ตื่นขึ้นมาเหมือนทุกวัน ยิ้มรับแสงตะวันยามรุ่งเช้า กอดอกมองฟ้า...คิดถึงเรื่องราว ความผูกพันครั้งเก่ายังชัดเจน ร้องไห้เช่นทุกที เมื่อคนที่อยู่ตรงนี้ให้มองเห็น เขาเดินจากลาอย่างเลือดเย็น เหลือเพียงรอยแผลเป็นให้จดจำ ยิ้มทั้งน้ำตา เมื่อเสียงเหงาร้าวล้าเข้าตอกย้ำ ตะวันลาจวบจนมืดดำ ฉันยังอ่อนแอบอบช้ำเช่นทุกคืน
หน้าส่วนตัว
828
