือกได้ก็ไม่ว่า
ชะง่อนผาอาศัยหลบฟ้าฝน
แต่ความหาวเย็นนั้นจำต้องทน
ยิ่งกังวลบนดอยจะคอยใคร

มีก็แต่หัวใจนักต่อสู้
ยังไม่รู้อยู่รอดไปถึงไหน
มองความมืดล้อมรอบมิวางวาย
อันตรายรอบตัวกลัวไม่เป็น.				
27 ตุลาคม 2551 12:15 น.

ยอมรับ

ถ. ดอกฝิ่น ม่อนเงาะ

ขอยอมรับความจริงสิ่งเหล่านี้
เคยคิดหนีทีไรไปไม่พ้น
เพราะหัวใจของเรายังเป็นคน
หนีวังวนห้วงรักยากจริงๆ

เคยบอกปัดปฏิเสธเหตุผลลับท์
แต่ใจกลับรานร้าวเศร้าขื่นขม
ทรมานสุดทนจนระบม
แอบสาสมความคิดปิดบังใคร

จะบอกใครให้รับรู้ยังอ้อมแอ้ม
กลัวเสียแต้มเชิงชายอายขวยเขิน
เอาสิน่า  ฝืนอย่างนี้ทุกข์เหลือเกิน
คงบังเอิญมีใคร  ปลอบใจแทน

มองฟ้ากว้างยังมีที่เวิ้งว้าง
พอมีหวังสร้างฝันนั้นอีกหน
โลกใบนี้เป็นอย่างเราใช่เพียงคน
สลัดพ้นไม่ยอมแพ้แม้หมดทาง.				
24 ตุลาคม 2551 13:32 น.

คนที่พี่รักเพื่อนที่ภักดีนารีที่เข้มแข็ง

ถ. ดอกฝิ่น ม่อนเงาะ

วันเวลาเนิ่นนานผ่านเร็วมาก
ไม่ออกปากชื่นชมคารมณ์หวาน
แม้นเวลานาทีผ่านเนิ่นนาน
ทนขมหวานผ่านมาน่าชื่นชม

แต่ก็แอบชื่นใจในตัวเจ้า
ที่คอยเฝ้าห่วงใยเสน่หา
แม้นขมขื่นมากมายที่ผ่านมา
รักไม่กล้าเอ่ยคำทำเป็นเมิน

น้อยใจสิที่ทำเหมือนไม่คิด
ที่แท้จิตมอบให้ไม่ห่างหาย
ความห่วงหาอาทรซ่อนในใจ
มิแพล่งพรายให้รู้ดูท่าที

สิ่งที่คิดจริงใจให้กับเจ้า
คือการเฝ้าฝันถึงวันที่หมาย
อนาคตสดใสให้ดังใจ
เป็นเป้าหมายให้รักที่สมบูรณ์

ได้พักผ่อนตอนเหนื่อยที่เคยผ่าน
ลิ้มรสหวานผ่านขมเหมือนข่มขืน
ขอให้พักผ่อนได้อย่างยั่งยืน
เพราะกล้ำกลืนฝืนทนตลอดมา

วันนี้พี่คนที่ไม่มีหวาน
ก่อนจากกันวันจากฝากของขวัญ
เป็นรางวัลย์ชีวิตชั่วนิรันดร์
เพื่อปลอบขวัญกำลังใจให้ทดแทน.				
24 ตุลาคม 2551 12:43 น.

หน้าหนาวสาวสวย

ถ. ดอกฝิ่น ม่อนเงาะ

ลมเย็นพลิ้วแผ่วผิวกายสะท้าน
หนาวหรือนั่นวันนี้ที่คอยหา
ใกล้เวียนจบครบรอบพฤศจิกา
ปลายตุลาเจียนลับวสันต์เลือน

แดดรอนๆตอนใกล้จะพลบค่ำ
เสียงสายน้ำซัดซ่าแทรกผาหิน
ลมเย็นๆพัดมาอุรายิน
หวังถวิลเสาะหามาแสนนาน

ชอบมากๆหากถึงเวลานี้
ในหนึ่งปีหนทนรอหนาว
ผ่านร้อนฝนชนชื่นใจอีกคราว
ฤาหน้าหนาวมีอะไรใจต้องการ

อดีตยังฝังใจให้ลำลึก
ความรู้สึกมากมายใครหยั่งถึง
มีแต่ใจใฝ่หาที่ตราตรึง
เฝ้าคิดถึงหนึ่งในใจวกวน

ไม่เคยลืมไม่มีเลือนเหมือนเพิ่งผ่าน
ใจต้องการนั่นเพราะใจเสน่หา
ในอดีตที่ผ่านกาลเวลา  
แทบจะหาดูได้ย่างยากเย็น

สาวแสนสวยด้วยเสื้อผ้าที่หนานุ่ม
แพรพรรณหุ้มเรือนกายใหัสีสรร
งามยิ่งนักเหลือจักพรรณานั้น
ถ้อยคำหวานผ่านใจด้วยไมตรีทั้งจริงใจในรอยยิ้มไร้เหลี่ยมเล่ห์
มีเสน่ห์ในดวงตาดูสดใส
อีกรอยยิ้มแย้มยวนจัญจวนใจ
ใครเห็นใครครั่งไคร้ด้วยใจจริง

เป็นตำนานกล่าวขานในวันนี้
แต่คนที่พบนั้นวันที่เห็น
แม้นผ่านมาเหมือนอดีตที่ซ่อนเร้น
แต่ก็เป็นความหลังที่ฝังใจ.

สาวชาวป่าปากไม่แต่งแป้งไม่ทาช่างน่ารัก
งามพลิ้งพักตร์ยิ้มแย้มแก้มนวลใส
โชลมขัดผิวด้วยสมุนไพร
หอมกลิ่นกายเพียงเท่านั้นเอง.
				
8 ตุลาคม 2551 06:44 น.

ลมหนาว

ถ. ดอกฝิ่น ม่อนเงาะ

เหมยช้าง พร่างพรมพื้นยอดหญ้า
เยือกเย็นกายาสั่นสะท้าน
มีคู่อยู่แนบแอบอิงบ่หวั่น
ที่หนาวสั่นนั้นคู่บ่อยู่ตวย

หนาวเหนือเนื้อนั้นแทบสลาย
อย่าถามใจนั้นถึงขั้นไหน
ลองทดลองแรมร้างห่างคู่ใจ
นอนร้องให้โหยหา ว่าไม่จริง

กอดหมอนนอนข้างไม่ต่างขอน
ไม่อุ่นอ่อนอ้อยอิ่งจริงๆหนา
อีกไม่หอมกลิ่นไอของกายา
หนาวนี้กว่าหมดคงหดตายแน่เรา				
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟถ. ดอกฝิ่น ม่อนเงาะ
Lovings  ถ. ดอกฝิ่น ม่อนเงาะ เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟถ. ดอกฝิ่น ม่อนเงาะ
Lovings  ถ. ดอกฝิ่น ม่อนเงาะ เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟถ. ดอกฝิ่น ม่อนเงาะ
Lovings  ถ. ดอกฝิ่น ม่อนเงาะ เลิฟ 0 คน
ไม่มีข้อความส่งถึงถ. ดอกฝิ่น ม่อนเงาะ