12 มิถุนายน 2550 14:35 น.
ต้นไม้ของอ่วง
สายลมพัด โบยโบก กระโชกใบ
ไม้กิ่งไหว ยามใจ ห่วงโหยหา
สายลมพัด โปรดช่วยพัด ความรักมา
สู่ใจข้า ผู้ไขว่คว้า ความคิดถึง
10 มิถุนายน 2550 10:28 น.
ต้นไม้ของอ่วง
เกลียดตัวเอง ที่งี่เง่า เฝ้าห่วงรัก
เกลียดยิ่งนัก ใจบ้าบอ พะนอฝัน
เกลียดความคิด ที่คิดถึง เธอทุกวัน
เกลียดใจนั้น ตัวฉันนี้ งี่เง่านาน
รักทำไม ห่วงทำไม เขาไม่รัก
เขาไม่ทัก ไม่พูดคุย ยังสงสาร
เขาแกล้งเธอ โง่อย่างเธอ ไม่ทันการ
คำหวานหวาน รู้ไว้บ้าง ไม่จริงใจ
เธอเฝ้าห่วง เพียรโทรหา คณานับ
เขาไม่รับ ไม่อยากคุย ยังหลงไหล
ใจก็โง่ ตัวก็โง่ ให้บันลัย
็ยิ่งคลั่งไคล้ เขาได้ใจ ย่ำเหยียบเธอ
เลิกเถอะนะ เลิกร้องไห้ ฟูมฟายรัก
แล้วนั่งพัก ไม่ง้อเขา เลิกพลั้งเผลอ
เขาไม่รัก ก็ไม่รัก ไม่ต้องเจอ
เลิกละเมอ หยุดอาลัย คนหลอกลวง...
9 มิถุนายน 2550 15:12 น.
ต้นไม้ของอ่วง
ชายใจหมา เพราะมักมาก รักมากมาย
ชายใจหลาย เจ้าชู้นัก ลวงหลอกหญิง
ชายใจดำ พูดโกหก พูดไม่จริง
น่ายิงทิ้ง ฆ่าให้ตาย ชายปลิ้นปล้อน
หญิงถูกหลอก หลั่งน้ำตา น่าสงสาร
หญิงทรมาน ชายรังแก แม่ไม่สอน
หญิงชอกช้ำ น้ำตานอง ร้องอ้อนวอน
หญิงเดือดร้อน ชายใจร้าย ไปตายซะ...
ปล..ไม่ได้เหมารวมนะคะ กลอนบทนี้เขียนด่าผู้ชายชื่ออ่วงคนเดียวค่ะ
9 มิถุนายน 2550 11:39 น.
ต้นไม้ของอ่วง
อยากตัดใจ ตัดจากรัก คนไม่จริง
อยากทอดทิ้ง รักครั้งเก่า อันเศร้าหมอง
อยากลืมเธอ คนใจร้าย เคยหมายปอง
รักเราสอง สิ้นสุดแล้ว ให้ร้างลา
ปากบอกหวง บอกห่วงใย คลั่งไคล้รัก
มีใจภักดิ์ คำเธอเอ่ย มั่นรักษา
บอกรักฉัน รักมากมาย ให้สัญญา
รักหมาหมา ได้แล้วทิ้ง ไม่จริงใจ
ไปเถิดไป สู่ที่ชอบ ที่ปราถนา
ก็ใช่ว่า ขาดเธอแล้ว จะหวั่นไหว
ไม่มีเธอ ก็ใช่ว่า จะขาดใจ
ไม่มีใคร ก็อยู่ได้ ด้วยตัวเอง...
8 มิถุนายน 2550 11:55 น.
ต้นไม้ของอ่วง
ใจแตกร้าว ให้เจ็บปวด ทรมานทุกข์
ไร้ซึ่งสุข ร้องร่ำไห้ ใครสงสาร
เจ็บแสนเจ็บ ปวดแสนปวด ให้ร้าวราน
ห้วงรักหวาน กลับขื่นขม ระทมทรวง
น้ำตาหยด โรยรินรด สะกดแก้ม
ความเหงาแย้ม ความเงียบย้ำ ย่ำห่วงหวง
รักหนอรัก คิดว่ารัก มิหลอกลวง
แสนหนักหน่วง ดวงใจข้า ให้ร้าวราน
กี่ครั้งหนอ ที่ร้องไห้ เพราะไร้รัก
กี่ครั้งรัก เจ้าลวงหลอก บอกคำหวาน
กี่ครั้งหนอ เจ็บปวดร้าว ทุกข์ทรมาน
กี่ตำนาน รักไม่จริง ทิ้งให้จำ
พอกันที เรื่องรักร้าว ไร้สาระ
ขอลดละ ไม่รักใคร ให้ถลำ
ขอไม่ยุ่ง จะไม่เกี่ยว เจ็บยังจำ
ไม่ขอย้ำ รอยช้ำเก่า ให้เศร้าทรวง...
หน้าส่วนตัว
720
