27 ธันวาคม 2546 10:23 น.
ต๋องแต๋ง
มองทำไมเมื่อใจเธอไม่รัก
มองทำไมใจไม่ภักดิ์อยู่กับฉัน
มองทำไมเมื่อใจไม่ตรงกัน
มองทำไมเมื่อใจนั้นเธอไม่แคร์
มองทำไมถ้าไม่รักโปรดอย่ามอง
มองทำไมเมื่อใจน้องไม่แยแส
มองทำไมถ้าไม่คิดจะดูแล
มองทำไมถ้ารักแท้เธอไม่มี
มองทำไมหรือคิดจะหาเรื่อง
มองทำไมเมื่อขุ่นเคืองใจบัดสี
มองทำไมเมื่อเธอไม่ใยดี
ถ้าไม่รักฉันนี้อย่าได้มอง.
26 ธันวาคม 2546 17:49 น.
ต๋องแต๋ง
เป็นลูกจ้างถางอ้อยแสนต้อยต่ำ
คอยรับกรรมทำงานไม่ขาดสาย
งานลำบากยากเข็ญแทบเป็นตาย
แทบมลายหรุบดิ้นสิ้นชีวี
แม้เหนื่อยล้าอ่อนแรงยังฟันฝ่า
ตามชะตาลูกจ้างถูกกดขี่
ถูกแสงแดดแผดเผาดั่งอัคคี
ก็ยังมีจิตใจที่สู้ทน
เรื่องเงินทองของใช้มีไม่มาก
เพราะลำบากตรากตรำสุดช้ำหม่น
เรื่องอาหารการกินนี้สุดทน
เพราะฐานะยากจนไม่มีกิน
วอนนายจ้างเมตตาสงสารเถิด
ถึงเราเกิดมาจนอย่าหยามหมิ่น
เพิ่มค่าแรงลูกจ้างให้พอกิน
อย่าได้สิ้นเหือดแห้งแล้งน้ำใจ
26 ธันวาคม 2546 17:10 น.
ต๋องแต๋ง
แฟนผมหายใครหนอจะรู้จัก
สุดที่รักของผมเธออยู่ไหน?
นับตั้งแต่เธอนั้นหนีจากไป
แสนอาลัยโศกศัลย์กลั้นน้ำตา
อยู่ที่ไหนทำไมไม่ส่งข่าว
หรือไปมีเจ้าบ่าวผู้สง่า
เหตุไฉนเธอจึงไปไม่ลา
จงกลับมาเถิดหนาแฟนยังรอ
26 ธันวาคม 2546 13:13 น.
ต๋องแต๋ง
อย่าลำบากเพื่อฉันเลยที่รัก
ก็ประจักษ์รู้อยู่ว่ามีเขา
อย่ารื้อฟื้นคืนเรื่องของสองเรา
สิ่งเก่าๆที่ผ่านให้จบไป
เดี๋ยวคนนั้นของเธอเข้าใจผิด
เขาจะคิดว่าเธอมีรักใหม่
อย่ามาทำให้เธอลำบากใจ
จากนี้ไปอย่าได้ทำอีกเลย
26 ธันวาคม 2546 08:33 น.
ต๋องแต๋ง
น้ำตาเธอหยดนั้นที่หลั่งไหล
ก่อนจะจากฉันไปใจหม่นหมอง
เธอมองฉันทนกลั้นน้ำตานอง
ออกจากห้องของฉันวันที่ลา
ฉันยังจำได้ดีวันที่จาก
วันพรัดพรากจากกันไม่เห็นหน้า
ฉันยังจำภาพเธอได้ทุกครา
วันที่เธอหยดน้ำตาแล้วลาจร
หน้าส่วนตัว
811
