30 สิงหาคม 2547 22:09 น.
ต้นน้ำ...ลำธาร
...เคยไหม เมื่อคุณคิดถึงใครบางคน คุณรู้สึกทรมาน เพราะคุณคิดไปว่า เขาคนนั้น อาจจะไม่ได้คิดถึงคุณอยู่ ถึงแม้วาการได้คิดถึงใครซักคนนั้น จะเป็นทุกข์บ้าง แต่ก็ชุ่มชื่นหัวใจ ทำให้คุณต้องมานั่งคิดกระวนกระวายว่า คุณมีความหมายสำหรับเขาบ้างหรือเปล่านะ เขาจะแคร์คุณบ้างไหมนะ คุณจะรีบรับโทรศัพท์ทันที เพราะคิดว่า อาจเป็นเขาคนนั้น คุณมองออกไปนอกหน้าต่าง เพราะคิดว่า เขาอาจจะปรากฎตัวอยู่ที่นั่น คุณนั่งอยู่หน้าทีวี แต่จิตใจกลับคิดถึงเขาคนนั้น จนทำให้พลาดตอนอวสานของละครเรื่องโปรด คุณเอนกายลงบนเตียง ก็พลันคิดถึงช่วงเวลาที่ไปไหนต่อไหนด้วยกัน คุณคิดถึงแต่ว่า เราคงจะได้มานั่งมองดาวด้วยกันอีก คุยกันทุกเรื่อง ไม่ว่าจะเป็นความฝัน หรืออนาคต คุณออนไลน์อินเตอร์เน็ท เพื่อหวังจะได้พบเขา และก็เริ่มวิตกกังวลว่าเขาจะเป็นอะไรไปหรือเปล่า เมื่อเขาไม่ได้ออนไลน์ หรือตอบกลับมา การได้คิดถึงใครบางคน เป็นหนทางหนึ่งที่ช่วยให้คุณเติบโต และได้สัมผัสกับความเปลี่ยวเหงา มันสอนให้คุณเรียนรู้ที่จะอยู่ร่วมกับความอ้างว้าง และทำให้คุณรู้จักอีกความรู้สึกหนึ่ง นั่นคือ ความว่างเปล่า บางครั้ง มันก็รู้สึกดีนะ ที่ได้คิดถึงใครซักคน เพราะมันทำให้คุณรู้ว่า คุณใส่ใจใครคนนั้น และคุณปล่อยใจที่จะสัมผัสความรู้สึกรักและใส่ใจที่มีเขา แต่ในขณะเดียวกัน การที่คิดถึงใครคนนั้น โดยที่เราไม่รู้ว่า เขารู้สึกเหมือนเราหรือเปล่า ช่างเป็นความรู้สึกที่ทรมานเหลือเกิน และคุณกลับรู้สึกว่า คุณถูกทิ้งไว้เพียงลำพัง ดังนั้น หากคุณคิดถึงใคร จงบอกให้เขาได้รับรู้บ้าง และเช่นเดียวกัน ถามเขาซิว่า เขารู้สึกอย่างเดียวกันหรือเปล่า อย่าปล่อยให้ความรู้สึกคิดถึง เปลี่ยนแปรเป็นความอิจฉา หรือความหวาดระแวง หากใครคิดถึงคุณ และคุณรับรู้ จงบอกเขาเถิด ว่าคุณรับทราบแล้ว หากคุณคิดถึงเขาตอบ ก็จงบอกเราเช่นกัน อย่าให้เขา....รอ....เลยนะ...
30 สิงหาคม 2547 21:12 น.
ต้นน้ำ...ลำธาร
งอน
งอนเป็นโรคติดต่อและนะบาดอย่างรุนแรงที่ขยายตัวเป็นวงกว้างในแนวราบ ยังไม่ค้นพบวัคซีนหรือยารักษา ผู้ป่วยส่วนใหญ่จะมีอาการหน้างอ และบางรายที่อาการหนักจะมีอาการหน้าดำ แทรกซ้อนด้วย หูแข็งฟังอะไรขัดหูขัดใจ ไปไหนตาขวางไม่ค่อยพูดจากับใครๆยังไม่พบหลักฐานที่แน่นอนว่าผู้ใดเป็นผู้นำเชื้อมาปล่อย โรคนี้ส่งผลให้อุณหภูมิของร่างกายสูง มือไม้อยู่ไม่เป็นสุข ผู้ป่วยที่มีอาการหนักถึงกับชักดิ้นชักงอ
การปฐมพยาบาลเบื้องต้นควรสังเกตอาการผู้ป่วยว่างอนอยู่ในระดับใด ถ้าอาการอยู่ในระยะแรกต้องรีบง้อ และสามารถรักษาหายได้ สำหรับผู้ป่วยที่มีอาการหนักผู้ง้อต้องมีความเชี่ยวชาญในการง้อเป็นอย่างมาก เพราะผู้ป่วยจิตใจอ่อนแอเปราะบางแตกหักง่าย ต้องการความรักและการดูแลเอาใจใส่เป็นพิเศษ หลังรักษาผู้ป่วยจากอาการดังกล่างหายแล้ว ยังสามารถเกิดขึ้นได้ทุกเวลาและทุกสถานที่ ผู้ใกล้ชิดต้องให้ความรักและความเข้าใจหากวันใดความรักและความเข้าใจลดน้อยลงอาการงอนจะกำเริบได้ทันที
หมายเหตุ : โรคนี้พบมากในกลุ่มคนที่ขี้น้อยใจ
โปรดดูแลเป็นอย่างดี
29 สิงหาคม 2547 22:47 น.
ต้นน้ำ...ลำธาร
นานมาแล้ว โลกเป็นเพียงวัตถุทรงกลมเรียบๆเปล่าๆ ไม่มีอะไรอยู่เลยนอกจาก น้ำแข็งก้อนใหญ่กับนาฬิกาทรายเรือนยักษ์ที่มีปลายเปิดสามารถปล่อยทรายออกได้อย่า งเดียว น้ำแข็งกับนาฬิกาทรายเป็นเพื่อนเล่นกันมาตั้งแต่เล็ก ร่วมทุกข์ร่วมสุข จนทั้งคู่เติบใหญ่เข้าสู่วัยหนุ่มสาว ความงดงามของน้ำแข็ง ทำให้นาฬิกาทรายแอบชื่นชมหลงใหล แต่ทุกครั้งที่พยายามแสดงความสนิทสนมใกล้ชิด ความเย็นชาจากน้ำแข็งก็ทำให้นาฬิกาทรายต้องผิดหวังทุกทีไป วันหนึ่งนาฬิกาทรายทะเลาะกับน้ำแข็งอย่างรุนแรงถึงขั้นแตกหัก นาฬิกาทรายร้องไห้เสียใจหนีไปอยู่อีกซีกโลกหนึ่ง เวลาผ่านไปปีแล้วปีเล่านาฬิกาทรายกับน้ำแข็งก็ยังไม่คืนดีกัน ต่างคนต่างอยู่คนละซีกโลก จนมาวันหนึ่งเกิดแผ่นดินไหวครั้งใหญ่ ทำให้โลกจะต้องแตกออกเป็นสองส่วน น้ำแข็งรู้ดีว่าถ้าโลกแตกเป็นสองส่วนแล้ว ก็คงไม่ได้เจอกับนาฬิกาทรายตลอดกาล แต่ด้วยทิฐิที่มีอยู่ น้ำแข็งจึงเลือกที่จะอยู่นิ่งๆแทนที่จะออกตามหานาฬิกาทราย ดวงจันทร์โคจรผ่านมา น้ำแข็งจึงถามว่าอีกซีกโลกเป็นอย่างไรบ้าง ดวงจันทร์บอกว่า นาฬิกาทรายกลับมาไม่ทันเพราะโลกกำลังจะแยก จึงปล่อยทรายออกมาปกคลุมรอยแตกของโลก เพื่อยึดไว้ไม่ให้แยกออกจากกัน โดยหวังว่าจะได้กลับมาพบน้ำแข็งอีก ทันทีที่รู้ น้ำแข็งก็รีบออกตามหานาฬิกาทราย........ สายเกินไป ทรายกำลังจะหมดจากตัวนาฬิกาแล้ว เมื่อน้ำแข็งมาถึงก็ได้ยินเพียงคำพูดสุดท้ายจากปากของนาฬิกาทราย "ฉันรักเธอ" ความเย็นชาที่มีในตัวน้ำแข็งหมดลงทันที น้ำแข็งจึงเริ่มละลายในขณะที่ทรายเม็ดสุดท้ายร่วงลงสู่พื้นดิน กลายเป็นน้ำทะเลที่อ่อนโยน คอยโอบอุ้มผืนทรายที่บริสุทธิ์ อยู่คู่กันมาจนทุกวันนี้