30 ตุลาคม 2551 05:28 น.
ถ. ดอกฝิ่น ม่อนเงาะ
อย่าเป็นทาสปราศจากจิตสำนึก
ความรู้สึกเข้าใจเอียงซ้ายขวา
จะทำให้เสียใจเสียเวลา
ไปกล่าวว่าคนขายสิทธิ์ขายชาติกัน
คนตั้งใจใช้สิทธิ์ไปใช้เสียง
ขอแต่เพียงให้ชาติไม่ขัดสน
เจริญก้าวไปสู่ทั่วสกล
ให้ทุกคนยอมรับกับความจริง
ฟังให้ดีคิดให้ดีอย่าให้มีอคติ
บทเรียนมีมากมายให้คนรู้
นักการเมืองนักกินเมืองที่มีอยู่
เป็นศัตรูของแผ่นดินมิสิ้นพันธุ์
ไม่ต้องว่าพรรคไหนไปขายเสียง
อย่าลำเอียงทรยศกบถชาติ
อวดรู้ดีกว่าคนไม่ฉลาด
คนรักชาติขาดสติมีถมไป
ใช้วาจากล่าวหากันอย่างคนถ่อยๆ
แถมใช้ท้อยคำตัดสินอย่างสิ้นคิด
เกิดแยกขั้วทางการเมืองวิปริต
เป็นความคิดที่น่าอนาถใจ
อยากรู้ว่าปัญหาอยู่ตรงไหน
มองที่ใจเราก่อนไปส่อนเขา
มีประชาธิปไตยจริงไหมเล่า
ที่ไปกล่าวว่าเขาขายเสียงกัน
มีพรรคไหนไม่ใส่ใจอำนาจบ้าง
มีพรรคไหนไม่เคยสร้างเรื่องปัญหา
มีพรรคไหนไม่เคยเป็นรัฐบาลมา
มีพรรคไหนแก้ปัญหาที่ยั่งยืน
มีพรรคไหนที่ทำไปไม่หวังผล
ประโยชน์ตนประโยชน์พรรค ทุนหนุนหลัง
ล่มสลายเกือบขายชาติมากี่ครั้ง
แล้วจะยัง สร้างปัญหามาพอกพูน
ประชาชนคนรากหญ้าเขาไม่โง่
ภาพที่โชว์ให้เห็นเน้นไม่ใช่
เพราะฅนจริงทำอะไม่โวยวาย
เขาดวงใจของเขายุติธรรม
เขาทำมาหากินตามประสา
ไม่กล่าวหาว่าใครให้เสียหาย
ไม่คิดคดร่วมกบถกับฝ่ายใด
หยุดใส่ร้ายพวกเขาขอเข้าใจ
อยากรู้ภูมิปัญญา ฅน รากหญ้า
พัฒนากันอย่างไร ใครเคยสน
ปลูกข้าวนาสร้างป่า น้ำมีให้คน
ไม่ขัดสน อดอยากฝากสังคม
งบประมาณผลาญกันนึกไม่รู้
มีสูตรหรูใส่กันมันเท่าไหร่
คนรากหญ้าหากินกันอย่างไร
ที่ทำไปกำไรใครได้กัน
หนึ่งนายหนุนหลังอย่างเห็นๆ
สองเปอร์เซ็นต์ดึงมาจากพวกเขา
สามหนี้สินพอกพูนกันกี่เท่า
สี่พวกเจ้ายังกล่าวหาว่าเขาเลว
ยุติธรรมหดหายไปจากความหวังหรือ
ความฝันคือกฏหมาย ใช้สับสน
มีมากมายขยายความติดลมบน
หรือแบ่งชนแบ่งชั้นวรรณ ไป
นโยบายเป็นหลักปฎิบัติ
ความซื่อสัตย์เป็นทุนที่เกื้อหนุน
พฤติกรรมทำให้กลายเป็นทุน
ไม่ว้าวุ่นหนุนนำทำจากใจ
กฎหมายดีมีผลคนเป็นสุข
กฎหมายถูกบิดเบือนเหมือนเพลิงผลาญ
ยุติธรรมคุณธรรมนำกฎขบวนการ
หลักประหารมีไว้ให้คนเลว
ใช้กฎหมายอย่าใช้อำนาจตน
ความเป็นคนจะสับสนให้เสียหาย
แม้แต่ตนคนรักษาจงเข้าใจ
ไม่มีใครอยู่เหนือกรรมเลวและดี
หากกฎหมายถูกใช้ในทางผิด
จะวิกฤติมากมายให้สนอง
ใช้กฎหมายแก้ไขตามครรลอง
อย่างถูกต้องชอบธรรมตามหลักการ
อย่าคิดว่าคนที่ไม่มีการศึกษาเขาไม่รู้
ที่เขาอยู่ธรรมชาติล้อมหน้าหลัง
จะคิดคดทรยศให้ระวัง
กฎหมายสร้างมาจากรากศีลธรรม
ศีลห้าข้อให้ศึกษากันถ่องแท้
เป็นตัวแม่บทแห่งกฎหมาย
ยุติธรรมคุณธรรมตัวทำลาย
ความเลวร้ายหลากหลายในสังคม
กฎหมายที่มีเอียงเอนประเดนผิด
จะรอนริดสิทธิ์ไม่ว่าจะฝ่ายไหน
ขอทบทวนกันให้ดีร่วมกันใช้
เพื่อคนในสังคมได้ร่มเย็น
29 ตุลาคม 2551 05:37 น.
ถ. ดอกฝิ่น ม่อนเงาะ
ม่านตาเปิดมองหาขอบฟ้าใหม่
มีอะไรปิดบังอย่างเคยไหม
เพราะทุกครั้งฟังแต่ข่าวภาพพจน์ไทย
เคยสดใสร่มเย็น ร้อนเป็นเพลิง
เพราะกิเลสตัณหาบ้าอำนาจ
ไม่รักชาติขาดสติมีแต่ฝัน
ลืมควาจริงอดีตปัจจุบัน
มุ่งแต่ฝันมั่นหมายไมาทบทวน
ทำอะไรใช้อำนาจ ขาดความคิด
แก้ผิดๆเจอทางตันมันสับสน
ปัญหานี้มีทางออกกันทุกคน
ใช้เหตุผลค้นหา ปํญหากัน
การตีตนก่อนไข้ใช่สิ่งผิด
หากความคิดนั้นมีซึ่งเหตุผล
ไม่ประมาทปฏิบัติป้องกันจน
ใช้เหตุผลเอาใจเขาใส่ใจเรา
คนฉลาดขาดซึ่งความเฉลียว
พลาดนิดเดียวทำผิดคิดแก้ไข
ความคิดดีทำความดีด้วยจริงใจ
การอภัยให้กันเป็นทานนั้นคือคน
การยึดมั่นถือมั่นนั่นสำคัญผิด
ใครยึดติดคิดลุ่มหลงคงแก้ไข
เพราะตรงนี้ที่นี่ประเทศไทย
ใช่มีใครมีอภิสิทธิ์เหนือแผ่นดิน
เพราะความเขลาคือเจ้าตัวปัญหา
ความโง่มาสมทบคบกันแล้ว
ยิ่งกิเลสตัณหามาเป็นแนว
ร่วมกันแล้วทีนี้ยิ่งมืดมนต์
ยากจะเหตุผลใดๆได้
กิเลสใช้ความอยากกระชากยื้อ
ทั้งความโง่ความหลงเป็นตีนมือ
ความยึดถืออคตินี่มารวม
ต่อให้มีปริญญาหาได้คิด
สมองปิดติดเทอร์โบความโง่ไว้
พวกที่คิดไม่เป็นยังงมงาย
ยอมรับใช้เป็นทาสลืมชาติไป
ลืมญาติมิตรสหายอีกลูกหลาน
อยู่ทางบ้านห่วงหาตาไม่เห็น
มองแต่ภาพลวงตากันเช้าเย็น
ที่อยู่เป็นนรกไม่รู้ตัว
ถือธงชาติพี่น้องไทยไม่ทันคิด
สร้างวิกฤติสร้างปัญหาไม่จบสิ้น
นอนกลางดินกินกลางทรายให้ราคิน
เหมือนพลัดถิ่นสิ้นคิดจนปัญญา
มีกฏหมายไม่ใช้เป็นประโยชน์
กลับมาโทษกฎหมายไร้ที่พึ่ง
ก็ใครเลวระยำไม่คำนึง
ผู้ใดซึ่งผิดจรรยาหาต้นตอ
ผู้รักษา ผู้ใดทุจริต
มีความคิดผิดคุณธรรมนำกฎหมาย
เอื้อประโยชน์ผลลัพท์ให้ฝ่ายใด
ความจริงไม่สามารถบิดบังเลย
ผู้คิดคดทรยศต่อบ้านเมือง
ก็เป็นเรื่องที่คนไทยต้องแก้ไข
สร้างกฎหมายให้สิทธิ์เสรีไทย
ช่วยแก้ไขบทบัญญัติให้รัดกุม
อย่าให้มีช่องว่างทางแก้กิน
โกงไมสิ้นแผ่นดินจึงถึงอย่างนี้
เกิดระยำเพราะทำแต่อัปรีย์
จุดใดมีปัญหาให้แก้เกม
นักการมืองเป็นผู้แทนคนทั้งชาติ
นักกินเมืองวิปลาศไม่อาจสูญ
อยู่เพื่อโกงโกงเพื่อกินแม้นสิ้นชาติ
มันวิบัติตรงนี้ที่คนเลว
ปล่อยให้สร้างกฎหมายมีทางแก้
พอเล่นแพ้มีประตู มุดรูได้
ใช้เล่ห์เหลี่ยมศัพท์ภาษาตะแบงไป
ต้องแก้ไขร่วมกันทุขั้นตอน
คนฉลาดที่เฉลียวมีทุกชั้น
เฉลี่ยกันยิบยื่นข้อเสนอ
ประสพการณ์มากมายหาให้เจอ
อย่าได้เผลอปล่อยอำนาจให้ฝ่ายใด
คนที่มีความรู้ที่ไร้ความสามารถ
ตกเป็นทาสอำนาจเงินเกินกว่าเห็น
คนยากจนทรนงเหมือนปู่เย็น
รากหญ้าเห็นเด่นตระหงานสร้างบ้านเมือง
กฎหมายที่ใช้กันในบ้านป่า
ผู้รักษายึดมั่นน่าสรรเสริญ
หากต้องการพัฒนาให้ชาติเจริญ
ท่านควรเชิญคนเหล่านี้เป็นหลักการ
คนที่ไร้การศึกษาหาได้โง่
รากหญ้าโตเติบใหญ่อาศัยน้ำ
ดินอากาศบริสุทธิ์จึงงอกงาม
ความต่ำทรามของจิตใจภัยตัวจริง.
28 ตุลาคม 2551 10:48 น.
ถ. ดอกฝิ่น ม่อนเงาะ
ถึงเวลาให้กล้าคิดกล้าทำแล้ว
นิ่งและแน่วไม่แสดงความคิดเห็น
ปล่อยพวกเขาเร่าร้อนทำเป็นเล่น
เหมือนไฟเย็นลุกลามบ่อนทำลาย
ยังหยามเกียรติหมิ่นศักดิ์ศรีคนดีทั่ว
เป็นพวกตัวชั่วนักเหมือนหักหาญ
ประเทศไทยทั้งหมดกี่หมื่นพัน
มาอ้างกันทำเพื่อชาติเพื่อแผ่นดิน
อย่าดึงฟ้ากล้าลบดินถิ่นไทยนี้
นึกหรือที่จะไม่มีผู้รักษา
ทำอะไรตามใจเวลาบ้า
ความชั่วช้าตกมาถึงลูกหลานตน
หิวเหมือนเสือดีกว่ากินเหมือนหมา
ไม่รักษาศักดิ์ศรีก็ไม่ว่า
แต่ทำร้ายแผ่นดินไม่นำพา
พลิกตำราหาตัวตนค้นให้เจอ
ห้าสิบล้านกว่าคนที่หยุดนิ่ง
ไม่ทำสิ่งใดใดสร้างปัญหา
ทำประโยชน์รักษาชาติพัฒนา
โดนกล่าวหาขายสิทธิ์ขายเสียงกัน
ก็ไม่ว่าอภัยให้ เมื่อไม่รู้
อย่าเป็นผู้สร้างปัญหาให้สับสน
เกิดหนึ่งชาติอย่าเสียชาติความเป็นคน
เกิดเป็นคนใจเป็นทาสอนาถใจ
28 ตุลาคม 2551 06:17 น.
ถ. ดอกฝิ่น ม่อนเงาะ
รู้ภาษาแต่หารู้ความหมายไม่
ศัพท์ที่ใช้ที่ใครพูดสุดหยั่งถึง
ในคุณค่าภาษาที่ลึกซึ้ง
ยากหยั่งถึงหากจิตใจไร้คุณธรรม
ในความหมายคำว่าประชาธิปไตย
มิได้ให้ใช้ตามใจใครก็ได้
มีขอบเขตคุณธรรมครอบคุมไว้
ใช่จะใช้ไร้หลักการคนพาลทำ
อายเขาไหมเมื่อไม่รู้ทู่ซี้ใช้
ความวอดวายไม่ยุติมีแต่เสีย
ทั้งบ้านเมืองเศรษฐกิจใครจะเคลีย
ใจระเหี่ยความเสีหายที่ตามมา
อ้างรักชาติศาสนายังป่าเถื่อน
ไม่เคยเตือนใจตนคนโง่เขลา
คนเขาด่าคนเขาบ่นยังทนเอา
เพราะความเขลาไม่รับรู้ความเป็นจริง.
จะฝ่ายไหนฝ่ายไหนให้สำนึก
คนรู้สึกรังเกียจหมิ่นเหยียดหยาม
ไม่รักชาติสันติภาพนับต่ำทราม
จะหาความชอบธรรมได้อย่างไร..../
28 ตุลาคม 2551 05:24 น.
ถ. ดอกฝิ่น ม่อนเงาะ
รักศรัทธาบ้าบิ่นจนสิ้นคิด
มอบชีวิตตัวตนจนหลับไหล
ไม่ลืมหูลืมตามองให้ไกล
แมงจังไรไต่ตอมก็ยอมมัน
รักจนหลงตรงนี้มีแต่เสีย
เป็นทาสเนี่ยมันหมดยุคหมดสมัย
ตกเป็ทาสอำนาจเงินไม่เท่าไร
เทียบกับความเสียหายไม่คุ้มเลย
ลืมแผ่นดินถิ่นเกิดกำเหนิดแม่
ลืมสายแห่ รก ยังฝังดินนี้
ลืมข้าวแดงแกงร้อนป้อนทุกที
ลืมชาติที่ ตนเกิดมา เป็นคน
ลืมข้าวน้ำแผ่นดินถิ่นอาศัย
เรียกจรรไรรู้ถึงไหนอายถึงนั่น
หมดแผ่นดินตรงนี้แล้วใครกัน
จะสงสารรับไว้เป็นภัยตน
คิดอย่างนี้ทำอย่างนี้อัปรีย์นัก
ผีไม่รักคนไม่ชอบ ปอบผวา
อย่าอ้างอิงสิ่งศักดิ์แค่วาจา
แม้เจ้า....จรจัดยังตัดใจ
ลดเลิกละอคติที่ฝังจิต
เลิกความคิดทั้งกิเลสแฝงตัณหา
เลิกลุ่มหลงงมงายให้ศรัทธา
เลิกไขว่คว้าน้ำเหลวเกลียวความตาย
เลิกโง่งมหลงใจทำลายชาติ
หลงกระดาษเงินตราไม่กี่ร้อย
เดี่ยวนี้อิ่มพอเขาเลิกก็อดคอย
พวกคนถ่อยเขาหลอกใช้ให้ตายแทน
ใช้สติใช้ปัญญามากกว่านี้
ลองเอา.....ที่มีอยู่ก่ายหน้าผาก
ทบทวนดูสิ่งที่ทำให้มากมาก
จะรู้รักสามัคคีชาติเดียวกัน.../
หน้าส่วนตัว
908
