26 ธันวาคม 2550 14:59 น.
ต้นกล้า อันดามัน
เพียงเอ่ยปาก
ลิ้นไก่อันแสนสั้นก็โผล่ ออกพ้นจากปาก
ลากไส้และขี้ ที่แสนเหม็น
ติดมาด้วย
น้ำลาย
แห่งการใส่ร้าย ป้ายสีท่วมประเทศ
เหม็นฟุ้งตลบเหมือง
แต่ไม่อาจหนีจาก
วันวาน ไม่ต่างจากวันนี้
และวันพรุ่งนี้ก็ไม่ต่างจากวันนี้
คนที่เขาสร้างมาแล้วเพื่อการนี้
และคนที่เขาสร้างมาแล้ว เพื่อสนับสนุนเขา
หวัง
จะลบภาพและคนเหล่านั้นออกไป
ออกไปจากสารบบ เมืองนี้
หวัง....
18 ธันวาคม 2550 11:56 น.
ต้นกล้า อันดามัน
คืนสุดท้าย...
มีความหมาย ถึงที่สุด
เพื่อวัน รุ่งเช้า
เสียงหมา เห่าหอน
คนนอนหลับ พลันตื่น ขณะหลับใหล
ด้วยความตกใจ
ความหมาย
เพื่อความดำรงอยู่ แห่งแพ้-ชนะ
ขึ้นอยู่กับนาที นี้
คืนสุดท้าย...
ชายคนหนึ่งล้มลง เมื่อสื้นเสียงปืน
คืนสุดท้าย...
ความละอายหายไปแล้วหมดสิ้น
คืนสุดท้าย...
เพื่อตัวของกู หรือของใคร
เพื่อได้มาซึ่งอำนาจ บารมี
คืนสุดท้าย ค่ำนี้.
14 ธันวาคม 2550 11:03 น.
ต้นกล้า อันดามัน
ค่ำคืนของสายลมหนาว
ไม่นานยาวและอุ่นไฟฝัน
นิ่งนึกขณะปัจจุบัน
ละจากทางตันพันธนาการ
เพื่อจะก้าวย่างอย่างก้าวที่กล้า
พบการทายท้าสนุกสนาน
แล้วเก็บดอกไม้ย่ำสายธาร
หัวใจฉ่ำบาน นั่น! ความรัก
ล่องในสายธารของความคิด
ดี-ชั่ว, ถูก-ผิด ทายทัก
ระหว่างดีชั่ว ใดหลัก
พังหักพอกัน บทเรียน
ระหว่างคืนของสายลมหนาว
ไร้บทสรุปเรื่องราว คราวเกษียณ
ชีวิตเป็นวัฏฏะ วนเวียน
ผ่านเปลี่ยนเพียงเราเข้าใจ.