13 มกราคม 2547 17:29 น.
ต๋องแต๋ง
ค่ำคืนนี้ ที่รัก ฉันอยู่ไหน
รู้บ้างไหม ว่าใคร เค้าห่วงหา
ทิ้งฉันนอน โดดเดี่ยว เปลี่ยวอุรา
เธอไม่มา หาฉัน แสนเศร้าใจ
รู้หรือเปล่า เค้าเหงา เพ้อพร่ำพรอด
ฉันนอนกอด หมอนข้าง อย่างหวั่นไหว
กอดแทนร่าง ของคน ไร้เยื่อใย
สุดอาลัย เธอทิ้งฉัน ไม่หวนคืน.
13 มกราคม 2547 17:16 น.
ต๋องแต๋ง
จารึกชื่อครูไว้ในดวงจิต
ผู้สอนศิษย์ชิดใกล้ให้อ่านเขียน
ชี้หนทางสว่างไสวให้พากเพียร
ให้โอกาสเล่าเรียนเพียรวิชา
ครูทำงานเหนื่อยหนักเพราะรักศิษย์
เพื่อชีวิตศิษย์รักประจักษ์ค่า
มีความรู้คุณธรรมนำวิชา
มีปัญญาอนาคตที่กว้างไกล
อันพระคุณของครูยิ่งใหญ่นัก
ศิษย์พร้อมพรักรักครูผู้ฝันใฝ่
กราบบูชาคุณครูในดวงใจ
บันทึกไว้ในใจศิษย์ทุกคน.
13 มกราคม 2547 13:06 น.
ต๋องแต๋ง
ยอดนักสู้ ครูไทย ในสยาม
พระคุณสาม สอนศิษย์ คิดอ่านเขียน
มอบความรู้ วิชา ให้พากเพียร
ได้ร่ำเรียน เขียนอ่าน ตามตำรา
มีมานะ สอนศิษย์ เรื่องผิดถูก
เหมือนดั่งลูก สั่งสอน แน่นอนค่า
คุณธรรม นำสว่าง ทางกายา
มอบอนา- คตให้ ตั้งใจจริง
งานสิ่งใด ใช่ว่า จะยากง่าย
ครูหญิงชาย ทั่วไทย ไม่เฉยนิ่ง
อดทนสู้ งานใหญ่ ไม่ประวิง
ทำทุกสิ่ง เพื่อศิษย์ไทย ให้ได้ดี.
12 มกราคม 2547 13:19 น.
ต๋องแต๋ง
ครูคนใหม่ ย้ายเข้า โรงเรียนป่า
เป็นนางฟ้า เมตตา เยือนถิ่นนี้
เป็นครูสาว จากเมือง ผู้ใจดี
เข้ามาสอน โรงเรียนนี้ อย่างตั้งใจ
เหล่าเด็กน้อย ยินดี ที่ได้เห็น
เหมือนดั่งเป็น นางฟ้า ครูคนใหม่
เติมชีวิต สีสัน ที่บ้านไพร
ชี้สว่าง ทางให้ มีวิชา
อย่าเพิ่งด่วน คิดหนี ที่จะย้าย
เด็กทั้งหลาย รอวัน ที่ฝันหา
รอคอยคน อย่างครู นั้นนานมา
ขอจงอย่า ได้พราก ย้ายจากไป
จงมาช่วย เติมฝัน ให้เด็กน้อย
ที่รอคอย ความฝัน อันสดใส
อยู่ข้างเด็ก บ้านป่า เป็นเทียนชัย
ส่องสว่าง กลางไพร ให้นานนาน.
12 มกราคม 2547 13:07 น.
ต๋องแต๋ง
สายลมหนาว พัดผ่าน ร่างเด็กน้อย
อยู่บนดอย ร่างน้อย แสนเหน็บหนาว
มีเศษผ้า ปกปิด ร่างบางเบา
ชุดเก่าเก่า รุ่งริ่ง แสนลำเค็ญ
หิวก็หิว หนาวก็หนาว ใจจะขาด
น่าอนาถ ใจเหลือ เมื่อได้เห็น
สายลมโบก พัดพา อากาศเย็น
ทุกชีวิต ลำเค็ญ น่าเห็นใจ
มาช่วยกัน แบ่งปัน เด็กบ้านป่า
กรุณา เมตตา หน่อยได้ไหม
แบ่งอาหาร เสื้อผ้า สิ่งปัจจัย
เด็กบ้านไพร คนไทย ช่วยแบ่งปัน.
หน้าส่วนตัว
1546
