14 ธันวาคม 2549 19:19 น.
ต้นกล้า อันดามัน
รุ่งสางตะวันแดง
แม่น้ำแรงแม่น้ำเชี่ยว
ขุ่นข้นไม่คลายเกลียว
เซาะแก่งขอบตลอดสาย
หลากหลายชาติพันธุ์
ร่วมสายเดียวกันไม่ห่างหาย
ดื่มกิน - ชำระกาย
คืนวันมิพรั่นต่อสิ่งใด
คนคือพี่และน้อง
คือเพื่อนพ้องครรลองใหญ่
คือชาติอธิปไตย
เพียงแต่ใครกั้นกำแพง
ทิ้งปืนคืนอำนาจ
กล้าใช่ขลาดจงสำแดง
หัวใจใช่กำแพง
ต้องทุบทิ้งจึงถ่องแท้
น้ำเมย - สาละวิน
ยังคุกลิ่นสงครามแผ่
ขจายอยู่ทุกดวงแด
ล่องสายน้ำขจรไกล
วักน้ำขึ้นลูบหน้า
โอ้แม่สาละวินไหว
แม่อยู่ด้วยหัวใจ
เถิดจงไหลอย่าเปลี่ยนแปลง.
6 ธันวาคม 2549 19:19 น.
ต้นกล้า อันดามัน
เสียงรถไฟสายใต้ - สุไหง-โก-ลก
ดังสะเทือนหัวอก สะทกไหว
เหมือนมาบอกเรื่องราวจากแดนไกล
ความหมายซ่อนภายในรถไฟขบวน
ในความรู้ที่ไม่รู้, ไม่อาจรู้
หวั่นในความเป็นอยู่ ดูปั่นป่วน
ในเรื่องราวหลายเรื่องราว เฝ้าทบทวน
ปมชนวน รวนเร ปนเปแปร
โอ้, น้ำตาเธอเผลอไหลรดใบหน้า
ชายผืนผ้าเปียกเปื้อน ทั้งผืนแผ่
ในแววตาหวาดหวั่น มั่นแน่แท้
นี่เพียงแค่คนแปลกหน้า มาทักทาย
ขอพระองค์! ทรงโปรดอย่าโหดเหี้ยม
อันมนุษย์เท่าเทียมในความหมาย
อย่าเกิดมาเข่นฆ่า เฝ้าทำลาย
หยุดทำร้ายแก่กัน สันติเทอญ.