2 กุมภาพันธ์ 2547 15:55 น.
ต้นปาล์ม
สุริยันส่องหล้า ตรึงใจ
เกลียวคลื่นคะนึงใน จิตข้า
สายลมจากถิ่นใด เย็นชื่น ใจแฮ
เพียงแค่เห็นใบหน้า โลกนี้งดงาม
เพราะตั้งแต่วันที่ฉันพบเธอ
.....ทุกสิ่งทุกอย่างในชีวิตชั้น
ดูงดงามไปซะหมด......ขอเพียงมีเธออยู่ข้างกันนั่นพอแล้ว
2 กุมภาพันธ์ 2547 14:58 น.
ต้นปาล์ม
ได้พบได้เจอทุก ๆ วัน
ได้กล่าวทักทายกัน...เมื่อเห็นหน้า
ได้คุย ได้ใกล้ชิด และสบตา
สามารถลบความเหว่ว้า..และเหงาใจ
ได้เห็นรอยยิ้มของเธอ
ทุกเวลาที่พบเจอ..ชิดใกล้
รู้รึเปล่าว่าฉันนั้นอุ่นใจ
ทุกครั้งที่ได้อยู่ใกล้..เคียงกัน
พอใจกับชีวิตที่เป็นอยู่
ทุกเช้าที่ตื่นมารับรู้..ว่ามีเธออยู่ในชีวิตฉัน
และพอใจที่วันนี้..ไม่ต้องอยู่อย่างเงียบงัน
อยากบอกเธอสั้น ๆ รู้ไว้ละกัน..ฉัน รัก เธอ
2 กุมภาพันธ์ 2547 12:36 น.
ต้นปาล์ม
แหงนมองผืนแผ่นฟ้า ดาวหาย
แลเหม่อมองพื้นทราย ว่างเปล่า
ถึงมีผู้คนราย เหมือนว่า ไม่มี
เพียงขาดเธอฉันเฝ้า ร่ำร้องรำพัน
เพราะฉันยังรักล้น หัวใจ
ถึงจะจากกันไกล สุดหล้า
เธอจะรับรู้ไหม ใครที่ เขาคอย
ยังเหม่อมองผืนฟ้า เปล่าหว้างเดียวดาย
หน้าส่วนตัว
2006
