11 มกราคม 2545 15:36 น.
ต้นไผ่
มีเพียงสองแขนที่อ่อนล้า
กับรอยน้ำตาที่นองหน้า...นาทีนี้
เมื่อเธอจากไปก็ไม่เหลืออะไรแล้วคนดี
ฉันจึงเจ็บปวดทุกๆทีที่คิดขึ้นมา
มีเพียงอ้อมกอดของตัวเอง
กับเสียงเหงาวังเวงอันเหว่ว้า
มองไปขอบฟ้าไกลแต่ไม่เห็นสิ่งใดในดวงตา
หรือเพียงเธอไม่อยู่..ก็ไม่รู้ว่าสิ่งใดมีค่ากับชีวิต
มีเพียงความเดียวดายที่ทนฝืน
กับช่วงเวลาของค่ำคืนให้ยึดติด
ขอเพียงอุ่นไอจากคนของใจที่เคยใกล้ชิด
ขอเถอะนะ..ให้ฉันเพียงซักนิด..เท่านั้น
11 มกราคม 2545 15:36 น.
ต้นไผ่
ตั้งแต่เราใช้คำว่าเลิกรามาตัดสิน
หัวใจฉันก็แหลกสิ้นหมดความหมาย
ตั้งแต่เราเลิกผูกพัน..แล้วทิ้งความฝันที่เรียงราย
หัวใจฉันก็กลับกลายเป็นสีเทา
ตั้งแต่ชีวิตของฉันไม่มีเธอ
ทุกคืนวันก็พบเจอความว่างเปล่า
คนของใจที่เคยไปไหนดั่งภาพเงา
นับแต่วันที่ไม่มีเรา...ฉันก็ไม่มีใคร
อยากให้รู้ว่าฉันเดินอยู่คนเดียว
อยากมีเธอซักเศษเสี้ยวจะได้ไหม
กลับมาเถอะนะ..คนของใจ
ขอโทษกับทุกอย่างที่ทำลงไป..โปรดให้อภัยได้ไหมเธอ
11 มกราคม 2545 15:36 น.
ต้นไผ่
รู้แล้วว่าชีวิตต้องการเธอ
ไม่อย่างนั้นคงพบเจอเพียงความหวั่นไหว
กลับมาเถอะนะ...กลับมาอยู่ในหัวใจ
ไม่ว่าเธอเองจะได้พบใครอีกร้อยพัน
ฉันกล้าพูดคำนี้
ว่าไม่มีใครรักเธอได้เท่าฉัน
มั่นใจว่าเราจะต้องกลับมารักกัน
เพราะฉันคือคนเดียวที่เธอผูกพัน..ในคืนวันที่ผ่านมา
เธอเองก็คิดอยู่ใช่ไหม
ว่าช่วงเวลาที่เราห่างไกลมันไร้ค่า
ฉันขอสารภาพกับเธอก่อน..ว่าทุกคืนก่อนนอน...ฉันทรมา
และเฝ้าอธิษฐานขอพรจากฟ้าให้เธอกลับมาเป็นเหมือนเดิม
9 มกราคม 2545 16:04 น.
ต้นไผ่
อยากไปอยู่ข้างเธอคนดี
เมื่อรู้ว่าเธอถูกทำร้ายย่ำยี...จากเค้าคนใหม่
คนที่เธอบอกว่ารักจนหมดใจ
จนฉันต้องปล่อยให้เธอไป...ไปตามทาง
วันนี้ที่เราห่างไกล
ฉันรู้เธอเจออุปสรรคมากมาย..และไม่มีใครเคียงข้าง
ขอฉันนั่งใกล้เธอเพียงไม่นาน
แล้วจะให้กลับไปสู่ความจริงดั่งวันวาน..ด้วยหัวใจ
เช็ดเถอะนะ น้ำตาที่ให้เขา
เพราะมันดูว่างเปล่าไร้ความหมาย
กลับมาเข้มแข็งเหมือนเดิมนะหัวใจ
ฉันจะให้กำลังใจเธอตลอดไป...ฉันสัญญา
19 ธันวาคม 2544 13:40 น.
ต้นไผ่
เธอบอกให้ฉันดูแลตัวเองหน่อย
นอนดึกอย่างนี้บ่อยๆ...จะเป็นไข้ปวดหัว
กำชับนักกำชับหนา...รักษาเนื้อรักษาเตัว
เธอบอกเธอกลัว...ฉันจะไม่สบาย
เป็นห่วงฉันทำไม..ฌพื่ออะไรกันเหรอ
ชีวิตฉันสำหรับเธอ...มันน่าจะไร้ความหมาย
ที่เธอทิ้งกันไป..เจ็บในใจจนเกือบตาย
เรื่องแค่นี้ถ้าทุรนทุราย....ก็บ้าเต็มที
เอาเวลาทั้งหมดไปห่วงเขาเถอะนะ
อย่าสนใจกับคนไร้ค่าว่าจะเป็นอะไรตอนนี้
ที่เธอทำร้ายกันฉันยังจำได้ดี
อย่าหวังว่าแค่คำพูดในวันนี้...ฉันจะให้อภัย
หน้าส่วนตัว
816
